ιστορίες

Είναι οι βροχερές μέρες του Νοέμβρη που αποζητούν  τη σπιτική θαλπωρή,  παρέα με ένα καλό βιβλίο,  ή μια βόλτα σε πολυσύχναστους δρόμους,  χαζεύοντας τις λαμπερές χριστουγεννιάτικες βιτρίνες.   Και τα δύο,  το καθένα με τον δικό του τρόπο,  εξάπτουν την φαντασία μας και δημιουργούν μέσα μας όμορφες ιστορίες.  Πολλές φορές φανταστικές κι άλλες πάλι όσο πιο αληθινές γίνεται.  Άλλωστε,  ο καθένας μας αυτές τις τελευταίες μέρες του χρόνου,  θα αναλογιστεί εκτιμώντας για άλλη μια φορά την προσωπική του ιστορία και θα πράξει ανάλογα.  Μετρώντας τα συν και τα πλην,  θα προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε ισορροπίες εσωτερικές και εξωτερικές.  Και σαν φωτεινά μικρά λαμπάκια,  ή σαν μικροσκοπικές φλόγες των κεριών,  θα νοσταλγήσουμε τις στιγμές μας αλλά και θα βάλουμε πλώρη για τις επόμενες δημιουργώντας όλο και πιο νέες αναμνήσεις.

μία βόλτα

Είμαι εδώ,  στο γραφείο μου,  γράφω αντί να δουλεύω,  από το παράθυρο μπαίνει ένας ήλιος ολόλαμπρος,  περίεργο για το προχωρημένο του φθινοπώρου,  ζωογόνο ωστόσο για άτομα σαν κι εμένα που πολύ εύκολα παθαίνουν θλίψη στη συννεφιά.  Ταλαιπωρούμαι με κάτι που δεν ξέρω αν είναι ίωση ή αλλεργία.  Ψευτοαλλεργία,  ευαισθησία κυρίως γράφουν οι πρόσφατες εξετάσεις μου.
Όταν βγαίνω για βόλτα,  ξεχνάω τα πάντα κι όλα γίνονται αυγό μελάτο με ψωμάκι και αλατάκι αλλά αυτό δεν είναι εφικτό πάντα.
Πάω να πιώ λίγο νερό στην κουζίνα.
Σε φιλώ!