Tuesday, April 21, 2020

αεράκι





Αυτό που γνώριζε ήταν πως τα πάντα εξαρτιόταν από τον εαυτό της,  πως τίποτα δεν ήταν δεδομένο και πως κανένας δρόμος δεν ήταν εξ αρχής στρωμένος με ροδοπέταλα.  Κανένα κόκκινο χαλί δεν στρώθηκε για του λόγου της και πουθενά μα πουθενά δεν μπορούσε να ακουμπήσει ζητώντας βοήθεια.
Ακόμη και σ' αυτή,  την τελευταία κρίση στη ζωή της, αυτή την περίοδο του ''μένουμε σπίτι'',  της μάσκας,  των απολυμαντικών,  των κρουσμάτων και των θανάτων,  την προσωπική της δύναμη επικαλούσε και ήξερε πάρα πολύ καλά πως όσο δύσκολα κι αν ήταν,   πολύ γρήγορα όλα θα έμοιαζαν με το παράξενο όνειρο ενός χαμογελαστού ανοιξιάτικου πρωινού.

Θα ξεχαστεί κι αυτό,  σκέφτηκε όπως και τόσα άλλα.  Η ζωή πάει μπροστά!
Ένα αεράκι σαν ψίθυρος επιβεβαίωσε τις σκέψεις της κάνοντας τις κουρτίνες από το παράθυρο της να ανεμίζουν απαλά.


Το κείμενο το έγραψα για την φωτογραφική σκυτάλη 
που διοργανώνει η Γήινη Ματιά

την φωτογραφία μου την παρέδωσε η Μαρία Καννελάκη από το Απάγκιο 

με τη σειρά δίνω μια ακόμη φωτογραφία

 μαζί με την λέξη ''εμπιστοσύνη''

στην k.verigka από το Pause Blog 

καλή συνέχεια σε όλους


30 comments:

  1. Το αεράκι σου είναι πολύ αισιόδοξο για όλους, που λίγο πολύ έχουμε περάσει παρόμοιες καταστάσεις και άγχος τον τελευταίο καιρό.
    Η προσωπική μας δύναμη είναι αυτή που μας κάνει αισιόδοξους για μια καλύτερη επόμενη μέρα.

    https://www.youtube.com/watch?v=AmYYq3vXJ6s
    https://www.youtube.com/watch?v=7cSAKlu0OlU

    ReplyDelete
    Replies
    1. ωωω πολύ καλή η Μποφίλιου στο αεράκι της.
      Πολύ όμορφο, αυτό ακούω τώρα.

      σ ευχαριστώ Μάριε
      :-)))

      Delete
  2. Σ'ευχαριστώ για την ωραία πάσα, με την πολύ σημαντική λέξη κλειδί!!

    Όλα αυτά που βιώνουμε τώρα θα μας κάνουν τους ανθρώπους που θέλουμε να γίνουμε..
    Και είναι καιρός να αναθεωρήσουμε και να εκτιμήσουμε πολλά, αν δεν το έχουμε ήδη κάνει!

    Χρόνια πολλά με υγεία!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κατερίνα, νομίζω πως το έχουμε κάνει!
      Όσοι τέλος πάντων.
      Για τους υπόλοιπους μην ελπίζεις :)

      με υγεία,
      χρόνια καλά

      Delete
  3. Να και μια αισιόδοξη θετική ματιά στην πραγματικότητα. Να που και η προσωπική δύναμη απέκτησε τέτοια οντότητα που να μπορεί, αισιόδοξα και σίγουρα, να τραβήξει τις κουρτίνες του παραθύρου για να μπει το φως.
    Χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό το φωτεινό σου μήνυμα Στέλλα. Το θεωρώ σημαντικό σε μια δύσκολη περίοδο. Έρχεται να συνταιριάξει με μια όμορφη εικόνα, μια μεγάλη Αναστάσιμη γιορτή και τη γραφή σου.
    Χριστός Ανέστη καλή μου φίλη με κάθε μου ευχή.

