Αργά το απόγευμα, ανάβουν τα φώτα των διαμερισμάτων, από τα πιο χαμηλά, ως τα πιο ψηλά. Σε κάποιο σημείο αυτού του κάδρου, σε βλέπω, να χαζεύεις την οθόνη του laptop σου. Στέλνεις μήνυμα, πιθανόν σε εμένα, πιθανόν κάπου αλλού. Σηκώνεσαι για λίγο από την καρέκλα σου, ταίζεις την γάτα σου, ξαναεπιστρέφεις. Σε βλέπω στο παράθυρο, με μια φωτογραφική μηχανή. Στρίβεις για λίγο το πόμολο, ανοίγεις, φωτογραφίζεις την βροχή, ξαναεπιστρέφεις στην οθόνη σου. Μου στέλνεις την φωτογραφία, την θαυμάζω, σου το λέω. Χαίρεσαι!
Σε λίγο θα πούμε καληνύχτα, χωρίς φωνή, χωρίς φιλί, χωρίς αγκαλιά.
Με την ψευδή εντύπωση πως είμαστε αληθινοί!
update:
Πόσες μάσκες και πόσες άλλες
Πάνω στο πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε;
Άραγε, όταν γι' αστείο η ψυχή τη μάσκα θελήσει να βγάλει;
Ξέρει πως έτσι αφήνει το πρόσωπο γυμνό να φανεί;
Η μάσκα η πραγματική, δεν νιώθει τίποτα κάτω απ' τη μάσκα
Αλλά κοιτάζει μέσ' απ' αυτή με μάτια κρυμμένα.
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ
Πολυ ομορφο και ζεστο το κειμενο σου!!!Η φωτογραφια τελεια!!!!!!!!Καλη συνεχεια να εχεις!!!
ReplyDeleteκαλησπέρα Γιάννη, καλο απόγευμα!!!
DeleteΜια Κινηματογραφική σκηνή λουσμένη στη σιωπή, στο ημίφως, στο επερχόμενο σκοτάδι της νύχτας. Μια κινηματογραφική σκηνή γεμάτη εκφραστικά πλάνα. Σκέψεις, προσδοκίες, μαγικές εικόνες. Εξωτερικά και εσωτερικά πλάνα μοναδικά.
ReplyDeleteΣε θαυμάζω Στέλλα ! για την ευαισθησία σου.
Την καλησπέρα μου.
Γιάννη μου έχεις ένα καλό λόγο για όλα.
DeleteΠόσο αληθινοί είμαστε;
Τί είναι αυτή η νέα επικοινωνία των τελευταίων χρόνων;
Πού θα μας βγάλει;
Ώρες ώρες νιώθω σαν να έχω ξεχάσει να μιλάω, σαν να μην έχω υπομονή να σταθώ σε κόσμο ζωντανό, πρέπει να καταβάλω προσπάθεια!
Καλησπέρα!
Κάθε εποχή έχεις τις προκλήσεις της Στέλλα ! από εμάς εξαρτάται πως θα τις χειριστούμε. Σε ποια κατεύθυνση θα τις χρησιμοποιήσουμε. Αν θα μας υπηρετήσουν ή αν θα μας σκλαβώσουν.
DeleteΤην καλησπέρα μου.
Γιάννη μου συμφωνώ, σίγουρα προς το παρον τις διαχειριζόμαστε σωστά!
DeleteΔεν παύουμε όμως εμείς οι ίδιοι να είμαστε ''διάφανοι''. Δοτικοί αλλά άυλοι. Εξαφανιζόμαστε σε δευτερόλεπτα. Με ένα delete και φεύγουμε από τη μέση. Πόσο μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σ αυτό;
Καλησπέρα και σε σένα
Εμένα μου αρέσει να μην είμαι"αληθινή" ψαροματάκι. Πειράζει;
ReplyDeleteΤί κακό έχει; Το πολύ- πολύ να ασκώ τη φαντασία των άλλων. Δεν το λες και λίγο αυτό. Έ; δε συμφωνείς;
Με "ρούφηξε" η εικόνα σου :)
Καλό βραδάκι!
Γειά σου Μαρία μου!
ReplyDeleteΝομίζω σε όλους μας αρέσει αλλιώς δεν θα το παίζαμε αυτό το παιχνίδι. Γιατί περί παιχνιδιού πρόκειται, η αληθινή ζωή έχει να κάνει με αγγίγματα και βλέμματα και αληθινές αγκαλιές και φιλιά. Πραγματικές συναντήσεις με το καφεδάκι ζεστό ή κρύο στα χέρια και αληθινές γκριμάτσες ευαρέσκειας ή δυσαρέσκειας στα πρόσωπα.
Τίποτα δεν είναι κακό!!!
Ναι, αυτή την εικόνα την ήθελα από καιρό και βρήκα την ευκαιρία τώρα να γράψω κάτι που της ταίριαζε.
Καλό βράδυ Μαρία
Εικόνα - ταινία. Δικαίως ενθουσιάστηκε ο Γιάννης.
ReplyDelete..αλλά, αυτό,fish eye μου, ήταν απαράδεκτο. Να βγάλεις τη ζωή μου φάτσα κάρτα στη φόρα. Είμαι τόσο αληθινός και τόσο ψεύτικος όσο και ο γάτος του διαμερίσματος. Αλλά, σκέφτομαι, πάντα έτσι ήμουν, ακόμα και προ ίντερνετ. Εικόνα και αλήθεια. Για μένα και για όλους. Πρόσωπο και προσωπείο. Τόσο που τα μπερδεύω φορές - μπορεί και πάντα.
