Wednesday, June 12, 2013

εδώ μαύρο





Ζω σε μια χώρα όπου δεν φταίω ποτέ εγώ.  Φταίει πάντα ο άλλος.  Και πρέπει να τον κριτικάρουμε,  να τον φτύσουμε,  να τον απολύσουμε..  να του ρίξουμε μια για να μάθει.  Κι αν τον δούμε να πονάει, να πεινάει,  να ψοφάει στο κρύο ακόμη καλύτερα.  Έφταιγε!  Περνούσε καλά ο γείτονας..  να του βγει το μάτι!
Φταίει πάντα ο άλλος και τον δείχνουμε να έτσι με το δάχτυλο!  Είσαι δημόσιος υπάλληλος ρε φίλε;  Εγώ σε πληρώνω..  ποιός;  ο ιδιωτικός!  Φύγε από τη μέση και θα διορθωθούν όλα.  [όπου ιδιωτικός βλέπε μικρομεγαλοεπιχειρηματίας που δεν έχει πληρώσει ποτέ φόρους,  μα ποτέ]

Μας έχει μείνει από τον εμφύλιο να χωριζόμαστε στη μέση;  Ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι,  φιλοαριστεροί και φιλοδεξιοί,  Βροντάτσηδες και Φουρτουνάτσηδες..
Έλεος..  έλεος πια..  κανείς δε μπορεί να καταλάβει ότι το να βγει το μάτι του γείτονα στραβώνει κι εμένα;  Μας στραβώνει όλους;  Και κάνει τη χώρα μονόφθαλμη;
Υποβαθμιστήκαμε κι υποβαθμιζόμαστε.
Είναι πολλές μα πάρα πολλές φορές τελευταία που δεν νιώθω να ζω σε δημοκρατικό κράτος.  Πίκρα..  μαύρο..  χούντα (αλήθεια ποιός φανταζόταν ότι θα ξαναχρησιμοποιούσαμε αυτές τις λέξεις που ήταν κάποτε και είναι ακόμη γροθιά στο στομάχι)!

Και κάτι άλλο..  σε κάθε τομέα υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι μα κυρίως και δικοί μας άνθρωποι,  της διπλανής πόρτας..  δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια,  δεν είναι δίκαιο να τους παίρνει όλους η μπόρα
υπάρχουν κι άλλοι τρόποι,  να ξεδιαλέξεις το χλωρό από το ξερό.  Πιό δίκαιοι,  πιο δημοκρατικοί..
Αλλά για ποιά δημοκρατία μιλάμε όταν κάποιοι κλάδοι που τόλμησαν να απεργήσουν πριν λίγο καιρό επιστρατεύτηκαν!

13 comments:

  1. Δεν έχεις άδικο, σε αυτή την χώρα πάντα βρίσκουμε μια αφορμή για να χωριστούμε σε στρατόπεδα. Γι αυτό και έγραψα χθες πως ή άλλαξαν τόσο πολλοί οι καιροί ή ξεχάσαμε να είμαστε Έλληνες. Οι Έλληνες πάντα ήταν μια γροθιά, δεν ξέρω τι έχει αλλάξει.
    Τώρα τι μένει; Να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο αύριο και να ελπίζουμε πως θα τα καταφέρουμε!
    Καλό απόγευμα να έχεις. Φιλιά! :)

    ReplyDelete
  2. ναι μαρινακι καποια στιγμη θα το διεκδικησουμε κι αυτο, πρεπει ομως να μεσολαβησουν αλλα πραγματα :)

    φιλια!

    ReplyDelete
  3. Το κακό είναι πως όσοι δεν χωριζόμαστε δεν ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Ας το κάνουμε επιτέλους, νομίζω θα είμαστε αρκετοί για να αλλάξουμε τα πράγματα.
    Καλησπέρα Στέλλα μου

    ReplyDelete
  4. Με σοκαρε το γεγονος αυτο. Και η εμπαθεια πολλων απεναντι στους εργαζομενους της ΕΡΤ. Και η προκλητικη σταση των εργαζομενων ομως. Ειμαι στενοχωρημενη και με εκεινους πολυ.

    Ευχομαι τα καλυτερα σε ολους αυτους που βρεθηκαν εν μια νυκτι στο δρομο και δεν το αξιζαν!!

    ReplyDelete
  5. οι εργαζομενοι της ΕΡΤ που με στις διαδηλωσεις, τις απεργιες κ τις καταληψεις, μιλουσαν για πληγμα στον τουρισμο κ την ομαλη πορεια της χωρας κ οι υπολοιποι εργαζομενοι που τωρα τα βαζουν μ αυτους της ΕΡΤ γιατι 'δεν επρεπε να αλλαξει η ΕΡΤ'.
    2 στρατοπεδα στη 1η περιπτωση, 2 κ στη δευτερη..

    ReplyDelete
  6. @ μαργκο

    τιποτα δεν ειναι αδυνατο, νομιζω καποια στιγμη θα γινει κι αυτο

    καλο σ/κ
    καλημερα :)

    ReplyDelete
  7. @ κοβω βολτες

    τα ειπα :)

    ReplyDelete
  8. @ dee dee

    εμπαθεια υπαρχει παντου, οπως και σοβαροτητα ή ειλικρινεια ή πραγματικη αναγκη..

    λυπαμαι πολυ για ολα αυτα που ζουμε κατερινα μου :)

    ReplyDelete
  9. @ φανη

    την βλεπω λιγο πιο γενικα την κατασταση, δεν ειναι η ΕΡΤ νομιζω ειναι ολα οσα χανουμε καθημερινα!

    :)

    ReplyDelete
  10. ΈΤσι όπως τα λες είναι... και πάντα υπάρχουν λόγοι για διαφωνίες. Και να παραστρατίσω λίγο από το κείμενο; Το μαύρο μ' αρέσει πολύ το καλοκαίρι:)

    ReplyDelete
  11. @ Αντριανα μου ειμαι ετοιμη να δεχτω διαφωνιες, μονο ενα πραγμα δεν θα δεχομουν ποτε !

    μμμ κι εμενα μ αρεσει το μαυρο το καλοκαιρι, ειναι γοητευτικο χρωμα :)

    φιλια
    καλο σ/κ

    ReplyDelete

  12. Αυτό το ότι πάντα χωριζόμαστε σε στρατόπεδα (διαφωνό με το μαρινάκι πιο πάνω που λέει περι μιας γροθιας, η ιστορία άλλα δείχνει)είναι που θα μας φάει, φεγγαράκι, δεν είναι στο μαύρο όλοι μαύροι, όπως και στο άσπρο όλοι άσπροι. Η κριτική είναι ευκολότερη και οι ταμπέλες βολικές. Το ακούω να το λέω και γω, πολύ συχνά πέφτω στη λούμπα της ταμπέλας. Όταν ξεπεράσουμε αυτό σαν λαός και την ευκολία με την οποία χειραγωγούμαστε να υπηρετούμε τις ταμπέλες, όταν δίπλα σου δεν δεις τον δημόσιο υπάλληλο, τον αριστερό ή τον πλούσιο ή τον μετανάστη αλλά τον ΑΝΘΡΩΠΟ τότε οι ιδέες σας αλλά και η διαφορετικότητά σας συνάμα μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και γιατί όχι τούτητ τη χώρα...

    ReplyDelete

δυό πλευρές

  Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές.  Την μια,  την άσχημη,  την κρύβουμε επιμελώς.  Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει,  θέλουμε να μας ...