Δεν είναι που δεν μπορείς να πεις ''όχι'', με απόλυτα σταθερό τόνο φωνής, σε κάποιο φλέγον ζήτημα, είναι πως όταν αφορά εσένα και μόνο εσένα, και μέσα από εσένα τον άλλον, κλονίζονται τα όρια του τι μπορείς, τι θέλεις, τι θέλει ο άλλος από εσένα, τι μπορείς να δώσεις, ποιό είναι το ζητούμενο, ποιά η κοινή συνισταμένη και αν υπάρχει αυτή..
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Wednesday, November 12, 2014
κοινή συνισταμένη
Δεν είναι που δεν μπορείς να πεις ''όχι'', με απόλυτα σταθερό τόνο φωνής, σε κάποιο φλέγον ζήτημα, είναι πως όταν αφορά εσένα και μόνο εσένα, και μέσα από εσένα τον άλλον, κλονίζονται τα όρια του τι μπορείς, τι θέλεις, τι θέλει ο άλλος από εσένα, τι μπορείς να δώσεις, ποιό είναι το ζητούμενο, ποιά η κοινή συνισταμένη και αν υπάρχει αυτή..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Ω! Στέλλα αυτή η φωτό είναι απ΄ το Παρίσι και δεν υπάρχουν κοινές συνισταμένες...
ReplyDelete