Στην θάλασσα εκείνο τον καιρό, φορούσα ένα μικροσκοπικό μπικίνι από μπουρνουζένιο ύφασμα και σκοινάκια στο πλάι, με ρίγες στενές και φαρδιές σε λευκό, πορτοκαλί και σιέλ.
Λίγο πριν, στο αυτοκίνητο, κάτι είπαμε και του έκλεισα τα μάτια για αστείο και μετά συνειδητοποίησα ότι οδηγούσε και τρόμαξα, ακόμη τρομάζω με εκείνη μου την κίνηση της αφέλειας των 19 μου χρόνων.
Μια μέρα με πάρα πολύ κόσμο, πολύ αργότερα χρονικά, ήθελα να έχουμε γύρω μας στολισμένες μαργαρίτες, μόνο μαργαρίτες που ήταν το λουλούδι της αγάπης. Και είχαμε!
Αν με ρωτούσες, δεν περίμενα τίποτα, παρά μόνο όλα να πάνε καλά!
Η μνήμη έχει τον τρόπο να καθαγιάζει το περιεχόμενό της.
ReplyDeleteΚαλό Σαββατοκύριακο fish eye! :)
Δεν φαντάζεσαι πόσα άγχη και αγωνίες με κατέτρεχαν.
DeleteΑκόμη και στις πιο ευτυχισμένες στιγμές ανακαλύπτουμε αιτίες άγχους!
καλό σ/κ Αείποτε ---<---@
Ω αγαπητή μου. Σήμερα, εδώ, σε βρίσκω εξαιρετικά και αισθησιακά νοσταλγική. Με τον νου να κάνει τα δικά του μικρά ταξίδια στις μνήμες. Είναι το καλοκαίρι που έρχεται ολοταχώς. Σε φιλώ Στέλλα μου.
ReplyDelete