Friday, May 25, 2018

διαφορές





Δεν είναι πια όπως παλιά που δεν μπορούσα να σε αναγνωρίσω στις φωτογραφίες.  Χθες,  δεν ξέρω αν με πήρες είδηση,  σχεδόν μου χαμογέλασες!
Σοβαρός ήσουν,  λίγο κουρασμένος,  λίγο μεγαλωμένος,  χωρίς εκείνη την σπίθα στο βλέμμα που πάλευε να κατακτήσει τα πάντα.  Όμως,  εμένα μου χαμογέλασες!
Στην περίπτωση που είχαμε κάτι να πούμε,  πολύ θα ήθελα μια κουβέντα μαζί σου.  Χωρίς εγωισμούς,  χωρίς ανόητες αντιδράσεις,  χωρίς ακραίες υπερβολές.  Κυρίως χωρίς βαρύγδουπες διαφορές!
Ωστόσο,  φοβούμαι πως μόνο τούτες έμειναν.  Οι διαφορές μας.  Αυτές ήρθαν και έκατσαν σαν κόκκινη σκόνη πάνω στο κάθε τι.  Αν υπήρξε κάθε τι!  Υπήρξε;

1 comment:

  1. Πως γίνεται σε κάποιες κουβέντες σου και αναζητήσεις σου να νιώθω τόσο δέος και συγκίνηση ε ; πως γίνεται ; τι είναι αυτό που τις προκαλεί ; ποιο να είναι το κάλεσμα ;
    Πολλές καλησπέρες.

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...