θέλω / ζητώ

Τέχνη είναι να διαλέγεις τα χρώματα και ποιό θα βάλεις δίπλα στο άλλο,  και γιατί παίρνεις αυτό και όχι εκείνο,  και τι πινέλα θα χρησιμοποιήσεις,  και ποιά άχρηστα και παλιά θα πετάξεις.  Τέχνη είναι να λες θα πάω εδώ για αυτό το λόγο,  ή κρατώ εκείνο χωρίς σκοπό.  Τέχνη είναι να λες θέλω συνειδητά,  τέχνη είναι να μπορείς να εντοπίσεις και να επιλέγεις τις πράξεις σου δίχως να νοιάζεσαι εαν κάποιος συμφωνεί μαζί σου κι αν διαφωνεί πάλι να μη σε νοιάζει.  Τέχνη είναι να ξέρεις αυτό που θα σε ευχαριστήσει..  Τέχνη είναι να ξέρεις τι θέλεις και να μπορείς να το ζητήσεις.  Δίχως παρακαλετά,  απλά να το ζητήσεις,  έτσι σαν μία κίνηση του χεριού με φορά από αυτόν που έχεις απέναντι σου προς τα εσένα..

ο Ιούνιος

Συνομιλία σταθερή η θάλασσα..

Το κύμα
Το άσπρο
Το μπλε
Η κίνηση
Ο θυμός
Η ηρεμία
Οι αποχρώσεις
Η άμμος υγρή
Η πετσέτα η ροζ
Το αστυνομικό βιβλίο
Ο freddo
Ο σελιδοδείκτης,  τα πράσινα γυαλιά
Το καπέλο σαφάρι
Οι πατούσες στην άμμο
Τα κοχύλια
Τα γυαλάκια
Η λουλουδιασμένη πέτρα
Ο ήλιος
Το αντιηλιακό
Η συννεφιά
Ο ''τσιγάρο έχεις;''
Η έγκυος
Ο 32αρης
Το φιλί
Η παραγγελιά
Η μουσική
Η ψύχρα
Η ομπρέλλα η ψάθινη
Το βαρκάκι σαν ομπρέλλα
Η μικρή που δεν ήταν η Δάφνη της ταινίας
Τα σύννεφα
Ο Ιούνιος
Το καλοκαίρι

πάμε θάλασσα

Όλα,  οι σκέψεις,  οι στόχοι,  τα ανοιχτά θέματα,  τα προβλήματα,  η ρουτίνα,  η καθημερινότητα..  υποκλίνονται σε μια και μοναδική δραστηριότητα..  ''πάμε θάλασσα''..

καλοκαίρι!

νυχτερινά

Η χθεσινή νύχτα ήταν γεμάτη από ένα μωβ φως,  η θάλασσα μουσικές,  τα σπίτια της πόλης παραμυθένια,  ο λευκός πύργος με χρώματα,  καράβια πήγαιναν όπου ήθελες να ονειρευτείς,  και μυρωδιές,  απίστευτες μυρωδιές από καμμένη χρωματιστή ζάχαρη,  νυχτολούλουδα και γιασεμιά.

Mr Morgan's Last Love

Όλο κάτι κερδίζουμε κι όλο κάτι χάνουμε,  ισορροπία να υπάρχει,  όμως κάποιες απώλειες δεν ξεπερνιούνται ιδιαίτερα σε σχέσεις ζωής.  Καθώς ο χρόνος αφήνει όλο και πιό πολλά σημάδια επάνω μας,  τόσο πιό δύσκολο η μοναξιά μπορεί να δώσει την θέση της στη συντροφιά ή ακόμη και στον έρωτα.  Ο έρωτας όμως είναι δικαίωμα καρδιάς!  Και πολλές φορές το συναίσθημα κραυγάζει.  Είτε από μακριά,  είτε από κοντά,  είτε εκφραστεί,  είτε παραμείνει κλειστό μέσα μας είναι εκεί,  κι όσο το παραμερίζουμε,  όσο κι αν αποστασιοποιούμαστε με τη συμπεριφορά μας,  όσο κι αν θυμωμένοι δεν το ''ταίζουμε''  αυτό το ''θεριό'' για να μη θεριέψει,  αυτό είναι εκεί με όλη τη δύναμη του.
Πολύ όμορφα ο μοναχικός συνταξιούχος καθηγητής Μάθιου δίνει την τρυφερότητα και τον έρωτα του στην νεαρή χορεύτρια Πωλίν.  Συγκρατημένα με τον φόβο μήπως πληγωθεί,  απλόχερα γνωρίζοντας πως η στιγμή,  πρέπει να παιχτεί στην σκηνή της ζωής του ''τώρα''.


