Wednesday, April 13, 2011

αν

Έχω φτιάξει καφέ.  Αγόρασα πριν λίγο ένα καινούργιο ΚARELIA σε κασετίνα,  το άνοιξα,  το μύρισα κι έβγαλα ένα τσιγάρο.  Το μοναδικό για σήμερα.  Το ανάβω.

Έξω φυσάει,  θα είναι ακόμη πιο άγριος ο αέρας εκεί που είσαι.  Μάζεψα απ έξω τα ρούχα,  τα στέγνωσε γρήγορα η ζέστη κι ο αέρας.  Είναι μεσημέρι κι έχει ησυχία,  όχι όση θα ήθελα για να τη νιώσω και μέσα μου.

Εγώ είμαι καλά.  Λίγο πολύ όπως τα ήξερες,  με μικρές διαφορές.
Λίγα παραπάνω κιλά,  λίγο λιγότερο ενθουσιασμό,  λίγη περισσότερη διάθεση.  Είναι η Άνοιξη που σου τη προσφέρει θες δε θες.  Φωτογραφίες δε τραβάω τόσες πολλές όσο θυμάσαι.  Ούτε μαθήματα ψάχνω πια να κάνω.   Μου αρκεί το ένστικτο και η μικρή πείρα που έχω αποκτήσει. 

Είμαι ακόμη το ίδιο αναποφάσιστη.
Με ενοχλεί κάτι και σε δέκα σκέψεις έχει πάψει να με ενοχλεί.  Αγαπώ κάτι και την άλλη μέρα έχω πέντε λόγους να το μισώ.  Και θέλω και δε θέλω.  Χρειάζομαι χρόνο αλλά το θέλω τώρα.
Για να τοποθετηθώ,  θα πρέπει αρχικά να έχεις προσδιορίσει εσύ την θέση σου.  Ανάλογα θα σταθώ στο πλάι σου ή απέναντι.  Το πιό αστείο είναι ότι μπορεί να σ αφήσω να διαλέξεις εσύ με τι θα γεμίσεις το τραπέζι και να μην ακουμπήσω τίποτα μετά.

Το πόδι μου καλά.  Μ ενοχλεί κάποιες φορές,  ευτυχώς μόνο εγώ το καταλαβαίνω.  Έκθεση φωτογραφίας έχω καιρό να δω,  αλλά θα πάω σε λίγο σε μια μικρή.  Στο εβραικό μουσείο φωτογραφίας.  Κάπου στην Αγ. Μηνά μου είπαν.  Ποτέ δε θα νιώσω πως γνωρίζω απόλυτα αυτή την πόλη.

Θέλω ακόμη να γράψω ένα παραμύθι.  Γιατί δεν το κάνω;  Δεν είναι για μένα αυτά..  θέλει υπομονή κι επιμονή κι εμένα με τραβάει σα λάστιχο η καθημερινότητα.  Μη φανταστείς..  τώρα πιά που δε δουλεύω,  τα παιδιά,  η τηλεόραση,  το διαδίκτυο..
Δικό μου χρόνο δεν έχω,  και τις νύχτες που κοιμούνται όλοι,  με πιάνει η νύστα από νωρίς.


Με τον εαυτό μου τα βρήκα.  Δεν τον μαλώνω εύκολα,  ούτε τον βάζω να κάνει πράγματα δύσκολα..  αποδείξεις δε θέλω..  ούτε τώρα θα ανακαλύψω ποιά ακριβώς είμαι.

Συναντήσεις πολλές,  να είναι καλά το διαδίκτυο,  δε μπορώ να φαντασταστώ που θα είμασταν όλοι εμείς αν.. 

Έλα πες μου τα τώρα εσύ,  σε πήρα μονότερμα..
Αγαπάς;  Φωτογραφίζεις;  Εμπνέεσαι;  Ζεις όπως θα ήθελες;  Πίνεις ακόμη τις νύχτες;  Πονάς;

(Όλα αυτά θα σου έλεγα και θα σε ρωτούσα αν απαντούσες..)

Πάω στην έκθεση που σου είπα..  να είσαι πάντα καλά και να συγχωράς

Στέλλα

26 comments:

  1. συγκινήθηκα

    αν ......

    μετά τσούπ ! αναλαμπή !

    το έχεις προσέξει ?

    αν το διαβάσεις ανάποδα το "αν " γίνεται : " να "

    αισιόδοξο ! σαν το αναγνωστικό στο Δημοτικό που έγραφε : " να ένα μήλο " ....

    ...να είσαι καλά ,πολύ μου άρεσε το κείμενο-γράμμα σου ! :)

    ReplyDelete
  2. Συνέχεια του μηνύματος που δεν έρχεται?? ;)) Ειλικρινές,καθάριο και μακάρι να το διαβάσει ο όποιος αποδέκτης του...
    *Αγ. Μηνά 13, πίσω απο τη Βαλαωρίτου το μουσείο που ψάχνεις. Έκθεση του Βέλγου Κριστιάν Καρέζ στο πλαίσιο της φωτομπιενάλε. Πες μου αν σ'αρεσε να πάω και εγώ...

    ReplyDelete
  3. Απο τις ωραιοτερες αναρτησεις σου!!
    Ζηλεψα τον τροπο που περιγραφεις τον εαυτο σου.
    Λες και ειναι ολα στην σωστη θεση και ειναι ευκολο να τα εξηγησεις και σε καποιον αλλον!

    Μακαρι να φτασει στον παραληπτη!

    Καλο βραδακι!!!

    xxx

    ReplyDelete
  4. Όμορφοι που είναι οι μονόλογοι! Ακέραια "κομμάτια" ψυχής... :)

    ReplyDelete
  5. @ ποδονιφτη μου

    ολοι ειμαστε ΚΑΙ αισιοδοξοι, δε γινεται αλλιως ;)))*

    ReplyDelete
  6. @ κοβω βολτες

    μπραβο γλυκο μου κοριτσι.. την ειδα.. μου αρεσε..

