Mερικές Κυριακές, μοιάζουν να έχουν αλοίψει βούτυρο στο ψωμί μου, όπου ψωμί βλέπε καθημερινότητα, πίεση, μόχθος κλπ. Πολλές φορές χωρίς να υπάρχει ούτε το ψωμί ούτε το βούτυρο, κι όσο κι αν θέλω να βρω λόγους κι αιτίες για αυτό το συναίσθημα, αδυνατώ. Έτσι ξυπνάω, έτσι έρχεται από μόνο του.
Στα ανεξαρτήτου εποχής περπατήματα μου στην πόλη, είναι πολλές οι φορές που ακούω μουσικές πεζοδρομίου όπως συνηθίζω να τις ονομάζω. Τελευταία, ακούω κάτι που με κάνει να θέλω να χορέψω χωρίς να ξέρω αν θα του ταίριαζε ένα βαλς ή ένα τανγκό, κι αυτό το ''κάτι'' άλλες φορές το προσδιορίζω σ΄ αυτό http://www.youtube.com/watch?v=AIwsidJEUaQ , άλλες σ' αυτό http://www.youtube.com/watch?v=wQAyyJfK8js κι άλλες σ΄αυτό http://www.youtube.com/watch?v=O5KosAHpE2I , αν και θα μπορούσε να είναι μηδαμινή η σχέση και με τα τρία.
Μου ταιριάζουν αυτές οι μουσικές, όπως ταιριάζουν και στα στενά της πόλης. Ούτως ή άλλως ταυτίζομαι μαζί της χρόνια τώρα.
Απο τις τρεις μελωδίες, στην τρίτη έχω αδυναμία μεγάλη. Ταιριάζει σ'αυτό το νησί θαρρώ πολύ ;)
ReplyDeleteκι ότι θα έλεγα και πως λίγη βροχούλα θα της ταίριαζε... έτσι, μες στα στενά της Άνω Πόλης και στη Μονή Βλατάδων, στον Αη Γιάννη τον υπόγειο...
ReplyDeleteνα συμπορεύονται οι σκέψεις με τις αισθήσεις...
@ kovo voltes
ReplyDeleteαπολυτα θα ελεγα!
@ ηχε πλαγιε
ReplyDeleteξερεις οτι το πραγματικο επιπεδο του δρομου ηταν καποτε εκει που ειναι ο Αι Γιαννης ο υπογειος;
της ταιριαζει κι η βροχη αλλα την προτιμω τα φωτεινα πρωινα με καθαρη ατμοσφαιρα
να τα βλεπω με μια ματια ολα
:)
ευχομαι να εισαι καλα
Κι εγω, μια αδυναμια στην τριτη μελωδια, την εχω :) Αν και η Καραινδρου ειναι εξαιρετικη!!
ReplyDeleteβουτυρο στο ψωμι...μια εικονα που ξεσηκωνει ολες τις αισθησεις. Απολαμβανω κι εγω εκεινες τις μερες που σηκωνεσαι και η μερα εχει αυτη τη γλυκια αισθηση. Ετσι αναπαντεχα πολλες φορες :)
Σου ευχομαι πολλες τετοιες Κυριακες ντυμενες με τοσο υπεροχες μελωδιες!!
Καλο μηνα και καλη εβδομαδα φεγγαρενια μου :)
Φεγγαράκι, και οι 3 μελωδίες αγαπημένες, αλλά η τρίτη και μένα περισσότερο. Κρατάω και το σύνθημα που διάβασα στον τοίχο, σε ένα από τα σλάιτς του βίντεο: πατρίδα μας τα παιδικά μας χρόνια, και συμπληρώνω: τότε που τρώγαμε γωμί με βούτυρο και ζάχαρη, οι Κυριακές μυρίζανε κοτόπουλο ψητό με πατάτες στο φούρνο σε κυριακάτικα τραπέζια και υφαίναμε σιγά σιγά και με μεγάλη αφέλεια (;) μελωδίες βαλς γεμάτες όνειρα με το τί θα γίνουμε σαν μεγαλώσουμε...
ReplyDeleteΕίναι άραγε αργά, να τις ξαναθυμηθούμε;
Τα φιλιά μου, καλή βδομάδα και καλό (καλοκαιρινό) μήνα...!
@ dee dee
ReplyDeleteοκ καμμια σχεση, αλλο χατζηδακης αλλο καραινδρου, υπεροχοι κι οι δυο, χωρις συγκρηση..
ευχαριστα ολα μαζι τα ακουσματα σε συνδιασμο..
@ ονειρα παραμυθιου
ReplyDeleteτι μου θυμησες τωρα
ετρωγες κι εσυ ψωμι με ζαχαρη;
ναι;
τι εποχες;
τι συναισθημα!
κι αυτη η παιδικη αφελεια.. τι ομορφια !
:)