χαραμάδες αγάπης

Ήταν ένας άνδρας, πολύ όμορφος, κόσμος πολύς, μιά εκδρομή σ ένα τόπο ατμοσφαιρικό, λιθόστρωτα δρομάκια που με δυσκόλευαν στα ακροβατικά, εγώ και η μικρή.
Δε ξέρω τι με μαγνήτιζε τόσο, η ομορφιά του, ή το ότι αν τον προσέγγιζα θα γινόμουν εγώ η πιό όμορφη, μα βρέθηκα να κρατάω το παλτό του και να τον ψάχνω απελπισμένα να του το δώσω, πάνω στο ψάξιμο χάνω και τη μικρή, βρίσκω αυτόν και πάνω στην ανακάλυψη τρώω απόρριψη ολόκληρη δικιά μου και δίχως γάντι..
Όλο αυτό σ ένα πυκνό συννεφάκι ονείρου που ήρθε και με περπάτησε γλυκά στον ύπνο μου, τα όνειρα είναι γλυκά ακόμη κι όταν μοιάζουν με εφιάλτες!

Έφτιαξα από αυτό το καφεδάκι που πίνεις κι εσύ όταν ξυπνάς τα πρωινά, νες πολύ ζεστό, με τρεις κουταλιές ζάχαρη και γάλα..
Πάει καιρός που θέλω να σου μιλήσω, μόνο αφουγκράζομαι και χαμογελώ με τα δικά σου, ας την λέω ζει την ευτυχία!

Που λες κοριτσάκι ήθελα να σου πω, πόσο παράξενο πραγματικά θα μου φαινόταν λίγα χρόνια πριν.. δεν με αμφισβητώ πιά.
Ίσως επειδή έμαθα να αναγνωρίζω την αγάπη. Κι όταν σ αγαπούν αποκτάς υπόσταση. Έχεις δύναμη. Δε ζητάς. Δε θέλεις. Μόνο αποδέχεσαι και αφήνεσαι. Δίνεσαι. Και το μόνο που εύχεσαι καθώς σφίγγεις τα βλέφαρα είναι τίποτα να μην αλλάξει.

Σκάω από αγάπη, πρόσεξε όχι έρωτας, άλλο πράγμα, μεγάλο η αγάπη..
Ο έρωτας πονάει, κι εγώ θέλω να στρογγυλοκάθομαι σε χρωματιστά χνουδωτά υφάσματα, θέλω να κοιμάμαι σε πουπουλένια φουσκωτά μαξιλάρια.. να ξαπλώνω στην πλεκτή αιώρα που έχω κρεμάσει στα δύο καταπράσινα δέντρα του κήπου μου..
Η αγάπη έχει μυρωδιά κι εγώ θέλω να μυρίζω την μυρωδιά του κάθε λεπτό το θέλω..
Αλλιώς θα χαθώ..

Σε φιλώ κοριτσάκι
Ανέπνευσε βαθιά όσο πιό πολύ ευτυχία μπορείς..
Σ.