''υπέροχο''

 Ίσως αν μπορούσαμε να βρεθούμε ''εκεί'',  η μέρα σήμερα να γινόταν πιο ελπιδοφόρα και πιο ελαφριά,  κι εμείς θα χαζεύαμε αυτό το ''υπέροχο''  τοπίο γύρω μας,  που γινόταν υπέροχο ακριβώς επειδή εμείς,  οι δυό μας,  μαζί,  βρισκόμασταν σε εκείνο το συγκεκριμμένο τόπο και χρόνο,  που αυτό ακριβώς θα θέλαμε να αποφύγουμε,  να συνειδητοποιήσουμε την αλυσίδα,  πως όλα εκείνα ήταν εκεί για μας ακριβώς επειδή είμασταν κι εμείς εκεί για αυτά κι έτσι θα κάναμε κάπως αδιάφορα πως δίνουμε την προσοχή μας στους ερωδιούς,  να κοίτα,  θα λέγαμε,  πόσο περήφανος από ομορφιά είναι και πώς βουτάει το κεφάλι του μέσα στο νερό,  ή πω πω δες πόσο άσπρα είναι τα φτερά ενός γλάρου που θα περνούσε ξιστά πάνω από τα κεφάλια μας βουτώντας αστραπιαία για λίγο φαγητό, ωω θα λέγαμε κοίτα εδώ ο ήλιος δύει χαρίζοντας υπέροχες αντανακλάσεις και χρώματα και σχήματα στο περιβάλλον,  ακόμη και για τον χωματόδρομο,  θα λέγαμε μα είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη δρόμοι που δεν ασφαλτοστρώθηκαν μέσα στο 2020,  και να περνούν τα αυτοκίνητα και να σηκώνουν σκόνη αλλά εμείς να ρουφάμε επίμονα την δύση,  τον γλάρο,  τον ερωδιό,  τη θάλασσα σα να μην υπάρχει αύριο και να μοιραζόμαστε γουλιές καφέ,  με ζάχαρη,  χωρίς ζάχαρη,  χαρούμενοι αλλά και λυπημένοι με εκείνη τη χαρά και τη λύπη που αυθόρμητα πηγάζουν καθώς περισσεύει το μέσα μας,  που όμως δεν χωράει στον άλλον,  και τί να το κάνεις τόσο περίσσευμα,  πού και πώς να το κλειδώσεις,  πού και πώς να το κρύψεις και εν τέλει πες μου ένα μέρος που να μπορείς να το σκοτώσεις,  περισσεύει μα κλειδώνεται;  κρύβεται;  σκοτώνεται η αγάπη ε;