    μμ στο φωτογραφικο μουσειο εχω καιρο πολυ να παω.. παμε;;;)))***

    ReplyDelete
  7. @ dee dee

    ετσι ξεκινησε η σκεψη.. ηθελα να περιγραψω καποια στοιχεια του εαυτου μου, μετα απο μια κουβεντα σχετικη με μια φιλη ;)))***

    ReplyDelete
  8. @ ψυχη μου

    δεν ειναι ομως παντα ευκολο να συνειδητοποιησεις καποια πραγματα..

    :):)***

    ReplyDelete
  9. Αχ στέλλα ...
    Τί ομορφιά , ήταν αυτή ;...

    ReplyDelete
  10. Ένα "Αχ!" το όλον.

    Καλημέρα, :)

    ReplyDelete
  11. Χωρίς αποδείξεις όλα είναι .. καλύτερα
    τι χρειάζονται άλλωστε .. εδώ που φτάσαμε;

    φιλί

    ReplyDelete
  12. @ silia

    καλημερα


    μιλουσαμε για τα χαρακτηριστικα των Ιχθυων, και προεκυψε ;)))

    ReplyDelete
  13. @ αειποτε

    ειναι οι ανδρικες συμπεριφορες που συνηθως μας κανουν να απορουμε και μας ξενιζουν..

    αλλα κι εμεις καπως ετσι λειτουργουμε ;)*

    ReplyDelete
  14. @ μεγκυ

    τωρα εγω αυτο το χωρις αποδειξεις δε το καταλαβα, αλλα ισως ειναι ακομη πρωι (με την τσιμπλα στο ματι)

    φιλια!

    ReplyDelete
  15. Δεν έπρεπε στην αρχή να υπάρχει κι αυτός/η στον οποίο απευθύνεσαι; Ή μήπως απευθύνεσαι έτσι γενικά κι αόριστα; Ή μήπως στον εαυτό σου;
    Ρωτάω όχι από περιέργεια, διότι νέος γαρ στο ιστολόγιό σου, αλλά διότι συνήθως ένα τέτοιο μήνυμα γεμάτο νοήματα και την ψυχή σου την ίδια πρέπει να έχει και κάποιον παραλήπτη...

    Την καλημέρα μου.

    ReplyDelete
  16. @ teleytaie

    δε ξερω πως ειναι να το διαβαζεις ''απ εξω''

    δινω την εξηγηση στο τελος.. δεν αρκει αυτο;


    *μερικες φορες τα αοριστα μας βγαινουν πιο αυθορμητα, μ αρεσουν ετσι..
    *καποιοι καταλαβαν οτι ηταν μια συνεχεια του προηγουμενου ποστ ;))


    ηταν δυο πραγματα μεσα στις σκεψεις μου τα οποια τα ενωσα μ αυτο το τροπο

    φιλια

    ReplyDelete
  17. Μέσα!! Θα πάρεις και την μηχανή για να τραβήξεις φωτό τον χιονισμένο Όλυμπο μου??? Τώρα που φαίνεται καθάριος!!

    ReplyDelete
  18. Δεν το κατάλαβα, συγχώρα με. Αλλού είχα την εντύπωση ότι ήταν το σκεπτικό σου...

    Για τιμωρία θα πάρω 100 φορές το φεγγάρι αγκαλιά...!!!

    ReplyDelete
  19. @ kovo voltes

    και μηχανη και οτι αλλο θες :):)*

    ReplyDelete
  20. @ τελευταιε

    δε φταις εσυ
    μερικες φορες γραφουμε λιγο αοριστα, λιγο αφηρημενα, λιγο για ολα και λιγο εξειδικευμενα, λιγο γενικα και λιγο προσωπικα..

    καλο ειναι πιστευω να μη δινονται περισσοτερες εξηγησεις σε τετοιου ειδους κειμενα..

    οχι τπτ αλλο, ξεφευγεις μετα απο το επιθυμητο αυθορμητο και πας αλλου..

    φιλια κ παλι

    το φεγγαρι αγκαλια το εχεις :):)***
    σμουτς

    ReplyDelete
  21. Από τα πιο γοητευτικά "ημερολόγια"...Υποκλίνομαι και εδώ!

    ReplyDelete
  22. @ agrampeli

    ας υποκλιθουμε λοιπον ο ενας στον αλλον..

    ;)))***

    ReplyDelete
  23. Σκίσε το γράμμα σε χίλια κομμάτια και πέτα το στον αέρα κι άφησέ τον να τα παρασύρει...
    Κάψε το γράμμα με τη φωτιά από το τσιγάρο σου και φύσα τη στάχτη από το μπαλκόνι σου.
    Ο αέρας και πάλι θα κάνει τη δουλειά του.
    Θα φροντίσει να φτάσει στον παραλήπτη και δε θα χρεωθείς και γραμματόσημο.
    Το φεγγάρι από πάνω θα κρυφτεί για λίγο πίσω από τον καπνό, μα πάλι θα επιστρέψει λαμπερό πάνω από την πόλη να παίζει με τα μαύρα νερά της θάλασσας...

    ReplyDelete
  24. @ kostantine

    υπαρχουν κ αυτια που δεν ακουν, ματια που δε βλεπουν, κ ισως ο λογος να ειναι πως ειναι πιο πληγωμενα απ ολους μας..

    *πολυ ομορφο σχολιο

    ReplyDelete
  25. well said...
    enough said...
    nothing left to be said...

    ReplyDelete
  26. με συγκίνησες...πολύ!!!!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...