Mr Morgan's Last Love

μπερδεμένες καταστάσεις

Ερωτευόμαστε.  Ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.  Φαντασιωνόμαστε καμμιά φορά νιώθουμε και εντελώς σίγουροι.  Ορμάμε στη μάχη με νύχια και με δόντια.  Γελάμε αυθόρμητα.  Ισχυροποιούμε  έναν εχθρό δίνοντας τον εαυτό μας.  Δήθεν αστεία,  δήθεν χαλαρά.  Βαθιά μέσα μας ελπίζουμε στο παιχνίδι.  Μετράμε και ξαναμετράμε τα υπέρ και κατά.  Στην πραγματικότητα μόνο υπέρ βλέπουμε.  Τα κατά είναι για τους ''ληγμένους''.  Χαρά!  Επιβεβαίωση!  Λύτρωση!  Τι ωραία συναισθήματα.  Και πλησιάζουμε πιο πολύ.  Κι ακόμη λίγο.  Και αποκρυπτογραφούμε τον εχθρό καθρεφτίζοντας επάνω του τα δικά μας θέλω.  Και το παιχνίδι αποδεικνύεται του μυαλού.  Η ήττα πραγματικότητα.  Τα σπασμένα φτερά ρεαλισμός.
*

Η διαφορά του ''όχι''  από το αντίθετο φύλο σε ερωτική ή δήθεν ερωτική προσέγγιση του χθες με το σήμερα απέχει πολύ.  Μεγαλώνοντας αλλάζουν τα δεδομένα.  Αν δεν έχεις ομορφιά θα πρέπει να έχεις προσωπικότητα.  Έντονη τόσο για όσο!

*

Το μυαλό μπεδεύεται συχνά.  Αναλύοντας τα δεδομένα μιας κατάστασης οδηγείσαι εκεί.  Μια τόση δα κίνηση όμως μπορεί να σε φέρει εδώ κι ακόμη μια μπορεί να σε στείλει σε τρελλούς λαβύρινθους.  Στην τελική ας κάνει ο καθένας ότι θέλει αρκεί να μην μπαίνει μέσα σε στιγμές του άλλου.  Αν και φοβάμαι πως κάθε κίνηση που κινεί περιέργεια γίνεται απολύτως σκόπιμα και μακάρι να είμαι εγώ το λάθος -

"Νὰ κριθεῖ κάθε Ἄνοιξη ἀπὸ τὴ χαρά της
ἀπὸ τὸ χρῶμα του τὸ κάθε λουλούδι
ἀπὸ τὸ χάδι του τὸ κάθε χέρι
ἀπ᾿ τ᾿ ἀνατρίχιασμά του τὸ κάθε φιλὶ "

Μίλτος Σαχτούρης

κόκκινος Θυμός

Αν μιλήσω θα έχω να αντιμετωπίσω ένα αδιέξοδο.  Η σιωπή γεμίζει άρνηση το μέσα μου.  Μπουκώνω σαν ουρανός γεμάτος μαύρα σύννεφα.  Οι κουβέντες μας σε τέλμα και το άδικο διαφορετικό για τον καθένα να κραυγάζει.  Δύσκολες οι ισορροπίες..  Η ζυγαριά γέρνει σε ένα κόκκινο Θυμό.  Και Λύπη..  γιατί σε βάθος χρόνου θα έπρεπε να έχουν βρεθεί οι λύσεις..
Βρέχει το ξες;

