H ίδια κουβέντα.. σαν ελλατωματικός δίσκος βινυλίου ή πολυπαιγμένη σκηνή ταινίας.
Η σύγκριση ενός παρελθόντος χρόνου με τον ενεστώτα του τώρα..
Είχα, είχες, είχε..
Ήταν Χριστούγεννα.. ήταν.. είμασταν.. πέρασε.. τώρα..
Μετράμε, αναπροσδιορίζουμε, ξαναμετράμε. Λάθος ο λογαριασμός. Λειψή η πραγματικότητα. Οι μέρες αφαιρούν.
Η αίσθηση πως κάποτε, κάτι διαφορετικό, κάτι λίγο ζήσαμε μας κάνει να χαμογελάμε.. και είναι πολλές οι αιτίες αυτών των εκ βάθους αλλαγών..
Αμα είναι λάθος κι ο λογαριασμός , λάθος κι η αίσθηση , τι γίνεται ;))
ReplyDeleteΔεν έχεις την αίσθηση ότι είναι κάπως νωρίς να κάμνεις λογαριασμό; Πάντοτε, για τα κοινά γεγονότα της ζωής μας, "ταμείο" κάνουν κι οι δυο πλευρές... ποτέ μόνο η μία!
ReplyDeleteΣτέκομαι στα τελευταία λόγια σου
"Η αίσθηση πως κάποτε, κάτι διαφορετικό, κάτι λίγο ζήσαμε μας κάνει να χαμογελάμε.. και είναι πολλές οι αιτίες αυτών των εκ βάθους αλλαγών.."
Θαρρώ πως εδώ κρύβεται η δύναμη να προχωράμε, εδώ φωλιάζει η ελπίδα που μας δίνει δ'υναμη να προχωράμε!
Η φωτογραφία σε απόλυτη συνύπαρξη με τις σκέψεις-λόγια σου.
Το κομμάτι τούτο σκέφτηκα αντικρίζοντας τη, πριν διαβάσω τα λεγόμενά σου
http://www.youtube.com/watch?v=NqdWYKmMq8c
Όλο πίσω κοιτάμε και δεν είναι το πέρασμα των χρόνων. Είναι που στερεύει το σήμερα και το μέλλον είναι αμφίβολο. Είναι που μας θέλουν αλλιώς.. από αυτό που καταφέραμε είμαστε.
ReplyDeleteΌμορφο ξημέρωμα Στέλλα μου
ο δικός λογαριασμός του χρόνου λέει πως θέλω μια αγκαλιά. Τι λες? Την έχω ?
ReplyDeletewhite chestnut bach flower
ReplyDeleteο κύριος Bach λέει γι αυτό το ανθοΐαμα.
αν αισθάνεστε πως έχετε στο νου σας ένα δίσκο κολλημένο στο ίδιο σημείο, τότε, αυτό είναι για σας!
καλημέρα.
Εμείς ζήσαμε όσα μας κάνουν να χαμογελάμε σήμερα, εμείς θα προσθέσουμε και άλλες εικόνες χαμογελαστές στο σήμερα για να τις θυμόμαστε αύριο. Μπορεί να αλλάζουν μορφή, γιατί όλα αλλάζουν. Μα η ουσία είναι ίδια. Με ψυχή πλάθονται οι στιγμές και οι αναμνήσεις και αυτή στο χέρι του καθενός είναι να την προστατέψει...
ReplyDeleteπονάει η ζυγαρια σαν γέρνει μονόπαντα...
ReplyDeleteοι σχέσεις δεν σώζωνται με φυλαχτα παρελθόντων χρόνων, είναι αλήθεια
όταν οι μέρες αφαιρουν αντι να προσθέτουν, πρέπει να σώνουμε ότι έχει απομείνει
κι ο καιρος, δεν βοηθάει...
καλημέρα!
αυτο το "κατι λιγο ζησαμε" εχω την αισθηση πως καποτε ήτανε "πολύ"
ReplyDeleteΚαλή σου μερα, Φεγγαρενια!
:)
@ maximus
ReplyDeleteξαναμετρας.. μηπως για καποιο λογο δε σου βγαινει το μετρημας;)
@ σειριε μου
ReplyDeleteυπαρχει περιπτωση ποτε να μη προχωραμε; και αρρωστοι στο κρεββατι να ειμαστε προχωραει μονη της η ψυχη..
κουβαλωντας τις αληθειες μας, τα λαθη και τα ομορφα μας, παντα κανουμε βηματα
ειναι απο τοσο πολλα κομματια φτιαγμενος ο ανθρωπος που οτι κι αν του παρεις πορευεται
ευχαριστω για τη μουσικη και το περασμα
@ μαργκο
ReplyDeleteκαι το περασμα του χρονου ειναι σημαντικο.. πολυ σημαντικο..
@ george
ReplyDeleteσου στερησα ποτε τιποτα εγω; ε;;;
@ summertimes
ReplyDeleteδεν ειναι κατι που συμβαινει μονο σε μενα..
ευχαριστω θα το ακουσω, υποσχομαι ;)
@ κοβω βολτες
ReplyDeleteοπωσδηποτε.. ψυχικα τουλαχιστον..
@ ναυτη μου
ReplyDeleteο καθενας μας ηταν αλλιως πριν καποια χρονια..
αλλα ενδιαφεροντα, αλλοι συμβιβασμοι, αλλοι οι χτυποι της καρδιας..
τωρα πιθανον ολα να εχουν γυρισει αναποδα..
καποιες φωρες σ αφηνουν αφωνο οι απολογισμοι..
@ melian
ReplyDeleteενα ''πολυ'' που δεν ειχαμε τη δυνατοτητα τοτε να προσδιορισουμε γιατι κατι αλλο μας ''ετρωγε'' ισως;)
ασχημο αυτο.. να μη ξερεις τη βαρυτητα αυτου που ζεις, οταν το ζεις!
"Α, ρε χρόνε αλήτη που ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς..."
ReplyDeletehttp://www.youtube.com/watch?v=ghKeks_qusk
Αυτό είναι ο χρόνος. Αλήτης.
@ αυτη που ηταν καποτε
ReplyDeleteμεγαλος ομως ;))))