    Η εικόνα σου είναι μια ζωγραφική της φύσης. Και αυτή απλή, καθημερινή, τυλιγμένη στο φως και στα λουλούδια της Άνοιξης. Μαζί με μία όμορφη λέξη για την Κατερίνα μας.

    Φιλιά πολλά στέλνω Στέλλα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Πήρα στα χέρια μου μια πάρα πολύ δύσκολη εικόνα Γιάννη μου από την άποψη ότι δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου μέσα της. Είναι μια εικόνα θρησκευτική, σκοτεινή.
      Μου βγάζει μια θλίψη κι ένα συναίσθημα αρνητικό!

      Τα φιλιά μου Γιάννη μου

      Delete
    2. Απόλυτα σεβαστή η άποψη καθώς αγγίζει προσωπικές σου προσεγγίσεις Στέλλα μου. Τοποθετώντας τη δική μου , μιας και το συζητάμε, νιώθω ένα όμορφο φως να με αγγίζει και πολλά συναισθήματα. Αλλά σημασία δεν έχει το πως την είδα εγώ αλλά εσύ που είσαι η "νοικοκυρά" του σπιτιού εδώ.

      Delete
  4. Πρέπει να προσπαθήσουμε να βλέπουμε με αισιόδοξη ελπίδα μέσα μας ακόμη και στα πιο δύκολα. Όμορφη η φωτογραφία που έβαλες και περιμένω το αποτέλεσμα σίγουρα όμορφο και αυτό.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, για αυτό αχτίδα μου έδωσα μια χαρούμενη ανθισμένη φωτογραφία, για τα θετικά συναισθήματα.

      φιλιά πολλά

      Delete
  5. Χαίρομαι για τη δύναμη της ηρωίδας σου ακόμη και στα δύσκολα του ''μένουμε σπίτι''. Για να πω την αλήθεια μου εγώ μια προσευχή στην Παναγιά την κάνω για βοήθεια γιατί αυτό που βιώνουμε είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Και δεν εννοώ τον εγκλεισμό, αλλά το θάνατο που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια μας.
    Ωραία η εικόνα για την Κατερίνα μας
    Και η λέξη επίσης
    Χριστός Ανέστη Στέλλα μου.
    Τα φιλιά μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να έχεις την βοήθεια της λοιπόν!
      Εσείς που κάνετε προσευχές, κάνετε για όλους μας νομίζω :)

      Καλό βράδυ Άννα Φλο μου

      Delete
  6. Όμορφο και λιτό το κείμενο, γεμάτο μηνύματα. Αυτό λέγαμε, από απόσταση, με καλό φίλο. Πώς δεν θέλουμε να ξεχαστεί η κρίση των ημερών = να επιστρέψουμε σε όσα μας οδήγησαν στην κρίση και τον πανικό. Θέλουμε μια κανονικότητα που θα μας καλημερίζει με γλυκό άρωμα και θα μας καληνυχτίζει με ήρεμο χαμόγελο.
    Χρόνια πολλά και καλή συνέχεια

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σήμερα έμαθα Joanna πως στο Μόναχο, αναβλήθηκε το Octoberfest, ακυρώνουμε από τώρα τα προγραμματισμένα του Οκτώβρη σκέψου. Και αυτό βέβαια είναι το λιγότερο, αλλά δεν ξέρω για ποιά κανονικότητα θα μπορούσαμε να μιλάμε στο μέλλον.
      Φοβάμαι, ειδικά μάλιστα μετά από αυτά που άκουσα στο απογευματινό δελτίο ειδήσεων, ότι θα αργήσει η γλυκιά μας ηρεμία!