flower girl

Αναμετρώ τα χρόνια,  δεν είναι τυχαίο που αναφέρω ''χρόνια''  και όχι ''στιγμές''.  Ένα σύνολο ασυγχώρητο.  Μπερδεύεσαι και παίζεις.  Φαντασιώνεσαι.  Ούτε αυτό είναι τυχαίο αφού δεν υπάρχει εικόνα.  Ούτε συναίσθημα.  Παιχνίδι είναι για να περνούν όμορφα οι Κυριακές και οι αγχωμένες θλιβερές σου αργίες.  Έχω ένα μαγαζάκι που στην ταμπέλα του γράφει ''λουλουδοκόριτσο''.  Πρέπει να σμπρώξεις απαλά την πόρτα και να μπεις μέσα.  Προσφέρουμε ζεστά ροφήματα και μικρά νόστιμα γλυκά σε λευκά μικρά πιατάκια.  Άνθρωποι διαβάζουν τις εφημερίδες τους σε φαρδιές βιενέζικες καρέκλες.  Θα σου αφήσω κενή την γωνία.  Στο παράθυρο θα πέφτει η βροχή με δύναμη και ξέρω πόσο σου αρέσει.  Θα έρθω να κάτσω δίπλα σου και ξέρω πως κι αυτό σου αρέσει.  Όλα τα υπόλοιπα τα αφήνω σε σένα.  

αναπνοή

Βγαίνω από τη φωλιά μου σα το ποντίκι,  έρχομαι κοντά σου και σε μυρίζω.  Παραμένεις εκεί,  μόνος,  άλλοτε διαβάζοντας ένα βιβλίο,  άλλοτε παρακολουθώντας μια ταινία,  άλλοτε ακούγοντας μουσική,  τις περισσότερες φορές με την κούραση της εβδομάδας ζωγραφισμένη στο πρόσωπο σου.  Προσπαθώ να ακούσω τη φωνή σου μα μιλάς τόσο όσο να μην φτάνει η φωνή σου ως τα αυτιά μου.  Θέλω να φυσήξω επάνω σου αναπνοή,  όμως λίγο πριν το τολμήσω τρέχω και ξανακρύβομαι στα σκοτάδια της φωλιάς μου..

τέλος χρόνου

Δεν υπάρχει ''γιατί''.  Πεθαίνουμε!  Ανεξαρτήτου ηλικίας,  τόπου και χρόνου.  Χωρίς να ερωτηθούμε αν περνάμε καλά ή δύσκολα.  Αν το φορτίο μας είναι ελαφρύ ή βαρύ,  αν έχουμε υποχρεώσεις ή σχέδια ή στόχους ή σκοπό.  Αν θέλουμε να δούμε ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα,  ή αν θέλουμε να κάνουμε ακόμη μια βουτιά στη θάλασσα.  Χωρίς δικαίωμα αναστολής ή ένστασης.
Τι δεν καταλαβαίνεις;

So is the Day

Επιθυμούσα,  στην ανισότητα του έρωτα,  να λάβω ως δώρο ένα τραγούδι,  μια μελωδία αφιέρωση,  ένα άκουσμα τόσο ταιριαστό με μένα,  αφού προσφέροντας σου τον εαυτό μου θεωρούσα ως δεδομένο το ότι με γνώριζες καλά,  κάτι που να κελαηδούσε μέσα στο μυαλό μου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας,  κάτι που να μην μπορούσε να το απορροφήσει ούτε καν αυτός ο ίδιος ο χρόνος..

θετική ενέργεια

Το πρώτο πρωινό του Ιούνη,  ο ζεστός καφές στην σκιερή πλευρά της βεράντας,  το διάβασμα της εφημερίδας και του βιβλίου,  το Κυριακάτικο μεσημεριανό φαγητό ακόμη κι ο έντονος πόνος στο μέσα μέρος του καρπού,  έδωσαν τη θέση τους σε έναν απογευματινό,  ενθουσιώδη ουρανό κι ένα τόσο λεπτό νέο φεγγάρι να πλέκει δαχτυλίδια τα σκούρα μικρά σύννεφα.
Κλείνω τα μάτια και εύχομαι..  απλά εύχομαι..