Λέγαμε με μια φίλη πως κάποιοι από μας αρέσκονται να μπαίνουν στα βαθιά ανθρώπων. Λέγαμε επίσης πως από τα βαθιά, δύσκολα βγαίνεις ξανά στην επιφάνεια, θα συμπληρώσω πως αυτό συμβαίνει ακόμη κι όταν τα βαθιά αφορούν τον ίδιο σου τον εαυτό.
Λέγαμε επίσης πως ελκύουμε τους νάρκισσους (όχι τα λουλούδια), ίσως επειδή κατανοούμε και στηρίζουμε. Εμψυχώνουμε! Εγώ θα το πω βάζουμε πλάτες, ελπίζοντας ενδόμυχα πως κι οι άλλοι θα το κάνουν αυτό για μας αλλά Δεν..
Τί όχι;
Πάω να φτιάξω το καφεδάκι μου και να ονειρευτώ αυτή την αυλίτσα :)
Μα πού τις βρίσκεις αυτές τις φωτογραφίες...Δεν θα υπήρχαν, ίσως, οι νάρκισσοι( όχι τα λουλούδια) αν δεν υπήρχαμε εμείς που εμψυχώνουμε πολλές φορές και λάθος και που στηρίζουμε πολλές φορές ως δεκανίκια...
ReplyDeleteΟνειρεύτηκες αυτήν την αυλίτσα; Όταν στεγνώσουν τα ρούχα μάζεψέ τα να θαυμάσουμε αυτήν την υπέροχη θέα
Καλημέρα Στελλίτσα
Μου κάνει εντύπωση Άννα Φλο μου που κάποιες αναρτήσεις μου που τις θεωρώ προσωπικές έχουν θετικές αντιδράσεις κι άλλες πάλι που νομίζω ότι αφορούν περισσότερο κόσμο μένουν αδιάφορες, άρα αυτό το ''προσωπικό'' αφορά πολύ κόσμο :)
DeleteΚοίτα να δεις που το σκέφτηκα και λίγο παραπέρα!
Ας πούμε ότι ίσως πίσω από έναν άνθρωπο στήριξης, υπήρξε μια μαμά (στα παιδικά, εφηβικά και όχι μόνο χρόνια) που την απαιτούσε αυτή την στήριξε, το είχε δλδ ανάγκη και χρησιμοποίησε το παιδί για το καθημερινό της ''καθρέφτη καθρεφτάκι μου ποιά είναι η πιο όμορφη από όλες;''. Δεν κρίνω αν αυτή η συμπεριφορά ήταν καλή ή κακή. Θα πω απλά πως έτυχε.
Κι από άλλη σκέφτομαι πως ένας νάρκισσος (όχι το λουλούδι), θα είχε στα χρόνια της ζωής του αντίστοιχα μια μαμά που θα του επισήμανε συνεχώς πόσο όμορφος και πόσο σπουδαίος είναι.
Ίσως λέω, ειδικά αν ανήκουν στην δική μου εποχή, και στις δύο περιπτώσεις τα άτομα να έχουν πάρει τα απαιτούμενα χάδια, ή ο ένας εκ των δύο, ο νάρκισσος, να παραχαιδεύτηκε :)
Κάθε που βρίσκω φωτογραφίες με τέτοιες αυλές και απλωμένα ρούχα (καλά αυτά οπουδήποτε), πεθαίνω.
Σε κάνουν να φαντάζεσαι ιστορίες του πριν, του τώρα και του μετά δεν είναι έτσι;
Και έχουν μια ζεστασιά καθημερινότητας!
Φιλιά Άννα μου
Καησπέρα.
ReplyDeleteΜε μια φωτογραφία που με ταξιδεύει σε άλλες χρονιές.Όταν την άνοιξη μπορούσα να περνάω ώρες σε κήπο ή αυλή σαν αυτή.
Στο σπίτι της γιαγιάς μου.Ωραίες εποχές.Με τα ρούχα στα σχοινιά να στεγνώνουν και η μηρωδιά του σαπουνιού να γίνεται ένα με τα αρώματα της φύσης.
Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που εμψυχώνουν και βάζουν πλάτες όπως έγραψες και κάποιοι-ες απ ένα σημείο και μετά το θεωρούν και δεδομένο ότι θα είσαι εκεί πάντα.Χωρίς αντάλλαγμα.
