Monday, September 13, 2010

χαραμάδες αγάπης

Ήταν ένας άνδρας, πολύ όμορφος, κόσμος πολύς, μιά εκδρομή σ ένα τόπο ατμοσφαιρικό, λιθόστρωτα δρομάκια που με δυσκόλευαν στα ακροβατικά, εγώ και η μικρή.
Δε ξέρω τι με μαγνήτιζε τόσο, η ομορφιά του, ή το ότι αν τον προσέγγιζα θα γινόμουν εγώ η πιό όμορφη, μα βρέθηκα να κρατάω το παλτό του και να τον ψάχνω απελπισμένα να του το δώσω, πάνω στο ψάξιμο χάνω και τη μικρή, βρίσκω αυτόν και πάνω στην ανακάλυψη τρώω απόρριψη ολόκληρη δικιά μου και δίχως γάντι..
Όλο αυτό σ ένα πυκνό συννεφάκι ονείρου που ήρθε και με περπάτησε γλυκά στον ύπνο μου, τα όνειρα είναι γλυκά ακόμη κι όταν μοιάζουν με εφιάλτες!

Έφτιαξα από αυτό το καφεδάκι που πίνεις κι εσύ όταν ξυπνάς τα πρωινά, νες πολύ ζεστό, με τρεις κουταλιές ζάχαρη και γάλα..
Πάει καιρός που θέλω να σου μιλήσω, μόνο αφουγκράζομαι και χαμογελώ με τα δικά σου, ας την λέω ζει την ευτυχία!

Που λες κοριτσάκι ήθελα να σου πω, πόσο παράξενο πραγματικά θα μου φαινόταν λίγα χρόνια πριν.. δεν με αμφισβητώ πιά.
Ίσως επειδή έμαθα να αναγνωρίζω την αγάπη. Κι όταν σ αγαπούν αποκτάς υπόσταση. Έχεις δύναμη. Δε ζητάς. Δε θέλεις. Μόνο αποδέχεσαι και αφήνεσαι. Δίνεσαι. Και το μόνο που εύχεσαι καθώς σφίγγεις τα βλέφαρα είναι τίποτα να μην αλλάξει.

Σκάω από αγάπη, πρόσεξε όχι έρωτας, άλλο πράγμα, μεγάλο η αγάπη..
Ο έρωτας πονάει, κι εγώ θέλω να στρογγυλοκάθομαι σε χρωματιστά χνουδωτά υφάσματα, θέλω να κοιμάμαι σε πουπουλένια φουσκωτά μαξιλάρια.. να ξαπλώνω στην πλεκτή αιώρα που έχω κρεμάσει στα δύο καταπράσινα δέντρα του κήπου μου..
Η αγάπη έχει μυρωδιά κι εγώ θέλω να μυρίζω την μυρωδιά του κάθε λεπτό το θέλω..
Αλλιώς θα χαθώ..

Σε φιλώ κοριτσάκι
Ανέπνευσε βαθιά όσο πιό πολύ ευτυχία μπορείς..
Σ.

12 comments:

  1. τι είναι ο έρωτας, τι η αγάπη, κ τι το πάθος;

    ReplyDelete
  2. @ προφητη

    εμενα ρωτας;

    διαφορετικα παντως..

    ReplyDelete
  3. δεν ξερω η αφιερωση σου που απευθυνεται...ισως στον ιδιο σου τον εαυτο...
    ξερω ομως οτι ειχε μυρωδια και γευση αγαπης...
    γλυκια...σαν τη γευση του ζεστου νες με κουταλιες ζαχαρη και γαλα...
    αισθαντικη...οπως η αισθηση απο τα πουπουλενια μαξιλαρια...

    η αγαπη ξεπροβαλει ακομα κι οταν οι χαραμαδες ειναι κλειστες...

    αλλο ο ερωτας...
    αλλο...

    φιλια σου πολλα φεγγαρενια μου!!!

    ReplyDelete
  4. όλα διαφορετικα
    ένα όμως το μυστικο
    να μπορεις να τα νιώσεις όλα για τον ίδιο άνθρωπο...

    αμοιβαία αν είναι δυνατον...

    αυτα

    :)

    ReplyDelete
  5. από τα πιο όμορφά σου !
    βούτηξα βαθιά στο δικό συναίσθημα κι ενιωσα να με παρασερνει

    σ'ευχαριστω

    ReplyDelete
  6. Εδώ, στο blog σου, είν' αυτά τα μαξιλάρια τα βαριά, τα μαλακά, όπου μέσα τους βουλιάζεις και χάνεσαι και... ονειρεύεσαι...
    Ακριβώς εδώ!

    ReplyDelete
  7. Καρδούλα μου,
    δεν ξέρω αν υπάρχει "χρόνος" μη αμφισβήτησης ... ίσως τότε που δεν θα υπάρχει χρόνος πια ...

    πάντως είναι όμορφο να λες: άστην, ζει την ευτυχία της ...

    Σε φιλώ καρδούλα μου

    ReplyDelete
  8. @ naiada

    σε ατομο που ελπιζω να περασε και να διαβασε;)

    μεγαλη η διαφορα ματακια μου.. τεραστια..

    ReplyDelete
  9. @ ναυτη

    αμοιβαιο ναι.. για τον ιδιο ανθρωπο ναι..
    ομως ο ερωτας φευγει.. ειναι πουλι απιαστο αυτος..

    ReplyDelete
  10. @ asteroid

    χαιρομαι που σε κανω να νιωθεις ετσι :-)

    ReplyDelete
  11. @ μελιαν

    οκ.. δε θα διαφωνησω ;)

    ReplyDelete
  12. @ meggie

    ειναι ομορφο να βλεπεις να το ζουν..
    για τον χρονο αμφισβητησης ή μη δε ξερω κι εγω..

    αλλες φορες ετσι κι αλλες αλλιως ;)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...