      χρόνια πολλά Joanna μου

      Delete
  7. Πολυ ομορφο!Μπραβο σου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Να είσαι καλά ευχαριστώ :)

      Delete
  8. Κι εκεί που περίμενα η κοπέλα της φωτογραφίας να ψιθυρίζει στην Παναγία και να επικαλείται τη βοήθειά της, βλέπω με έκπληξη ένα όμορφο αισιόδοξο κείμενο που μιλά για την προσωπική μας δύναμη. Ναι, φίλη μου, το ανοιξιάτικο αεράκι θα τα πάρει όλα μακριά και σύντομα θα μοιάζουν όλα ένα παράξενο όνειρο. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου. Αγαπημένη η φωτογραφία και η λέξη για την Κατερίνα μας.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι δύσκολη εποχή Μια για να αφήσουμε να μας πάρει απο κάτω, προσωπική δύναμη και όλα θα πάνε καλά.

      την καλησπέρα μου

      Delete
  9. Ναι βιώνουμε όλοι μία πολύ δύσκολη κατάσταση. Είμαστε έγκλειστοι και αποκομμένοι από όλους και από σχεδόν όλα. Αλλά οφείλουμε να φανούμε υπεράνω συνθηκών, και να κρατάμε απελευθερωμένο το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μας. Το έγκλειστο πνεύμα μόνο εμείς το επιβάλλουμε στον εαυτό μας. Γι' αυτό, Ναι στην δύναμη ψυχής, Ναι στην αισιοδοξία. Και ευελπιστώ πως θα ξεπεράσουμε τον θανάσιμο κίνδυνο που απειλεί αγαπημένους, καθώς και τους εαυτούς μας και θα βγούμε άλλοι άνθρωποι μέσα από αυτή τη μάχη. Με δυνατή μνήμη όμως. Γιατί συνηθίζουμε να ξεχνάμε μόλις βρούμε πάλι τη βολή μας. Σ' ευχαριστώ Στέλλα μου για την συμμετοχή σου αυτή που έδωσε ένα ελπιδοφόρο αεράκι. Ωραία η εικόνα για την Κατερίνα. Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είμαστε ήδη άλλοι άνθρωποι Μαίρη, προσωπικά τουλάχιστον, 5 ολόκληρες δεκαετίες στην ζωή μου κι αν δεν πέρασα πολλά κι αν δεν άλλαξα πολύ.

      Δύναμη ψυχής για όλους μας!
      Καλή συνέχεια

      Delete
  10. Θα περάσει κι αυτό, είναι το μόνο σίγουρο Στέλλα μου.
    Όμως ο φόβος θα μείνει, έτσι πιστεύω.
    Ίσως είναι και για καλό για ορισμένα πράγματα, θα δείξει.
    Ωραία και η εικόνα που δίνεις στην Κατερίνα.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, ο φόβος θα μείνει και ίσως η διάθεση να συμμορφωθούν καταστάσεις, αν και δεν το πολυπιστεύω. Θα δείξει όμως..

      την καλησπέρα μου

      Delete
  11. Βαρέθηκα τόση απελπισία, φόβο, θανατήλα, μπούλινγκ. Μένω μέσα κάνοντας υπακοή στο κράτος και στη συνείδησή μου, αλλά έλεος πια, φτάνει. Λες και τώρα ανακαλύψαμε πως είμαστε θνητοί.
    Το αεράκι πάντως απ' τα βόρεια το νιωσα κι ήταν λυτρωτικό, κι αυτή η νότα αισιοδοξίας μου έφτιαξε την ημέρα. Ψέμματα να πω;
    Να είσαι καλά Στέλλα μου!
    Φιλιά

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ή λες και τώρα ανακαλύψαμε την ανάγκη των νοσοκομείων, ή το σπίτι.
      Δλδ μέχρι τώρα πού ζούσαμε; Στο αεροπλάνο μεταξύ Λονδίνου και Παρισιού;

      Άσε και σήμερα ο καιρός δεν παλεύεται, βροχή και συννεφιά.
      Μέχρι και να προσευχηθώ θα μπορούσα για λίγο ήλιο :-)))

      Delete
  12. Μια φράση μαγική που σαν αεράκι ήρθε και καθάρισε την μουντάδα!
    "...την προσωπική της δύναμη επικαλούσε και ήξερε πάρα πολύ καλά πως όσο δύσκολα κι αν ήταν, πολύ γρήγορα όλα θα έμοιαζαν με το παράξενο όνειρο ενός χαμογελαστού ανοιξιάτικου πρωινού"...

