Να καλύπτεσαι, να μπαλώνεις τις χαραμάδες σου, να μην κρυώνεις, να μην πεινάς μετά, αυτά είναι τα σημαντικά μου είπε, και χάθηκε από τα μάτια μου, μπήκε στο μπαρ και μ' άφησε άφωνη να κοιτώ την πόρτα.
Θέλει κρίση στο διάλεγμα των ανθρώπων γύρω σου, του φώναξα, φοβούμενη ότι η φωνή μου δεν θα τον πρόφταινε.
Αυτό, ή το έχεις ή δεν το έχεις, είναι χάρισμα, διάβασα τα χείλη του, καθώς η φιγούρα του έδειχνε να πλησιάζει ένα τραπεζάκι πίσω από το ημιφωτισμένο παράθυρο.
Παρήγγειλε και σε λίγο θα αφηνόταν στα θέλγητρα ενός ποτηριού γεμάτου με αλκοόλ.
Η Τελευταία φράση σου, έβαλε ένα υπέροχο εκφραστικό λιθαράκι στις γραπτές σου αφηγηματικές σκέψεις.
ReplyDeleteΠάρα πολύ όμορφο Στέλλα μου.
Καλή σου βδομάδα.