της 25ης Μαρτίου (μέρα 13η)

Μου αρέσει αυτή η φωτογραφία,  με κάνει να φαντάζομαι πως είσαι κάπου δίπλα μου και ασχολείσαι με τα δικά σου αγαπημένα κι εγώ απολαμβάνω το βιβλίο μου και τον ζεστό καφέ μου στη βεράντα με ένα ελαφρύ,  απαλό αεράκι.

Μόλις έβαλα στο φούρνο τα σημερινά ψωμιά μου,  ένα με απλό αλεύρι και το άλλο με αλεύρι ολικής.  Αν μη τι άλλο τη μυρωδιά του φρεσκοψημμένου ψωμιού θα έχουμε να τη θυμόμαστε,  αν και όταν βγούμε από όλο αυτό,  ίσως και να θελήσουμε να την κρατήσουμε ως συνήθεια.

Είδα προχθές την ''πολίτικη κουζίνα''  μόνο και μόνο για να φτάσω στα τελευταία δέκα λεπτά,  όπου ο πρωταγωνιστής βρίσκει τον εφηβικό έρωτα του μετά από πάρα πολλά χρόνια,  γυναίκα πια.  Κι ενώ μια ελπίδα επανένωσης αχνοφαίνεται,  η κοπέλα η οποία έχει την τελική απόφαση,  διαλέγει να φύγει με την οικογένεια της.  Αγάπησα την σκηνή που αυτός την κοιτάζει καθώς αυτή φεύγει,  στο σταθμό των τραίνων,  αφού έχουν ανταλλάξει χειραψία κι αφού έχουν πει το αντίο.  Την προλαβαίνει,  καθώς καταλαβαίνει πως θα γυρίσει πίσω το κεφάλι της για να τον δει για τελευταία φορά,  ''αν γυρίσεις,  θα θεωρηθεί υπόσχεση μιας κάποιας ελπίδας''.
Επίσης,  στην ερώτηση της ''γιατί έκανες τόσα χρόνια να επιστρέψεις;'',  η απάντηση του ''φοβόμουν,  φοβόμουν την στιγμή που θα έπρεπε να ξαναφύγω''!

Ίσα που κατάφερα να φτιάξω τρεις μάσκες από 100% βαμβακερό ύφασμα.
Θα προσπαθήσω για άλλες δυό τρεις αύριο,  όμως πραγματικά δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να προστατεύσουν.  Αν και μέχρι το 1990 από ότι έμαθα οι μάσκες ήταν τέτοιου τύπου και αποστειρώνονταν με το καφτό σίδερο.  Επίσης έμαθα πως και τις μάσκες του φαρμακείου μπορούμε να τις αποστειρώσουμε με τον ίδιο τρόπο και να τις ξαναφορέσουμε.  Δεν εγγυώμαι για την εγκυρότητα όλων αυτών παρά ταύτα.

Κάνει κρύο και έχει συννεφιά.
Στο μπαλκόνι μου έχει μόνιμα ένα ρευματάκι,  σε σημείο να μη μπορώ να κάτσω ή να βγω έξω χωρίς χοντρή ζακέτα,  ενώ η γειτόνισσα μου στην ακριβώς απέναντι οικοδομή στα πέντε μέτρα βγαίνει με το κοντομάνικο.
Πριν λίγο κάποιος είχε βάλει επετειακά τραγούδια στη διαπασών,  έτσι έσπασε η απόλυτη σιωπή, του κόσμου γύρω από το σπίτι μου,  των τελευταίων ημερών.
Αν θα βγούμε από όλο αυτό!  Όταν,  αν..
Θα..  άραγε;
Κι αν θα..  πώς;