Θέλω να με πάς βαρκάδα του είπε αποκαλόκαιρο, θα ήταν δεν θα ήταν 15 χρονών.
Αυτός συμφώνησε, τον βρήκε του χεριού της, τα αγόρια είναι τόσο αθώα, εγώ θα είμαι η Βουγιουκλάκη κι εσύ ο Παπαμιχαήλ του πρότεινε κι αυτός ξανασυμφώνησε.
Ήταν ένα πολύ όμορφο αγόρι, με ευγενικούς τρόπους και ωραίο παράστημα.
Όλο το βράδυ τον λογάριαζε, αφού ήθελε να την πάει βαρκάδα ίσως και να την αγαπούσε κι αν την αγαπούσε θα μπορούσε και να τον παντρευτεί, έφτασε μέχρι πως θα έκαναν πολλά παιδιά. Είχαν μεταξύ τους μια πολύ μικρή συγγένεια, ζούσαν σε πόλεις μεταξύ τους πολύ μακριά, και τόπος συνάντησης ήταν αυτά τα καλοκαίρια στο χωριό μα αν αγαπιόντουσαν όλα θα διορθώνονταν, τα μακρινά θα μπορούσαν να γίνουν κοντινά! Όχι;
Αχ τί καλά να την αγαπούσε κι ας ήταν η αυριανή βαρκάδα η αφορμή να ξεπεράσει κάθε ντροπή και να της το πει.
Το άλλο πρωί, κατέβηκαν παρέα στη λίμνη, μπήκαν στη βάρκα του παππού του, του Βασίλη, και ξεκίνησαν.
Είμαι σαν τη Βουγιουκλάκη, σκεφτόταν κι όλες οι ταινίες με τα ερωτικά ναζάκια της ηθοποιού πέρασαν ευθύς από το μυαλό της. Μα κοίτα τον, κοίτα τον τί ωραία που κωπηλατεί, πόση σοβαρότητα στο πρόσωπο έχει, αχ, αχ και να μου έλεγε μια κουβέντα, όπως είμαστε μόνοι μας εδώ στα βαθιά, μια κουβέντα μόνο. Ένα σ' αγαπώ ας ήταν και ψιθυριστό.
Την επέστρεψε στην όχθη, θα ήταν δεν θα ήταν δεκάξι χρονών παιδί αμίλητο, βγαίνοντας από τη βάρκα μιά τελευταία ελπίδα σκαρφίστηκε, έκανε πως σκόνταψε κι έπεσε επάνω του, μα εκείνος δεν της έπιασε το χέρι, μονάχα την στήριξε.
Το έμαθαν οι γονείς, δεν το έμαθαν ποτέ δεν κατάλαβε. Πάντως από τότε, όσες φορές κι αν τυχαία συναντήθηκαν, κουβέντα δεν αντάλλαξαν, κυρίως από ντροπή. Δηλαδή αυτή ντρεπόταν, πολύ!
Δεν θα μάθω ποτέ τί σκεφτόταν αυτός μα αυτή ένιωθε πως λίγο τόσο δα είχε χάσει κομμάτι από την πολύτιμη αξιοπρέπεια της.
Σαράντα+ τόσα χρόνια μετά, αυτός, της έκανε αίτημα φιλίας στο facebook.
Τί κάνεις ....... την ρώτησε στο inbox.
Αντάλλαξαν χαιρετισμούς και μια μικρή εικόνα της τωρινής τους ζωής και σιώπησαν και πάλι..
Απ' την βαρκάδα στο facebook... τι να πει κανείς;
ReplyDeleteΜήπως θα ήταν καλύτερα να είχαν μείνει στην ομορφιά των τότε νιάτων τους;... λέω τώρα!
Αφιλάκια πολλά πολλά Στέλλα μου! :)))
Ίσα ίσα ενώνει ψυχές και ψυχές το facebook.
DeleteΣυναντιούνται άνθρωποι που δεν θα συναντιόταν ποτέ.
Τί ομορφιά είχαν τα τότε νιάτα δλδ;
Λίγο φύση παραπάνω και κεφάλια παραφουσκωμένα από ταινίες και παραμύθια.
Τώρα εσύ από όλο αυτό αυτό κατάλαβες; Καθόλου κακό, αλλά μένω με μια απορία ρε Στεφανία :-))))
φιλιά λίγο πεινασμένα,
περιμένω την πίτσα να βγει από το φούρνο και την μπύρα από την κατάψυξη
Κρίνοντας από τα δικά μου νιάτα, ναι, είχαν την ομορφιά της ανεμελιάς, του ρομαντισμού, του φλερτ και όχι του fb... δεν είναι εξ άλλου καθόλου τυχαίο που συνειδητά επέλεξα να μην έχω fb αλλά μόνο blog!
DeleteΚαλή η σπιτική πίτσα και η παγωμένη μπύρα ακόμη καλύτερη!
