Κυριακή

Η θερμοκρασία στους 40*.  Το ραντεβού στις 9.00.  Κυριακή πρωί,  μποτιλιάρισμα.  Φτάσαμε την ίδια ώρα,  παρκάραμε οι μεν πίσω οι δε μπροστά,  γελάσαμε με την σύμπτωση, φιληθήκαμε χωρίς να κολλήσουμε μάγουλα, δώσαμε χέρια.

Μπιτσόμπαρο από αυτά τα καινούργια, υπερλούξ. Καπουτσίνα φρέντο τέσσερα.  Μοιραζόμαστε στις ξαπλώστρες.  Μαγιώ,  αντιηλιακά.  Κουβαλάω το βιβλίο μου,  εν γνώσει μου δεν θα διαβάσω.  Τελεί χρέη ασπίδας προστασίας πλάι στις κρέμες σώματος.  Γυαλιά.  
Πιάνουμε ανά δύο την κουβέντα,  θέλω να αποφύγω την καυτή πατάτα των ημερών.  Θέλω να μυριστούμε λίγο πρώτα,  να χαιδευτούμε με φιλοφρονήσεις,  να θυμηθούμε πως αγαπιόμαστε.  Ας πούμε μετά το οτιδήποτε άλλο.  Το μετά έρχεται τώρα.  Αρχίζει πρώτη,  ακούω,  νιώθω σα να προσέχω τη φωτιά,  μη βγει το αβγό σφιχτό αντί μελάτο ας πούμε.  Λέει,  λέω..  30+ χρόνια,  δεν απέχουμε στα βασικά.  Απέχουμε όμως στα σημεία.  Σε πάρα πολλά σημεία. 
Ο δικός μου έχει πιάσει και μιλάει στον δικό της.  Από απόσταση μοιάζει με χείμμαρο..  30+  χρόνια δεν απέχουμε στα βασικά,  σαν να ακούω τις σκέψεις του,  απέχουμε όμως στα σημεία.  Σε πάρα πολλά σημεία.
Θα μπορούσαμε να παίζουμε τέννις,  πινγκ πονγκ,  ρακέττες,  οτιδήποτε πετάει μπαλάκι,  πιάνει μπαλάκι.  Καυτά τα μπαλάκια,  40* το κορμί λιώνει.  Ένα λιγοστό αεράκι,  ανεπαίσθητο αλλά ικανό να προκαλέσει ένα ολόκληρο ''αχ'' ευχαρίστησης!  Η θάλασσα είναι πρωτόγνωρα ζεστή.  Τα μεγάφωνα στέλνουν μηνύματα με τραγούδια,  ενδιάμεσα όλο και κάποιος Νίκος,  μόλις 4 ετών,  που φοράει πορτοκαλί ή γαλάζιο, αναζητείται.  

Κυριακή!