    Ο ήλιος, για λίγο κρύφτηκε και αυτό περαστικό, Στέλλα μου!

    ΑΦιλάκια με αγάπη και με πολλά χαμόγελα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Νομίζω και αύριο θα είναι μια συννεφιασμένη μέρα ίσως λίγο καλύτερη από την σημερινή.
      Από μεθαύριο όμως ο ήλιος θα είναι και πάλι εδώ, ελπίζω και η καλή μας διάθεση,

      καλησπέρα Στεφανία μου
      σε φιλώ
      :)

      Delete
  13. Η δύναμη που πηγάζει από μέσα μας είναι η καλύτερη άμυνα μα και επίθεση για να τα βγάλουμε πέρα σε ότι προκύπτει. Ωραία η συμμετοχή σου με αεράκι αισιοδοξίας.
    Η φωτογραφία μα και η λέξη για την επόμενη στη σκυτάλη πολύ ωραία επιλογή.

    ReplyDelete
  14. Αλίμονο μας Στέλλα μου αν δεν είχαμε την δύναμη και την αισιοδοξία μέσα μας να πιστεύουμε πως όλες οι δύσκολες καταστάσεις που μας επισκέπτονται.. κατά διαστήματα στην ζωή μας.. και όχι μόνο.. θα περάσουν..αλλά θα έρθουν καλύτερες μέρες..όταν εμείς γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι..
    Απλα κάποιοι άνθρωποι δεν είναι τόσο δυνατοί και κάνουν την προσευχή δύναμη..
    Μου άρεσε πως μέσα από μια σκοτεινή όπως είπες φωτογραφία ..έβγαλες ένα αισιόδοξο μήνυμα γεμάτο ΦΩΣ...
    Ανοιξιάτικη και όμορφη η φωτογραφία που παραδίνεις στην Κατερίνα..όπως και η λέξη κλειδί..καλή έμπνευση..
    Καλά να είσαι ..καλή δύναμη χρόνια πολλά με υγεία πάντα 🌺

    ReplyDelete
  15. Στο δικό μου μυαλό η προσέγγιση της ηρωίδας σου φαντάζει πολύ ρεαλιστική. Γιατί, όντως η ζωή συνεχίζεται. Πάντα θα συνεχίζεται!
    Μπράβο για τη συμμετοχή σου και την αισιόδοξη νότα που χάρισε.
    Η εικόνα κι η λέξη για την Κατερίνα μας τέλεια.
    Τα φιλιά μου Στελλίτσα μου!

    ReplyDelete
  16. Ναι, Στέλλα μου θα ξεχαστεί κι αυτό! Πόσο αισιόδοξη ματιά δίνει η ιστορία και η ηρωίδα σου! Όλα ξεχνιούνται με τον καιρό, αρκεί να αφήνουν πίσω τους μαθήματα που τα εμπεδώνουμε, γιατί όλα γίνονται για κάποιο λόγο κι από αυτά μπορούμε να γινόμαστε καλύτεροι!...
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου φίλη!
    Σε φιλώ
    Μαρίνα

    ReplyDelete
  17. Το αεράκι της αισιοδοξίας έπνευσε και παρέσυρε τη μουντάδα μαζί με την απαισιοδοξία και στις δυσκολίες, αναδύεται η προσωπική εσωτερική μας δύναμη, που μας ωθεί να παλαίψουμε και να αντισταθούμε γιατί η ζωή συνεχίζεται....Συγχαρητήρια γιά την όμορφη συμμετοχή σου Στέλλα !!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...