Κάποιοι άνθρωποι θέλουν τον χρόνο τους για να πουν το ok, σε μια σχέση, αν βέβαια αυτή η σχέση έχει κάποια πιθανότητα να αρχίσει.
Δεν είναι για όλους ο έρωτας κεραυνοβόλος ή ακαριαίος.
Συνήθως, ο ένας εκ των δύο εξομολογείται κι ο άλλος συμφωνεί ή όχι μα υπάρχει και η περίπτωση ο ίδιος που εξομολογείται να μην έχει ακόμη κάνει δικά του τα ίδια του τα συναισθήματα.
Κι εδώ, έρχεται σαν σύμμαχος ο χρόνος!
Βέβαια εξυπακούεται πως αυτοί οι δύο άνθρωποι διατηρούν μια ζεστή καθημερινή επαφή.
Και δεν εννοώ αναγκαστικά με γλυκόλογα, μια τυπική αλλά τρυφερή πλατωνική επαφή αρκεί.
Μια επαφή που θα φέρει συνειδητοποίηση βαθιών συναισθημάτων αλλά και κτίσιμο εμπιστοσύνης.
3.12
16/5/2020
Έχει ο καιρός γωνίες και γυρίσματα. Κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να αγαπήσει με το ζόρι, και ευτυχώς. Και αφού, λοιπόν, κάποιος δεν αγαπά καλό είναι να μην επανέρχεται με ανούσιες κινήσεις προς αυτόν που,δίχως κανένα ζόρι, τον αγάπησε, εισέπραξε άρνηση και με αξιοπρέπεια πήρε το καπέλο του και έφυγε. Αλλά πού.
ReplyDeleteΚαλό ξημέρωμα fish eye! :)
Μας πονάει και είναι φυσικό, η άρνηση.
DeleteΕμένα μου έχει συμβεί αυτό πχ σε μια φιλία. Ανεβάζω τα στάνταρ (αγαπάω), μετά (ζητάω) κι όταν δεν πάρω αυτό που είχα σαν στόχο ανάλογα με τα συναισθήματα μου δεν δέχομαι μια ενδιάμεση κατάσταση και ρίχνω την σχέση πιο χαμηλά από ότι ήταν, στο απόλυτο μηδέν :)
Όμως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι του ύψους ή του βάθους!
Είναι πολλοί που συμπεριφέρονται κινούμενοι στις γκρίζες αποχρώσεις.
Κι αν κάποιος δεν αγαπάει δεν σημαίνει πως μισεί.
Μέσα στην αξιοπρέπεια την δική μας σκέφτομαι, δεν θα πρέπει να το αποδεχτούμε αυτό; Να το σεβαστούμε;
Πχ αποκλείεται κάποιος να μας έχει στην καρδιά του αλλά για διάφορους λόγους να μην μπορεί να πλησιάσει σε αυτό που επιθυμούμε.
Το να τον πυροβολήσουμε δεν είναι εγωιστικό;
Και στην τελική πού είναι το συναίσθημα της αγάπης που αποδέχεται τον άλλο όπως είναι;
Λέω εγώ τώρα :-)
Μα ποιος για μίσος μίλησε; Το να με έχει κάποιος στην καρδιά του και να μην το εισπράττω μου είναι παντελώς αδιάφορο. Ας με έχει! Ναι, στην αγάπη καλό είναι να αποδέχεσαι τον άλλο όπως είναι. Η αποδοχή όμως προϋποθέτει σχέση κάποιας μορφής και για την αγάπη και τη φιλία αυτή η μορφή θα πρέπει να έχει όγκο και βάρος. Με μπουρδίτσες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν συντηρούνται σχέσεις που να αξίζει να συζητάμε γι' αυτές. Και επιτέλους, η ανοησία είναι ανοησία παντού!
DeleteΑφιτά και Καλό ξημέρωμα!:)
Συμφωνώ μαζί σου, Ολίγιστε!
Deleteκαλημέρα, καλή Κυριακή :)
Κάποτε, πολύ νεότερη, ως πύρκαυλη που έλεγε κι ο Εμειρίκος, περιφρονούσα ό,τι δεν ήταν του ύψους (κυρίως) αλλά και του βάθους (ενίοτε). Να μ' αγαπούν μέχρι θανάτου έλεγα, ή να μη μ' αγαπούν καθόλου....
ReplyDeleteΑλλά ο χρόνος έδειξε πως και τα λιγότερο ενθουσιώδη και "φασαριόζικα" συναισθήματα, έχουν κάποιες φορές την ίδια δύναμη και συνήθως μεγαλύτερη διάρκεια από τα του ύψους. Cheers to feelings γενικώς. Η απουσία συναισθήματος είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον...
Καλημέρα Κάλλη!
DeleteΜε ενοχλεί πολύ όταν δίνω τον καλύτερο μου εαυτό σε μια σχέση για να πάρω στο τέλος το απόλυτο τίποτα. Δεν έχω καταφέρει να μην προσφέρω πχ τον χρόνο μου ή τα αφτιά μου! Δεν έχω καταφέρει να είμαι συναισθηματικά αδιάφορη. Όταν το καταφέρω αυτό φεύγω.
Συμφωνώ όμως ότι υπάρχουν και τα πιο μεσαίας έντασης συναισθήματα.
Κυρίως όταν έχουν διάρκεια. Τότε ίσως να έχουν και ποιότητα.
Στο κείμενο βέβαια μιλάω για αυτούς που θέλουν τον χρόνο τους. Πρέπει κι αυτό να το βλέπουμε με σεβασμό.
Πύρκαυλη λοιπόν :-)))
Φυσικά και θα συμφωνήσω στην παραπάνω διαπίστωσή σου Στέλλα μου. Νομίζω οι ταραχώδεις και ενθουσιώδεις αποφάσεις σε τέτοια θέματα έχουν μεγάλη πιθανότητα να κοστίσουν ακριβά.
ReplyDeleteΣυνεπώς η σύνεση δεν βλάπτει.
Καλησπέρα αγαπητή μου φίλη.
Καλησπέρα Γιάννη μου!
Deleteκαλή εβδομάδα :-)))