Είναι κάποιες μέρες που το μέσα σου μοιάζει με ένα σωρό από μικρά αγκαθάκια.
Καμμία δίοδος, κανένα περιθώριο για άγγιγμα.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Τα αγκάθια δεν τα πειράζουμε γιατί χώνονται στα δάκτυλα και μετά δεν βγαίνουν....
ReplyDeleteΑφήστε τις μέρες αυτές να περάσουν, χωρίς να τις "ακουμπάτε" με τα δάκτυλα ....
Αφήστε τες να περάσουν και να φύγουν...
Άστε να 'ρθουν πιο γλυκιές και τρυφερές ημέρες....μέρες που θα είναι απαλές για άγγιγμα και για χάδι....
Καλησπέρα σας αγαπητή...
καλημερα χρηχα μου
ReplyDeleteκλειστα παραθυροφυλλα κι εξω σχεδον προχωρημενο φθινοπωρο για δυο ολοκληρες μερες λεει.. μπρρρρ
να πω οτι μ αρεσει;
οι μερες μας ουτες ή αλλως εναλλασονται παντα , μια ετσι μια αλλιως συνηθως χωρις ιδιαιτερο λογο..
χμμμ ισως ο λογος να ειναι ακριβος αυτος..
ενα παραπανω χαδι απο ενα φιλο
μια διπλη γλυκια κουβεντα
:)
φιλια πολλα!