αν

Έχω φτιάξει καφέ.  Αγόρασα πριν λίγο ένα καινούργιο ΚARELIA σε κασετίνα,  το άνοιξα,  το μύρισα κι έβγαλα ένα τσιγάρο.  Το μοναδικό για σήμερα.  Το ανάβω.

Έξω φυσάει,  θα είναι ακόμη πιο άγριος ο αέρας εκεί που είσαι.  Μάζεψα απ έξω τα ρούχα,  τα στέγνωσε γρήγορα η ζέστη κι ο αέρας.  Είναι μεσημέρι κι έχει ησυχία,  όχι όση θα ήθελα για να τη νιώσω και μέσα μου.

Εγώ είμαι καλά.  Λίγο πολύ όπως τα ήξερες,  με μικρές διαφορές.
Λίγα παραπάνω κιλά,  λίγο λιγότερο ενθουσιασμό,  λίγη περισσότερη διάθεση.  Είναι η Άνοιξη που σου τη προσφέρει θες δε θες.  Φωτογραφίες δε τραβάω τόσες πολλές όσο θυμάσαι.  Ούτε μαθήματα ψάχνω πια να κάνω.   Μου αρκεί το ένστικτο και η μικρή πείρα που έχω αποκτήσει. 

Είμαι ακόμη το ίδιο αναποφάσιστη.
Με ενοχλεί κάτι και σε δέκα σκέψεις έχει πάψει να με ενοχλεί.  Αγαπώ κάτι και την άλλη μέρα έχω πέντε λόγους να το μισώ.  Και θέλω και δε θέλω.  Χρειάζομαι χρόνο αλλά το θέλω τώρα.
Για να τοποθετηθώ,  θα πρέπει αρχικά να έχεις προσδιορίσει εσύ την θέση σου.  Ανάλογα θα σταθώ στο πλάι σου ή απέναντι.  Το πιό αστείο είναι ότι μπορεί να σ αφήσω να διαλέξεις εσύ με τι θα γεμίσεις το τραπέζι και να μην ακουμπήσω τίποτα μετά.

Το πόδι μου καλά.  Μ ενοχλεί κάποιες φορές,  ευτυχώς μόνο εγώ το καταλαβαίνω.  Έκθεση φωτογραφίας έχω καιρό να δω,  αλλά θα πάω σε λίγο σε μια μικρή.  Στο εβραικό μουσείο φωτογραφίας.  Κάπου στην Αγ. Μηνά μου είπαν.  Ποτέ δε θα νιώσω πως γνωρίζω απόλυτα αυτή την πόλη.

Θέλω ακόμη να γράψω ένα παραμύθι.  Γιατί δεν το κάνω;  Δεν είναι για μένα αυτά..  θέλει υπομονή κι επιμονή κι εμένα με τραβάει σα λάστιχο η καθημερινότητα.  Μη φανταστείς..  τώρα πιά που δε δουλεύω,  τα παιδιά,  η τηλεόραση,  το διαδίκτυο..
Δικό μου χρόνο δεν έχω,  και τις νύχτες που κοιμούνται όλοι,  με πιάνει η νύστα από νωρίς.


Με τον εαυτό μου τα βρήκα.  Δεν τον μαλώνω εύκολα,  ούτε τον βάζω να κάνει πράγματα δύσκολα..  αποδείξεις δε θέλω..  ούτε τώρα θα ανακαλύψω ποιά ακριβώς είμαι.

Συναντήσεις πολλές,  να είναι καλά το διαδίκτυο,  δε μπορώ να φαντασταστώ που θα είμασταν όλοι εμείς αν.. 

Έλα πες μου τα τώρα εσύ,  σε πήρα μονότερμα..
Αγαπάς;  Φωτογραφίζεις;  Εμπνέεσαι;  Ζεις όπως θα ήθελες;  Πίνεις ακόμη τις νύχτες;  Πονάς;

(Όλα αυτά θα σου έλεγα και θα σε ρωτούσα αν απαντούσες..)

Πάω στην έκθεση που σου είπα..  να είσαι πάντα καλά και να συγχωράς

Στέλλα