Καλή μας νύχτα! :)))
ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο σκέψης και ζωής και είναι σεβαστός, αρκεί να μην απορίπτεις κάτι χωρίς να το γνωρίζεις, όπως πχ μια φίλη μου κάποτε έλεγε πως το f/b είναι για ''πέσιμο''και μόνο, όχι τίποτα άλλο αλλά κάπως προσβάλλεται κι ο άλλος που είναι εκεί μέσα, εννοώ πως μερικοί άνθρωποι για να υποστηρίξουν αυτό που δεν θέλουν να κάνουν για χι λόγους συμπεριφέρονται λίγο περίεργα
Deleteκαληνυχτα Στεφανία μας
Οτιδήποτε βοηθά την επικοινωνία ακόμα και την διαδικτυακή είναι καλοδεχούμενο... αλλιώς πώς θα επικοινωνούσαμε Στέλλα μου, τόσα χρόνια... και σαν να ήρθε η ώρα να τα πούμε από κοντά! ;-)
DeleteΑΦιλάκια και καλή μας βδομάδα!
Από τα μεγάλα "παράθυρα" της πραγματικής ζωής. Μια επιστροφή που έρχεται απόλυτη να ταράξει τα νερά. Μια επιστροφή από το "πουθενά". Από εκεί που δεν το λογαριάζεις. Λένε μερικές ότι, κάτι τόσο μεγάλο συμβαίνει, σαν έμεινε κάτι μισό και ανολοκλήρωτο.
ReplyDeleteΔεν έχει σημασία το μέσο συνάντησης. Μπορεί να ήταν οτιδήποτε. Ακόμα και κάτι τυχαίο.
Σημασία έχει το γεγονός. Και η μετέπειτα διαχείρισή του.
Καλησπέρα Στέλλα μου.
Εμένα μου φαίνεται πολύ γοητευτικό να ανταλλάσεις κουβέντες με κάποιον που σε άλλη περίπτωση δεν θα συνέβαινε. Θα το έβρισκα εξ ίσου γοητευτικό αν ερχόταν και μιλούσε σε μια πχ κοινωνική εκδήλωση οικογενειακή, αλλά πιστεύω ότι δεν θα το έκανε από συστολή.
DeleteΤο γραπτό είναι που σε κρύβει και συγχρόνως σε ωθεί.
Αυτό μόνο Γιάννη μου, και ο χρόνος που περνάει, κι όλα αυτά που κουβαλάει μαζί του πού πάνε αναρωτιέμαι πολλές φορές.
Σε φιλώ, καλημερα!!!
Ναι, ισχύει ότι ο γραπτός λόγος και η απόσταση ρίχνουν τις όποιες αναστολές. Κάνουν τον άνθρωπο λιγότερο επιφυλακτικό. Και έτσι προκύπτουν μια σειρά όμορφες πρωτοβουλίες.
DeleteΚαλησπέρα και καλή βδομάδα Στέλλα μου.
Εγώ πάλι κατάλαβα ότι δεν τους χώριζε μόνο η μακρινή απόσταση αλλά και ότι δεν είχαν τίποτε κοινό. Απόδειξη, 40 χρόνια μετά δεν είχαν τι να πουν.
ReplyDeleteΕκείνη στα εφηβικά της χρόνια ζούσε μέσα στα όνειρα κι εκείνος ήταν ως φαίνεται ''αλλού''!
Η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ δεν ένωσε το χάσμα που σίγουρα υπήρχε.
Αλλά εκείνη έχασε κομμάτι της αξιοπρέπειάς της, γιατί; Αυτές οι σκέψεις ήταν δικές της. Τα τσαλίμια τύπου ''γλύστρησα πιάσε με'' ήταν φανερό-κρυφό κόλπο. Εντάξει...όχι και αξιοπρέπεια όμως.
Μια βαρκάδα όμως την επιθύμησα κι εγώ τώρα...είδες τι κάνεις;
Καλό βραδάκι Στέλλα μου
Φιλάκια
DeleteΕγώ πεθύμησα το χωριό μου Άννα μου, και την μικρή εφηβική ηλικία!
Ας μην προσπαθούμε να καταλάβουμε την στιγμή την τότε με την λογική του σήμερα, ούτε εμένα δεν μου βγαίνει.
Όλα χαζομάρες τα βλέπω :-)))
φιλιά
Οι έρωτες στην εφηβεία δεν ξεχνιούνται ποτέ. Λένε!
ReplyDeleteΝαι καλά! Να ‘ταν κι άλλοι. Τώρα που το σκέφτομαι μου φαίνεται σα να μην το ζησα.
Ενθουσιασμός μάλλον για κείνη την πρώτη επαφή των ενηλίκων, ανωριμότητα για εκείνο το πρωτόγνωρο συναίσθημα, αγνό και αθώο που σ’ έκανε ωστόσο να μένεις ξάγρυπνη τα βράδια με χιλιάδες όνειρα.
Βαρκάδα δεν πήγα, αλλά ομολογώ ξεροστάλιαζα στο παράθυρο περιμένοντας να περάσει. Κι ύστερα μια μέρα, ούτε θυμάμαι πως και γιατί, ο καθένας στο δρόμο του.
Εφηβικός έρωτας! απόνερα στης ψυχής τη φουρτούνα.
Καλό βράδυ!
Φιλιά!
Ααα από τέτοιους έρωτες Αννίκα μου πολλοί. Προσωπικά ερωτευόμουν με ό,τι κινείτο :-)))
DeleteΜε το μυαλό μου, και με τις ταινίες της φίνος φιλμ για οδηγό :)
τα πρωινά μου φιλιά στέλνω