Saturday, January 18, 2014

48





Yπολογίζω πάντα βήματα και κινήσεις,  όσο για να συνειδητοποιήσω το ανεξέλεγκτο..  που εξαντλεί την υπομονή μου και στέλνει χιλιόμετρα μακριά την αισιοδοξία μου..
Διπλώνομαι προς το εσωτερικό του σώματος μου,  παύω να αναζητώ.
48 υπέρβαρες μέρες..

4 comments:

  1. να προσέχεις τον εαυτό σου κορίτσι x

    ReplyDelete
  2. Μια ωραία κουρτίνα δε χρειάζεται κρόσια να τη στολίσεις ούτε λόγια να μπλέκονται ανάμεσά τους κι ούτε να ζωγραφίζεις πάνωθέ τους.

    Ανοίγεις τα φύλλα κι αφήνεις τα λόγια να πετάξουν μαζί με σένα!
    Να δες...
    .................
    Η γυναίκα που ζωγράφιζε πάνω σε παλιά παραθυρόφυλλα . . .

    Κάποιο πρωί ξύπνησε κουρασμένη,
    ένα όνειρο θωρακισμένο από παντού, ανερμήνευτο,
    την τυραγνούσε,
    τα κλειστά, πανέμορφα παραθυρόφυλλα ξαφνικά την τυραγνούσαν,
    ζωγραφισμένα με χίλια μύρια χρώματα, μα κλειστά,
    μωβ, γαλάζιο, πορτοκαλί, πορφυρό,
    χρώματα ζεστά -μα στριμωγμένα στις γρίλιες -
    αδημονούσαν, σαν τη γυναίκα, τη λύτρωσή τους.

    Η γυναίκα που ζωγράφιζε πάνω σε παλιά παραθυρόφυλλα . . .

    Άνοιξε τα παραθυρόφυλλα.
    Πήρε τα πινέλα, την παλέτα,
    έφτιαξε ένα πορτοκαλί του ήλιου που νυστάζει,
    τράβηξε μια πινελιά στο ανοιχτό παράθυρο.

    Η πινελιά πήδηξε τ΄ αψήλου.
    Η κοσμική σκόνη αντιχαιρέτησε,
    ο αστερισμός του Κένταυρου γιόρτασε,
    μια τεράστια πορτοκαλιά γραμμή θριαμβικά κέντρισε τον ήλιο,
    ένα μικρούτσικο πορτοκαλί χαμόγελο,
    άνθισε στα χείλη της γυναίκας με το πορφυρό το χρώμα
    κι έφτιαξε μια χροιά απίστευτη που όμοια της δεν ξανάγινε.

    Η γυναίκα που ζωγράφιζε πάνω σε παλιά παραθυρόφυλλα . . .

    βούτηξε το πινέλο της στο μισάνοιγμα των χειλιών,
    και ζωγράφισε στα ανοιχτά παράθυρα,
    τη λαχτάρα της.
    Με μια πινελιά.
    Η ζωγραφιά της έπιασε όλο το άνοιγμα του παράθυρου,
    έπιασε όλο τον ουρανό.

    Η γυναίκα που ζωγράφιζε πάνω σε παλιά παραθυρόφυλλα . . .

    καβάλησε την πινελιά, φτερώθηκε και πέταξε.

    Το παιχνίδι είχε αρχίσει.


    ReplyDelete
    Replies
    1. τι ομορφο και ποσο αισιοδοξο..
      σ ευχαριστω μεσα απο την καρδια μου :)

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...