Wednesday, February 03, 2010

κρύο, χιόνι, παγωνιά

Πρώτα πάγωσαν τα μάγουλα μου. Έτσι όπως έπρεπε να γίνει εκείνες τις χιονισμένες μέρες, που εγώ είχα μία περίεργη ζέστη μέσα μου. Μετά, τρύπωσε στα μαλλιά μου εκείνο το περίεργο πράγμα σα λάσπη, με την ιδιαίτερη μυρωδιά. Εσύ άπλωσες στις ρίζες μου όλο εκείνο το κίτρινο καναρινί κι μια στιγμιαία ανατριχίλα διαπέρασε όλο μου το σώμα. Έτσι όπως ήμουν τυλιγμένη με τις σκούρες πετσέτες, ανάμεσα σε τόσα ζωγραφισμένα τριαντάφυλλα έβρεξα το στόμα μου με καφέ γαλλικό καπνίζοντας τέσσερα τσιγάρα απανωτά.
Ρώτησα βέβαια πρώτα τους κανόνες του παιχνιδιού και μου απάντησες πως σ αυτή την χώρα δύσκολο να κρατηθούν κανόνες. Μόνο παιχνίδια παίζονται.

Σταδιακά πάγωνε όλο μου το σώμα, καθώς ταυτιζόμουν με το μοντέλο της σελίδας του περιοδικού. Θα είχα γίνει άσπρη σα το πανί, ή σα το χιόνι που κανονικά θα έπρεπε να έχει έρθει εδώ και μέρες αλλά όλο το ανέβαλε. Με συνέφερε ο ζεματιστός αέρας και η φωνή σου.
Κι άλλη μιά γουλιά από τον καφέ στο μαύρο φλυτζάνι που σίγουρα είχε extra γεύση αλλά καθόλου super. Συχαίνομαι ό,τι προστίθεται και κάνει κάτι που αγαπώ ψεύτικο.

Έφυγε που λες η ''γιαγιά'' των τελευταίων ημερών από μέσα μου και νιώθω ανάλαφρη σα κοριτσάκι. Κοριτσάκι που λέει πως δεν θα ξαναερωτευτεί γιατι ο έρωτας της βγάζει τον κακό της εαυτό. Κι εγώ σου λέω πως αυτή την πλευρά του εαυτού σου που αντιπαθείς δε σου την βγάζει ο έρωτας αλλά η αδιαφορία κάποιων ανθρώπων.. κι ίσως αν θες, ο κακός χειρισμός. Αυτόν ακριβώς τον χρεώνω ολόκληρο σε εσένα. Η αδιαφορία είναι καθαρά ευθύνη των άλλων.

Ξεκουρδίστηκε λοιπόν αυτή η μπαλαρίνα που χόρευε κάθε που άνοιγες το κουτί με τα χρυσαφικά και το κλειδί πάει. Μου έχει γυρίσει την πλάτη και ανάλαφρη πάει να βρει το αγόρι με τη ριγέ πυτζάμα. Δε το τέλειωσα ακόμη κι είναι όμορφο βιβλίο. Το κορίτσι που κάποτε είχε απεριόριστη υπομονή μου έχει πει εδώ και μέρες Αντίο. Τους συνήθισα πιά αυτούς τους αποχαιρετισμούς. Στο κάτω κάτω με κάνουν να νιώθω ελαφρύτερη.

η φωτό του sotiris k

16 comments:

  1. με ενα ακομη φλυτζανι δυνατο καφέ,ολα θα είναι καλυτερα!

    ReplyDelete
  2. xairomai pou efige i giagia kai epestrepse to koritsaki,
    :-)
    kalo vradaki

    ReplyDelete
  3. Δεν έχω τι να πω,
    αυτό μου συμβαίνει συχνά με τα δικά σου λόγια.
    Πέρασες τις εικόνες σου στα μάτια μου και ήταν σαν να το έζησα κι εγώ :))

    Αυτή την φορά είπα να μην σιωπήσω κι ας μην έχω τι να πω :)

    Σε φιλώ

    ReplyDelete
  4. Στο κρύο που ζεσταίνει καρδιές... στο λευκό πάνω στο οποίο αφήνεις τα χνάρια σου ... στο πάγο που σε κάνει να νιώθεις πιο ανάλαφρη...

    ReplyDelete
  5. πλησιάζει η άνοιξη. κάπου εδώ κοντά είναι. πλησιάζει.
    καλημέρα σου! φιλιά!

    ReplyDelete
  6. @..λυτρωση αλλα χωρις extra γευση :):):)

    ReplyDelete
  7. @..ioulita..

    φυγαμε τοτε ;)))

    ReplyDelete
  8. @..αργυρη..

    εβαψα τις ριζες των μαλλιων μου!

    ReplyDelete
  9. @..σταλαγματια..

    οταν πραγματα καθημερινα λεγονται μ ενα εναλλακτικο τροπο.. δυσκολο να κατανοηθουν απολυτα..

    κρατας το συναισθημα που σου αφηνει το ολο αυτο!

    ReplyDelete
  10. @.. οδοιπορε..

    ολως περιεργως.. οταν εχει κρυο ζεσταινομαι.. κι οταν ζεσταινει ο ηλιος εγω παγωνω ;)))

    σ αυτο που μας ελαφραινει.. ναι..

    ReplyDelete
  11. @..βασιλη..

    ειναι εδω.. την νιωθω τις τελευταιες μερες.. εσυ;)))

    ReplyDelete
  12. Επικροτώ την απάντησή σου στη
    @..σταλαγματια.. !

    ReplyDelete
  13. @..c-a-esar..

    μα μετα απο καποιο διαστημα, ισως ουτε εγω θα μπορω να δω μεσα σ αυτο το κειμενο ολα αυτα που βλεπω σημερα σωστα;)

    ReplyDelete
  14. Υπάρχει ένα παιχνιδι ,το παιχνίδι των μεγάλων...
    Δεν πρέπει να κανεις τίποτα παρα μόνο να παρατηρείς...
    Τον χρόνο να κυλάει αναμεσα τους.
    Τα όσα γραφονται λέγονατι ή ειπώνονται ύστερα ονομάζονται αναμνήσεις.
    Θεσπέσια διδάγματα Ζωής...
    Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν κανόνες.
    Εισερχόμαστε σαν παιδία και στα Μεγάλα...πρέπει να φερθο΄με μεγάλοι...
    Και κάπου εκεί ξεχνάμε.
    Τα θέλω του παιδιύ μέσα μας...
    Μιλάς γα έρωτα,για το "μαυρο" που λαμβάνεις σε αντάλαγμα και για εκείνο το κορίτσι που θέλει να σου μοιάζει!
    ο Ερωτας ,...παραξενη λέξη...ακομα πιο παράξενη γεύση...
    Οπως θέλει ορίζεται,σε όποια παλέτα χρωμάτον ανακατεύεται μα δύσκολα ξεχνιέται...
    Στην ομορφία που κρύβεις για καρδιά , τι τις θές τις λέξεις?
    Ζησε...Αναλαφρη,αθώα παιδόυλα...
    Και αν θες να λες αντίο,να το λες ,μα στις στιγμές που έγιναν,μόλις πριν...αναμνηση.


    Ταπεινά Ο.
    Ο.τι θελήσεις, χαλί με ροδοπέταλα να στρώσω!

    ReplyDelete
  15. @..oneiro-vati μου..

    χαλι με πεταλα μου στρωνεις καθε που μου στελνεις τοσο φιλοσοφημενα σχολια..

    σ ευχαριστω

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...