Δεν ξέρω εάν είμαι και εγώ από αυτούς τους ανθρώπους όπως είσαι εσύ.Πιάνω τον εαυτό μου μερικές φορές να προσπαθώ να βοήθησω εάν μπορώ αλλά όχι όπως παλιά.
Εύχομαι το καφεδάκι σου να σε βοήθησε να ονειρευτείς αυτή την πανέμορφη αυλίτσα.!!!
Σήμερα το τραγούδι που μου ήρθε αυτόματα μόλις διάβασα την ανάρτηση σου είναι:
https://www.youtube.com/watch?v=IoEFg6z2sZ8
Η μια μου η γιαγιά ήταν μακριά, ζούσε στην Κρήτη οπότε δεν την έζησα.
DeleteΗ άλλη μου η γιαγιά, η μαμά της μαμάς μου ζούσε σε ένα χωριουδάκι με λίμνη, της Μακεδονίας. Πηγαίναμε στις αργίες και κάποιες μέρες τα καλοκαίρια.
Είχε μεγάλη αυλή! Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα τα ανθισμένα άπλωνε και τα ρούχα.
Μάλιστα για πολλά χρόνια δεν θυμάμαι πλυντήριο. Έπλενε τα ρούχα της στη σκάφη με νερό που ζέσταινε σε φωτιά σε μια γωνιά της αυλής.
Ωραίες που είναι αυτές οι μνήμες Μάριε.
Εγώ υπήρξα ένας τέτοιος άνθρωπος!
Τώρα όχι. Αδιαφορώ. Ή το κάνω μέχρι εκεί που για μένα είναι ανώδυνο, που σημαίνει πως το ζυγίζω και το μετράω.
Πες μου πώς το κάνεις αυτό το μαγικό και βρίσκεις το ανάλογο τραγούδι πάντα, είναι ζηλευτά υπέροχο :)
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι κρατάει
στα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.
θα περάσουν ξανά απ’ της μνήμης τα σπίτια
από θάλασσες άδειες, απ’ του φόβου τα δίχτυα.
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνε
σαν καράβια οι στιγμές που ποτέ δε γερνάνε
και τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνες
και τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες.
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο
για να κρύβομαι εκεί απ’ τη ζωή όταν λείπω
όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο
να `χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο.
Τον εαυτό του παιδί απ’ το χέρι θα πιάσει
σαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσει
θα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάει
σ’ έναν κόσμο μισό που τους δυο δε χωράει.
Φιλιά :)
Το μαγικό με τα τραγούδια είναι γιατί λατρεύω την μουσική αλλά και γιατί επιλέγω που σχολιάζω.
DeleteΤις περισσότερες φορές με εμπνέει και που το στέλνω το τραγούδι.
Φιλιά!!!
Ίσως για αυτό τα περισσότερα που μου έχεις στείλει τα έχω λατρέψει ενώ όταν προσπάθησα να ανοίξω τραγούδια που αφιερώνεις σε άλλα blogs, δεν μου κάνουν κλικ να τα ακούσω;
DeleteΑυτό είναι χάρισμα, μοιάζει σα να μας ξέρεις τον καθένα ξεχωριστά και μάλιστα σε βάθος ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο
:)
Αχ αυτά σου τα λουλούδια! Μια αγκαλιά ομορφιά μέσα σε ποικίλες σκέψεις. Πόσο άρωμα ξεχειλίζουν, πόση χαρά δίνουν. Μου αρέσει, που σαν πεταλούδα, Στέλλα, κλωθογυρίζεις εδώ και εκεί σταχυολογώντας σκέψεις και απόψεις.
ReplyDeleteΝα έχεις κορίτσι μου το άρωμα των λουλουδιών και τη ζωντάνια τους.
Καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Γιάννη!
DeleteΨευδαίσθηση είναι να υποθέτεις ότι η ομορφιά είναι καλοσύνη (Λέων Τολστόι)
ReplyDeleteΝομίζω ένα δίκιο το χει.
Φιλιά Στέλλα!
Απολύτως συμφωνώ Αννίκα μου
Deleteτα φιλιά μου :)
Αυτή η ενδόμυχη ελπίδα όταν παύει να υπάρχει γίνεται η ζωή πιο νόστιμη νιώθω...
ReplyDeleteΚαλημέρα! Νοερά βρίσκομαι εκεί μέσα στη φωτογραφία, το ίδιο και η μυρωδιά του καφέ!
Νομίζω ναι!
