Θέλω να σε δω, θέλω απίστευτα να σε δω, θέλω τόσο πολύ που αυτό το πολύ κάνει τα μάτια μου να τσούζουν και να δακρύζουν, γιατί σαν τί να σε δω, με ποιά ιδιότητα που εσύ για μένα είσαι λουλούδια, και χρώματα είσαι και σπίτι και τραπέζι και ένα μεγάλο πιάτο με φρούτα εποχής και παράθυρο είσαι να τόοοσο μεγάλο, ορθάνοιχτο στην εξοχή, κι όλο αυτό που έχω μέσα μου και είσαι εσύ, πονάει την καρδιά μου και υγραίνει τα μάτια μου και δεν υπάρχουν γωνιές για να ησυχάσω, ούτε κρεββάτι να ξεκουραστώ, κι ούτε μυαλό έχω πια να σκεφτώ λογικά.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Wednesday, April 22, 2020
λουλούδια
Θέλω να σε δω, θέλω απίστευτα να σε δω, θέλω τόσο πολύ που αυτό το πολύ κάνει τα μάτια μου να τσούζουν και να δακρύζουν, γιατί σαν τί να σε δω, με ποιά ιδιότητα που εσύ για μένα είσαι λουλούδια, και χρώματα είσαι και σπίτι και τραπέζι και ένα μεγάλο πιάτο με φρούτα εποχής και παράθυρο είσαι να τόοοσο μεγάλο, ορθάνοιχτο στην εξοχή, κι όλο αυτό που έχω μέσα μου και είσαι εσύ, πονάει την καρδιά μου και υγραίνει τα μάτια μου και δεν υπάρχουν γωνιές για να ησυχάσω, ούτε κρεββάτι να ξεκουραστώ, κι ούτε μυαλό έχω πια να σκεφτώ λογικά.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Η γλυκιά και βασανιστική προσμονή της συνάντησης. Καλησπέρα Στέλλα μου.
ReplyDelete