Sunday, May 06, 2018

κουβέντες του δρόμου






Να καλύπτεσαι,  να μπαλώνεις τις χαραμάδες σου,   να μην κρυώνεις,  να μην πεινάς μετά,  αυτά είναι τα σημαντικά μου είπε,  και χάθηκε από τα μάτια μου,  μπήκε στο μπαρ και μ'  άφησε άφωνη να κοιτώ την πόρτα.
Θέλει κρίση στο διάλεγμα των ανθρώπων γύρω σου,  του φώναξα,  φοβούμενη ότι η φωνή μου δεν θα τον πρόφταινε.
Αυτό,  ή το έχεις ή δεν το έχεις,  είναι χάρισμα,  διάβασα τα χείλη του,  καθώς η φιγούρα του έδειχνε να πλησιάζει ένα τραπεζάκι πίσω από το ημιφωτισμένο παράθυρο. 
Παρήγγειλε και σε λίγο θα αφηνόταν στα θέλγητρα ενός ποτηριού γεμάτου με αλκοόλ.

1 comment:

  1. Η Τελευταία φράση σου, έβαλε ένα υπέροχο εκφραστικό λιθαράκι στις γραπτές σου αφηγηματικές σκέψεις.
    Πάρα πολύ όμορφο Στέλλα μου.
    Καλή σου βδομάδα.

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...