Κενό συναίσθημα
η βόλτα γύρω από το σπίτι σου
περπάτησα τους δρόμους
με το κεφάλι χαμηλά
το πηγούνι κρυμμένο στον καλά κουμπωμένο γιακά του παλτού μου
οι ώμοι γυρτοί,
στην γωνιά παραφυλούσαν οι αναμνήσεις
δεν με αναγνώρισαν,
ούτε κι εσύ αν μ' έβλεπες,
αυτό, με χαροποιούσε!
"Στη γωνιά παραφυλούσαν οι αναμνήσεις...."
ReplyDeleteτι κουβέντα Θεέ μου....! σε έναν νυχτερινό περίπατο.
Πόσα μπορεί να νιώσει έτσι κανείς.
Καλησπέρα Στέλλα μου.
και το να εχεις γινει αγνωριστος.. ξερεις τι επιτευγμα ειναι αυτο Γιαννη;
ReplyDeleteΑχ Στελλα!ποσο μου θυμιζεις εμενα....
ReplyDeleteδεν ξερω σε τι νομιζεις οτι μοιαζουμε Σοφια, αλλα σιγουρα ολοι οι ανθρωποι εχουμε καποια κοινα οπως και παρα πολλες διαφορες!
ReplyDeleteΠολύ όμορφο μέσα στη συννεφιά που βγάζουν οι λέξεις σου!
ReplyDeleteΣτέλλα μου καλώς σε βρίσκω για ακόμη μια φορά!