Wednesday, November 20, 2019

βιτρίνες





Το διαμέρισμα της Α.  ήταν βουτηγμένο στο σκοτάδι,  είναι αλήθεια πως έχω καιρό να δω τις ηλεκτρικές λάμπες του να καίνε,  όμως νοητά,  πολλές στιγμές μου βρίσκομαι εκεί.

Απέναντι,  ένα μεγάλο κατάστημα ολοστόλιστο με χριστουγεννιάτικα δώρα,  όπου κυριαρχούσε το κόκκινο και το λευκό.  Μου άρεσαν πολύ οι διόροφες κρυστάλλινες πιατέλες του για τα γλυκά,  και δυό υπέροχοι λευκοί τάρανδοι σε φυσικό μέγεθος,  με κίνηση στον λαιμό και το κεφάλι για το decor της βιτρίνας.
Σκεφτόμουν πόσο μια βιτρίνα σε ελκύει να αγοράσεις,  αλλά κυρίως να σου φτιάξει την διάθεση όπως και την ατμόσφαιρα όλου του δρόμου και της περιοχής.

Μετά,  ψάχνοντας να βάλω μια φωτογραφία στην ανάρτηση, και χαζεύοντας αυτή την λιμουζίνα,  θυμήθηκα πως η Α.  μου είχε πει πως είχε μια σχέση,  δέκα ολόκληρα χρόνια με κάποιον,  δέκα ολόκληρα χρόνια,  μια ζωή δηλαδή,  κι άλλα δέκα μετά έπιναν συχνά πυκνά σε διάφορα καφέ στο κέντρο το καφεδάκι τους,  σύνολο είκοσι και βάλε,  και πως όταν μια μέρα αυτός ήρθε στο ραντεβού με μία απαστράπτουσα μαύρη Mercedes,  αυτή δεν θέλησε να τον ξαναδεί,  έβαλε τελεία,  delete.
Δεν την ρώτησα το γιατί,  συμβαίνουν αυτά στις ερωτικές ιστορίες.

Την ταινία με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και την Μέρυλ Στρηπ,  την θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή,  ήταν το ''μια αγάπη γεννιέται'',  παρ'  όλο που τη θεωρώ αρκετά μελαγχολική,  περιγράφει την σεμνότητα εκείνης της εποχής.  Τον σεβασμό προς τον έρωτα σου.

Βέβαια,  από ότι θυμάμαι,  σ'  αυτή την ταινία ο Ρόμπερτ ντε Νίρο,  ήταν απίστευτα συνεσταλμένος,  διακριτικά διεκδικητικός και πολύ πολύ αληθινός,  ντόμπρος και με τις δύο σχέσεις του.
Ίσως αυτό,  το ότι δεν δειλιάζεις να είσαι αληθινός σε κάνει να κερδίζεις σε σεβασμό.

6 comments:

  1. Αυτές τις μέρες που η φαντασία αγνοεί τους κανόνες της λογικής και τα συναισθήματα μεγεθύνονται μια αόρατη μαγική χρυσόσκονη πλανιέται στον αέρα και μας παρασύρει σε μια αλήθεια που τρέφεται απ’ τις αντιθέσεις αλλά με ένα μαγικό τρόπο ελευθερώνει την ψυχή, έτσι απλά, χαζεύοντας μια χριστουγεννιάτικη βιτρίνα.
    Τι δύναμη που κρύβουν αυτές οι σκέψεις!
    Καμιά φορά αυτή την απόλυτη ελευθερία πόσο ανάγκη την έχουμε να γιατρέψει της πληγές της ωριμότητας!

    Στέκομαι στο τέλος: Το να είσαι αληθινός σε κάνει να κερδίζεις σε σεβασμό
    Δες το σαν άσκηση κοινωνικότητας.... που περιλαμβάνει θετικά ή αρνητικά γνωρίσματα. Δεν μπορεί σ’ αυτήν την χαρά της επικοινωνίας να μην υπάρχουν και σημαντικές διαφορές. Η μοναδική μας ταυτότητα είναι οι ηθικές μας αξίες.
    Με όλο το σεβασμό λοιπόν...μια αγκαλιά και ένα ήρεμο βράδυ!


    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου καλησπέρα
      Την λατρεύω αυτή την περίοδο!
      Πραγματικά, βγάζει το παιδί από μέσα μου, όπως λες πολύ σωστά με ελευθερώνει.
      Είναι τα χρώματα, τα παιχνίδια, το στήσιμο, το σκηνικό.
      Είναι οι γιρλάντες και τα φώτα.
      Είναι η ατμόσφαιρα που γεμίζει χρυσόσκονη θαρρείς από το χέρι κάποιας παραμυθένιας νεράιδας.
      Όλο, ένα παραμύθι είναι.

      Συμφωνώ και με δεύτερη σου παράγραφο.
      Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αληθινοί.
      Γιατί δεν μπορούν ή δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι με τα πραγματικά τους συναισθήματα.
      Ή αν θέλεις επειδή θέλουν και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη.
      Και να σου πω στην τελική αφού βρίσκουν να το κάνουν, καλά κάνουν.

      Εγώ πάλι πάντα εκτιμώ την αλήθεια.
      Και στην ζωή μου προσωπικά την τήρησα.

      καλό μας βράδυ
      φιλάκια

      Delete
  2. μια μελαγχολικη γιορτινη ατμοσφαιρα
    μου αρεσει,.....

    ReplyDelete
  3. Αχ πόσο μου αρέσουν αυτές σου οι αναζητήσεις. Αυτά τα ξεπετάγματα από θέμα σε θέμα. Σαν την πεταλούδα ή τη γόνιμη εκείνη μέλισσα που γυροκοπά στα ανθισμένα λουλούδια και ρουφά την ύλη εκείνη για να κάνει το ευωδιαστό της μέλι.
    Έτσι και εδώ, οι στοχασμοί σου, οι στράτες σου νοερά σε πράγματα και καταστάσεις είναι ένα απόσταγμα από την ύλη εκείνη που θα κάνει ένα καλό και διάφανο μέλι στις καρδιές.
    Καλησπέρα Στέλλα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τί ωραίο σχόλιο Γιάννη μου, τόσο μελένιο σε σχέση με ότι άκουσα τον τελευταίο καιρό.
      Καλησπέρα φίλε μου

      Delete
  4. γι αυτό ειναι οι βιτρινες Στελλα μου για να σε ελυουν χαρουμενα με την πραματια τους.. οποια και να ειναι αυτή ποσο μαλον με τον στολισμο τους στις γιορτες...τωρα που ειδα την λιμουζινα εδω θυμηθηκα πως ειδα μια ακριβως την ιδια οταν περασε απο μπροστα μου σε ενα δρομο της Κολωνιας στη Γερμανία πριν απο 10 χρονια που βρεθηκα για διακοπες αναμνησεων εκει...
    να πςρνας ομορφα οτι και να κανεις φιλιαααα!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...