Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Ωραία χρώματα. Έντονα. Μαγνητίζουν το μάτι...
ReplyDeleteΠρος τα πάνω ή προς τα κάτω βρίσκεσαι? Ή έχεις σταματήσει? Σαν μια παύλα- ανάπαυλα??...
ReplyDelete*προς τα πάνω εύχομαι...και αν όχι, ανέβα σύντομα...μη το σκέφτεσαι που θα βγει...
@ τελευταιε
ReplyDeleteαπο κοντα ηταν μαγεια!
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteπαυση/σιωπη
το οτι καποια στιγμη θα ανεβω ειναι σιγουρο, το ποτε δε ξερω ;)
Ανέβηκα εκείνη τη σκάλα...
ReplyDeleteουφ κουράστηκα κι όμως, κοιτώντας τώρα κάτω βλέπω πως άξιζε...
@ sweet truth
ReplyDeleteπαντα αξιζει..
ολα εχουν και τα θετικα και τα αρνητικα τους !
το πρώτο σχόλιο μέσα σ'αυτή την ατελείωτη μέρα μου που θα'χει και συνέχεια παρακαλώ,
ReplyDeleteγια να κοιτάξω από ψηλά τούτη τη σκάλα χωρίς ανάγκη να μετρήσω τα σκαλοπάτια που ήδη έχουν μείνει πίσω.
Δεν με νοιάζουν τα αρνητικά ή τα θετικά τους, με νοιάζει μόνο πως είναι πίσω μου.
Καλό σου βράδυ φεγγαρένια μου.
(το βιβλίο το συνεχίζω κι όσο προχωράει μ'αρέσει ακόμα πιο πολύ)
Σου αρέσει το θέμα αυτό, ναι;
ReplyDeleteΕκπληκτική η φωτογραφία,απίστευτα τα χρώματα!
Μαγικό αποτέλεσμα Στέλλα μου;-)
@ μεγκυ
ReplyDeleteμ αρεσει το ολο σκεπτικο σου των τελευταιων ημερων.. σε βλεπω δυνατη και αποφασιστικη ;)))
@ αγραμπελη
ReplyDeleteπολυ, μα παααρα πολυ..
κι αν ζουσα σε αλλη πολη, κι αν δε ντρεπομουν να μπαινω σε πολυκατοικιες και να ψαχνω τα κλιμακοστασια, θα εβγαζα πολλες.. παααρα πολλες Ντινα ;)))