Όταν ανοίγουν οι πόρτες του Κ. και της Κ., περίεργο συναίσθημα, νιώθω σαν να ανοίγω την πόρτα του δικού μου σπιτιού, σαν να στρογγυλοκάθομαι μπροστά στο τζάκι, σαν να κουβεντιάζω με ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο.. και σαν όλα τα προβλήματα να ξεθωριάζουν.. είναι ένα είδος μικρής ευτυχίας κι αυτό..
σαν μικρό, ανιδιοτελές δωράκι μοιάζει..
No comments:
Post a Comment