Το πάσχα, ήταν πάντα μια αδιάφορη, θλιμμένη γιορτή, τα τελευταία χρόνια έχει μπει στη μέση και ο ''θάνατος'', το τέλος, η φθορά, και δε ξέρω πόσο οξύμωρο σχήμα ή σουρεαλιστικό είναι να τα γιορτάζεις ή να μπαίνεις σε τέτοιου είδους σκέψεις μια εποχή που από τη φύση της υπογραμμίζει την αναγέννηση και την αρχή.
Μεγάλη εβδομάδα από αύριο και δεν το νιώθω, να πω την αλήθεια δεν θέλω να το πολυνιώσω μια που τελευταία, μου δημιουργούν άσχημο συναίσθημα τα τροπάρια, οι εκκλησίες, οι επιτάφειοι, στην δε ανάσταση έχω να παραβρεθώ άλλο τόσο χρονικό διάστημα.
Η ζωή μας προχωράει και μας αλλάζει, καμμιά φορά δε μπαίνουμε σε προγράμματα που δεν μας αφήνουν να σκεφτούμε πιό έξω, κι αυτό μοιάζει για μια περίοδο να είναι καλό αφού λουφάζει το σώμα και το μυαλό σε σαν πλεγμένα κουκούλια καταστάσεις.
Αν ήταν κάτι να μου ευχηθώ εκτός από καλό μήνα, θα ήταν να μη μου λείψει ποτέ η διάθεση, και μάλιστα θα μπω λίγο πιο στα βαθιά και θα αναφέρω την κοριτσίστικη διάθεση. Μεγάλη υπόθεση!!!
Υγίαινε!
ReplyDeleteΚαλή Μεγάλη Εβδομάδα! :)
Συνυπογράφω την ευχή σου για την κοριτσίστικη διάθεση να σε συνοδεύει.
ReplyDeleteΗ Γιορτή του Πάσχα πατάει πάνω στην διαλεκτική αντίθεση "Ζωή-Θάνατος" με όλα όσα την συνοδεύουν.
Για αυτό και ακροβατεί σε εντελώς διαφορετικά συναισθήματα.
Σαν τέτοια με συγκινεί βαθύτατα.
Όσον αφορά τα θεσμικά (εκκλησίες κλπ), μάλλον καταλαβαίνω την αντίθεσή σου. Υπάρχει τρόπος να την υπερβείς βέβαια γυρίζοντας την πλάτη σε όλους εκείνους που καπηλεύονται το θρησκευτικό συναίσθημα.
Πολλές ευχές Στέλλα μου.