Καταμεσήμερο, και το εσωτερικό του σπιτιού σκοτεινό, όσο και ο ουρανός που βλέπω από το παράθυρο. Οι γωνίες των οικημάτων έξω από αυτό μοιάζουν να βουλιάζουν σε ένα γκρι που το λες περισσότερο αίσθηση, παρά χρώμα. Πιέζω το κουμπάκι του διακόπτη και το παλιό, μεγάλο πορτατίφ γεμίζει φως. Μου αρέσει πολύ το νέο περιβάλλον που δημιουργείται.
Αναπνέω! Μια εισπνοή από τη μύτη και μια εκπνοή από το στόμα σε χρόνο διπλό. Δείχνει να εξομαλύνεται το άγχος. Οι χτύποι της καρδιάς μου ισορροπούν.
Ένα τεράστιο πορτοκαλί ξεχύνεται από τον χώρο της κουζίνας. Ζεστή κολοκυθόσουπα στο πιάτο με κουταλιές γιαουρτιού και μπόλικο αλάτι και πιπέρι. Φρεσκοψημένο, σπιτικό ψωμί!
Φαγητό ταιριαστό σε μια πρώτη Τρίτη ενός συμπαθέστατου, μελαγχολικού Νοέμβρη.
Στο βάθος του μυαλού μου, //όταν ''όλα θα πάνε καλά''//, είναι ήδη χριστούγεννα!
Πώς κι εγώ δεν διαπιστώνω ίχνος άγχους στα όσα γράφεις; Τουναντίον ένα όμορφο κλίμα δημιούργησες με μια μόνο κίνηση στο «κουμπάκι του διακόπτη»…
ReplyDeleteΣυγγενικές καταστάσεις θαρρώ πως ζούμε, καλή μου Στέλλα…
Καλό απόγευμα!
Ο καιρος και το mood της ημερας ηταν ακριβως ετσι, ενα ανηλιο γκρι και μια ταχυπαλμια αγχους που προσπαθω να συμμαζεψω, αυτο το αγχος που μου βγαινει οπου και οπως μπορει, εκεινη τη στιγμη, οι αναπνοες πραγματικα βοηθησαν!
DeleteΚαι μια ευχη //ολα να πανε καλα//
Μετα, ισως και ηδη, θα ειναι χριστουγεννα
Τουλάχιστον, συμφωνώντας με τον Μηθυμναίο Στέλλα, θα διαπιστώσω το λυτρωτικό τελείωμα. Στην κυριολεξία το ζήλεψα με την καλή έννοια...! Η Περιγραφή σου τόσο παραστατική που του δίνει χαρακτηριστικά ενός ζωντανού βιώματος. Πολύ όμορφες εικόνες.
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα να έχεις.