DeleteΗ ζωή γίνεται πιο όμορφη, οι σκέψεις και οι επιθυμίες διαφορετικές, αλλάζουν οι προτεραιότητες, αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι, αλλάζει ο τρόπος που επιλέγουμε τις σχέσεις μας.
Καλημέρα κορίτσι με το καναρινί φόρεμα :)
Κρατείστε μου κι εμένα μια καρέκλα, εκεί στην αυλή, μην μαζέψετε τ' απλωμένα ρούχα, μου αρέσει η σκιά τους, λίγο να ζεστάνει ακόμη κι ο ήλιος θα είναι ανυπόφορος. Έχω μια λίγο διαφορετική αντίληψη, πως οι νάρκισοι δεν χρειάζονται εμψύχωση. Είναι obsessive talkers, μιλούν για να τους ακούσεις κι όχι γιατί έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον να ακούσουν την δική σου σκέψη επί των θεμάτων τους και φυσικά, με την σοφία των παρακάτι 60 χρόνων μου (αυτό είναι αστείο) έχω πάψει πλέον να τους χαρίζω τον πολύτιμο χρόνο μου. Εξακολουθώ να πιστεύω πως ξέρω να ακούω, όταν πρέπει, αλλά να, και μόνο που το λέω δεν με κάνει τώρα μόλις νάρκισο;
ReplyDeleteΌχι Κάλλη, δεν σε κάνει μόνο μια φράση νάρκισσο :)
DeleteΘα πρέπει να τρέχουν πολλά μαζί ώστε να έχεις αυτή την ιδιότητα.
Φαντάζομαι πως το ''πιστεύω ξέρω να ακούω, όταν πρέπει'' κρύβει ενσυναίσθηση.
Ναι έχεις δίκο, θα συμφωνήσω μαζί σου, οι νάρκισσοι δεν θέλουν να σε ακούσουν, θέλουν να μιλήσουν. Όμως θέλουν να τους ακούσεις και να τους υποστηρίξεις. Ακούγοντας τους, με το να είσαι εκεί, τους εμψυχώνεις (δεν μπορώ να βρω πιο κατάλληλη λέξη). Θέλουν τις πλάτες σου και πατούν επάνω σου. Φυσικά αν αντιδράσεις προσβάλλονται.
Με χαρά :-))) βλέπω πως όλοι τους γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά!
Φυσικά τώρα πια στα 60 μας παρά κάτι κάνουμε τις διαφορετικές επιλογές μας. Μα πόσο τελείως διαφορετικές!
Καλησπέρα.
ReplyDeleteΈψαχνα σε γνωστά site μουσικής του εξωτερικού που διαβάζω για ενημέρωση και άκουσα αυτό:
https://www.youtube.com/watch?v=iQLXvO8uFTQ
Είναι το νέο αστέρι της soul,jazz.Διασκευάζει Nina Simone με τον δικό της τρόπο.
i put a spell on you!
DeleteΑπολαυστικό, όμορφο τραγούδι.
Δεν υπάρχει ''μαύρη'' φωνή που να μην έχει την δύναμη να καθηλώνει.
Καλησπέρα Μάριε
Αυτό θα σου αρέσει περισσότερο...
Deletehttps://www.youtube.com/watch?v=ykAD0yE9Qhc
Καλό βράδυ!!!
Ναι, μου αρέσει πάρα πολύ.
DeleteΑν δεν έπρεπε να κάνω ησυχία στο σπίτι, θα το έβαζα να το ακούσω με τέρμα τα γκάζια :)
Καλημέρα Μάριε, ευχαριστώ
https://www.youtube.com/watch?v=8ivRTkntVFg
ReplyDeleteακούω από το πρωί το προηγούμενο σου κι έχω φτάσει στο
Deletehttps://www.youtube.com/watch?v=3Q3pKKIrWdY
δεν ξέρω αν τα τραγούδια που έπονται μιας επιλογής είναι σαν συγκεκριμμένο άλμπουμ ή μήπως εμφανίζει τα δικά μου favevorites?
Πάντως απολαμβάνω, το τελευταίο σου δεν το άνοιξα ακόμη :-)))
Καλησπέρα.Χαίρομαι που σου άρεσε η επιλογή μου.Περιμένω την καινούργια σου ανάρτηση να σου στείλω και άλλα.
DeleteΥπέροχη, χαλαρωτική, απολαυστική μουσική με φωτογραφίες από τα αγαπημένα μου δελφίνια!
DeleteΠάρα πολύ ωραίο
σ ευχαριστώ Μάριε
καλό βράδυ