ΥΓ. Εικόνα - ταινία -στιγμή - ζωή.
Αχα ώστε άξιος ο πληροφοριοδότης μου, θα μου ζητάει αύξηση όμως Διονύση :))))
DeleteΕίναι γεγονός, όλοι τα μπερδεύουμε, όμως άλλο θα ήταν να πίναμε παρέα με τους δικούς μας ανθρώπους τα καφεδάκια μας, άλλο οι χειραψίες, οι αγκαλιές και τα φιλιά, άλλο να βλέπω την γκριμάτσα του κυρίου Λι, όταν κάνει χιούμορ ή όταν ειρωνεύεται.
Και άλλο να τα φαντάζομαι όλα αυτά ε;
Είμαστε άυλοι εδώ μέσα Διονύση, ψεύτικοι από αυτή την άποψη.
Κατά τα άλλα από το 2006 το αναλύουμε. Κομμάτια του εαυτού μας προβάλλουμε, κανείς δεν αμφισβητεί την εγκυρότητα τους!
Κάτι άλλο επίσης, εδώ, μπορεί ο καθένας μας να είναι ο οποιοσδήποτε, η Μαρία πχ (τυχαίο το όνομα), μπορεί να είναι η ξινή κυρά Καίτη από τον 7ο όροφο του γειτονικού κτίσματος. Που πριν τρία χρόνια σου έστειλε την αστυνομία γιατί την ενοχλούσαν οι φωνές από το πάρτι που έκανε η κόρη σου, ΄λέμε τώρα!
Ω, χούουουου! Εντάξει, το ομολογώ, εγώ είμαι η Μαρία!
DeleteΝαι, έχεις δίκιο,συμφωνώ απολύτως.Είναι αλλιώς αυτό το άυλο. Πολλές φορές, ωστόσο, με απασχολεί και ανάποδα. Δηλαδή: " Τι πνευματώδης, τι ευφάνταστη, τι ωραίες φωτογραφίες που βάζει και βγάζει η κυρία Καίτη του 7ου! Και να φανταστείς, ούτε ένα καφέ δε θα μπορούσα από κοντά να πιω μαζί της". Τι κάνω; :-)
Άσχετη παρατήρηση: Έτσι όπως είναι η ωραία εικόνα που διάλεξες να βάλεις, και επειδή πολυκατοικίες σε κείνη την ωραία πολιτεία δε βλέπω να υπάρχουν, ο παρατηρητής-ζωγράφος ζει είτε σε αερόστατο είτε σε καμπαναριό! Και να φανταστείς, με κάτι που μου είπανε προχτές, ψάχνω και δε βρίσκω να δω ποιος ήταν εκείνος ο συνθέτης που ζούσε σε ένα καμπαναριό..
Φιλιά, καλό σαββατοκύριακο.
Aχα και πίσω από την κατά τα άλλα αγαπητή φίλη ''Σοφία'' που το nickname της σε οδηγεί σε ένα ανενεργό προφίλ με 10 επισκέψεις (μα με τη μια που μπήκε στο internet επάνω μου έπεσε; ) μπορεί να κρύβεται εκείνος ο παλιός αδιέξοδος έρωτας, που ορκίστηκες πλήρη αποχή, αλλά ακόμη τον θυμάσαι και φυσικά εκείνος σε θυμάται διπλά και κρύβεται κι όλας το πουλάκι μου!!!
DeleteΕντάξει μεταξύ αστείου και σοβαρού, τα πάντα μπορεί να συμβαίνουν πίσω από μια βάιραλ περσόνα!
Και να, όταν έχεις έξυπνη ματιά τί ωραία που το θέτεις, να σου πω, εγώ που είμαι και πολλές φορές ενοχική, θα μπορούσα να σκεφτώ πως εγώ είμαι η ξινή που βγάζω την ξινή πλευρά του ανθρώπου και όχι εκείνη την τέλεια την χαμογελαστή.
Αχ τελικά, μακάρι η κάθε κυρία Καίτη κι εγώ μαζί να βγάζουμε έναν ενδιαφέροντα ελκυστικό εαυτό κι ας είναι όπου.. δεν έχει σημασία!!
Μπα, δεν είναι λέω σε καμπαναριό, γιατί βλέπω ένα παρακάτω και δύο μαζί τόσο κοντά λίγο δύσκολο να σταθεί. Πάντως την λιγορευόμουν μήνες αυτή τη φωτογραφία, θέλω να περπατήσω μέσα της και να κοιτάξω κλεφτά στο καθένα μέσα σ αυτά τα φωτισμένα παράθυρα. Είναι παραμυθένια!!!
φιλιά Διονύση, πόσο χαίρομαι για τα σχόλια σου, σ ευχαριστώ!
Διονύση το βρήκα φρέσκο φρέσκο σε μια σελίδα του facebook, ελπίζω να είναι πραγματικά γραμμένο από τον Πεσσόα
DeleteΠόσες μάσκες και πόσες άλλες
Πάνω στο πρόσωπο της ψυχής μας φοράμε;
Άραγε, όταν γι' αστείο η ψυχή τη μάσκα θελήσει να βγάλει;
Ξέρει πως έτσι αφήνει το πρόσωπο γυμνό να φανεί;
Η μάσκα η πραγματική, δεν νιώθει τίποτα κάτω απ' τη μάσκα
Αλλά κοιτάζει μέσ' απ' αυτή με μάτια κρυμμένα.
ΦΕΡΝΑΝΤΟ ΠΕΣΣΟΑ