-Πάψε τώρα, μας ακούν οι γείτονες! Θα με αναγκάσεις να κλείσω το παράθυρο. Τί είναι αυτά που ξεστομίζεις, μου λες; Τον ακούς τον εαυτό σου; Διαισθάνεσαι τα βέλη που εκτοξεύεις ότι εγκλωβίζουν τον στόχο σου; Αντιλαμβάνεσαι το δηλητήριο που διοχετεύεις;
Μου δημιουργείς ανησυχία, για σένα, για μένα, για όλους μας!
Σαν το σκουλήκι σκαλίζεις τρύπες και χώνεσαι.
Ξεχώρισε επιτέλους αυτά που δεν είναι δικά σου από αυτά που ανήκουν στους άλλους και δώσε τους το ελεύθερο να τα διαχειριστούν αυτοί.
Βαυκαλίζεσαι πως κάνεις το καλό όμως το αποτέλεσμα είναι καταστρεπτικό. Σε παρακαλώ, επέβαλε τον νου σου να εμβαθύνει. Περιόρισε την παρορμητική σου προσωπικότητα.
Έχω την ανάγκη να είμαι βέβαιη πως κάνω διάλογο με έναν ενήλικα και όχι με ένα αγοράκι πεντάχρονο !
Να χαρώ που αποκαταστάθηκε το πρόβλημα στις αναρτήσεις του μπλογκ Στέλλα. Επιτέλους.
ReplyDeleteΣτο δια ταύτα:
Ο Διάλογος δύο ανθρώπων, πόσο μάλλον ώριμων ανθρώπων, οφείλει να γίνεται με όρους θετικούς, διαλεκτικούς και όχι με όρους χάους και σύγκρουσης.
Δυστυχώς, όπως πολύ ανάγλυφα παραθέτει, το μικρό σου απόσπασμα εδώ Στέλλα μου, οι άνθρωποι οχυρώνονται πίσω από απίστευτα "εγώ", με αποτέλεσμα να διαλεγόμαστε με κραυγές και βρυχηθμούς προσπαθώντας να επιβάλουμε την άποψή μας.
Καλησπέρα Στέλλα μου πάντα με τις γόνιμες και λογοτεχνικές σου σκέψεις.
Όμορφο Σάββατο.
Γειά στιγμή νόμισα πως δεν μπορώ να σχολιάσω Γιάννη. Πρόβλημα του google chrome, μπαίνω από άλλο browser.
DeleteΦοβάμαι πως όλοι μας έχουμε ένα μικρό παιδί μέσα μας που όποτε μας βολεύει κάνει τις δικές του ζαβολιές, μην έχοντας καμμία ευθύνη.
Και ναι, ουσιαστικός είναι ένας διάλογος αρκεί να υπάρχει κατανόηση και όχι απλά αντίδραση.
Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που έρχεται στα αυτιά μας είναι μονόλογος :-)))
Και κυρίως μην μας ακούσουν οι γείτονες!!! Αυτό δεν φοβόμαστε όλοι μας;
Αν ο διαλογομονόλογος γίνεται από το διαμέρισμα της φωτογραφίας, οι άνθρωποι έχουν παλαβώσει - όχι οι γείτονες. Οι διαλεγόμενοι - ας τους πούμε έτσι, με τον τύπο που μπλέξαμε..
DeleteΑπό τη μεριά των γειτόνων, πάντως, κανένα πρόβλημα. Ας μένει το παράθυρο ανοιχτό, να ενημερωνόμαστε κι εμείς, ένα πράμα..
Ε, τώρα, στην ουσία μην μπούμε. Όχι τίποτα, δηλαδή, αλλά καμιά φορά με πιάνουν τα παρορμητικά μου και τα πεντάχρονα αγοράκια μοιάζουν τέρατα σοφίας μπροστά μου!
Μια καλή Κυριακή, κυρία μου, στην ωραία πόλη σας, Άνω και κάτω..
Xμμμ πόση ώρα διαβάζω ''διαβολομονόλογος'' χχχ
DeleteΕ ναι να ενημερωνόμαστε και να βρίσκουμε ψιχουλάκια για να γράφουμε το κάτι τις μας!
Πόσες ταινίες δεν έχουν στηριχτεί στις ''ζωές των άλλων''!
Δίκιο έχεις, μα δεν μιλάω για τα πεντάχρονα της σημερινής εποχής μα για όταν είμασταν εμείς πεντάχρονα :-)))
Ωραία τα λες Διονύση μου, έτσι άνω - κάτω νιώθω κι εγώ σήμερα.
Ωστόσο η πόλη μας πάντα θα είναι ωραία, κάτι αναπλάσεις που θα την κάνουν αγνώριστη με τρομάζουν. Άκου λέει να βάλουν τελεφερίκ για την Άνω.. του διαόλου πράματα :-))))
Προσωπικά, πάντως, δεν βρίσκω κάτι κακό στον παρορμητισμό!
ReplyDeleteΧρειάζεται καμιά φορά να αφηνόμαστε κι ας μας ακούν κι οι γείτονες!
Καλό Σαββατοκύριακο Φις Άι!
Αρτιστούλα μου ούτε κι εγώ ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για τον δικό μου παρορμητισμό.
DeleteΤων άλλων με ενοχλεί! :-)))
Και το άλλαντάλλων μ ενοχλεί, άλλα λέει η θεία μου μου κι άλλα ακούν τα αφτιά μου!!!
Και το γάνιασμα κι αν δε μ ενοχλεί!
Άσε είναι πολλά αυτά που ενοχλούν και σε κάνουν να θέλεις να πάρεις τα βουνά..
τα Κυριακάτικα φιλιά μου :-)))