Αν με φωτογράφιζα τότε, θα ήμουν πάντα σχεδόν με μια δερμάτινη βαλίτσα στο χέρι. Τι χρόνια!
Κανέναν οίκτο δε νιώθω όμως για εκείνα τα κομμάτια μου, ούτε καμμιά συμπόνοια. Ήταν έτσι για να είναι. Ούτε ένα τσίμπημα από συναίσθημα. Αδιαφορία!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
θαλπωρή
Η αλήθεια είναι πως αν έχεις μια βάση ζεστή, τρυφερή και φωτεινή, όλους τους άλλους (τους έχεις γραμμένους) ούτε τους βλέπεις, ούτε του...
Δεν θα έπρεπε, όμως...
ReplyDeleteΚαλημέρα!
δεν ισχυει παντου το ''πρεπει'' Στρατο, ας αφήνουμε να σβήνουν στην αδιαφορία κάποιες καταστάσεις, ισως να μην ειναι τυχαιο αυτο ;)
Deleteκαλησπερα
καλο βραδυ!