Κι όμως μου αρέσει πολύ η σημερινή πρωινή ατμόσφαιρα, έντονες σκιές και φώτα βουτηγμένες στη γλύκα του φθινοπωρινού αέρα..
Ό, τι πρέπει για να στεγνώσουν τα ασπρόρουχα, στο σκοινί του κήπου, κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων με τα πορτοκαλοκοκκινοκαφέ χρώματα, και να χαθώ στις ιστορίες του βιβλίου μου, παρέα με ένα ζεστό, με πολύ ζάχαρη τσάι, και μια απεριόριστη ποικιλία από μπισκότα με μαρμελάδα και αμύγδαλα.
_
Έλεγα, πως οι άνθρωποι που αντιγράφουν το οτιδήποτε και το περνούν για δικό τους θα πρέπει να έχουν ένα θεματάκι με την εξυπνάδα τους.. δεν εξηγείται αλλιώς.. μόνο τέτοιου είδους άνθρωποι θα ήθελαν να πείσουν τον εαυτό τους ότι Γράφουν..
συνεχίστε αν αυτό σας κάνει καλό..
Καλησπέρα αγαπητή....
ReplyDeleteΚι εγώ το τσάι μου ι το θέλω με πολύ ζάχαρη...παράξενο , γιατί τον καφέ τον πίνω σκέτο...και γενικά μ άρέσεουν οι πικρές γεύσεις....
Το άσμα σας θαυμάσιο....μεγάλα , γαλάζια, λυπημένα μάτια...
Κι εγώ δεν συμφωνώ αυτό που λέτε , δλδ δεν καταλαβαίνω αυτό που κάνουν κάποιοι με τα μπλόγκια....υποτίθεται ότι εδώ , καλυμμένος και με την ανωνύμία, μπορείς να βγάλεις αυτό που σε τρώει....και ενώ η ανωνυμία δεν προσφέρεται για να κάνεις μόστρα, αυτοί εκεί...
Δεν ξέρω....
Εσείς, είστε καλά;
θα σου τα εξηγησω απο κοντα μια μερα χρηχα μου
Deleteκαλο απογευμα
το τσαι μου; σκετο ολοσκετο συνηθως ;)
* διορθώστε :'κι εγώ συμφωνώ με αυτό που λέτε"
ReplyDelete