παράξενο

Όσο παράξενο κι αν σου φανεί,  η φαντασία μου σταματά στο να λαμβάνω μηνύματα και να παράγω πράγματα σε χρόνο χι,  για μένα και μόνο για μένα.  Δεν είμαι δοτική,  δεν μπορώ να σκεφτώ τι θέλει ο άλλος.  Συγκεκριμένα με πιάνει ένα μυστήριο άγχος όταν πρέπει να ξεψαχνίσω κάποιον και κάπου εκεί νομίζω ότι τον χάνω κι όλας,  γιατί όλο και κάποιος άλλος θα έχει καλύτερη διαίσθηση από εμένα,  όλο και κάποιος άλλος με προλαβαίνει,  και μετά εγώ τρέχω πίσω από άγνωστες καταστάσεις και αινιγματικές και όσο τρέχω τόσο αυτές απομακρύνονται και πάει λέγοντας.

Παρ' όλα αυτά προσπαθώ να αλλάξω,  μόνο που δεν ξέρω αν αλλάζει ο άνθρωπος στα 50+ του,  αλλά δεν έχω χρόνο χρόνο να διαβάσω το βιβλίο μου που είναι και πολύ ενδιαφέρον και πολλές σελίδες,  έχω χρόνο για μια βόλτα στα χριστουγεννιάτικα μαγαζιά της γειτονιάς μου,  λεφτά δεν έχω αν και ακόμη κι αν είχα δεν ξέρω αν θα χρειαζόμουν πράγματα εκτός κι αν αυτά ερχόταν από κάποιον άλλον πλανήτη και ήταν πολύ μα πολύ διαφορετικά και και πολύ μα πολύ γοητευτικά και ελκυστικά.

Στης Α.  φως.  Το πήρα είδηση από πολύ μακριά,  έμοιαζε με χρυσαφένια,  ανεπαίσθητη ανταύγεια στο σκοτάδι.  Από κοντά,  δεν ήταν ο συνήθης φωτισμός.  Ούτε με φλόγα κεριού έμοιαζε.  Πορτατίφ γραφείου ίσως..  Το σκέφτηκα..  δεν ήθελα να ήμουν επάνω..
Δεν είναι ότι τα πράγματα δυσκόλεψαν,  είναι που τώρα που τα είπαμε όλα,  τι;;;

Απέναντι ακριβώς ένα παράθυρο με φωτεινά αστέρια..  εκεί θα ήθελα να ήμουν..