Πουθενά εκείνη η αίγλη των έτσι κι αλλιώς ανεπιθύμητων τριημέρων που ωστόσο έσφιζαν από ανικανοποίητες επιθυμίες.
Μέρες σαν όλες τις άλλες, ελάχιστα παραπάνω άδειες και αδιάφορες.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
"Πλησμονή γαρ απάντων"
ReplyDeleteΝα είσαι Καλά fish eye :)
μετάφραση;
ReplyDeleteΣε όλους υπάρχει κορεσμός [ Ισοκράτης: Προς Δημόνικον, 20-21] :)
DeleteΌ,τι μπορώ κάνω για να γεμίζω με νέα πράγματα, το κατά δύναμη :)
Deleteκαληνύχτα aeipote
ελπίζω απόψε να ευχαριστηθώ τον ύπνο μου γιατί τις τελευταίες μέρες μου βγαίνει μια ένταση που δεν την θέλω
Καλό τριήμερο παρ όλα αυτά Στέλλα μου. Να περάσετε όμορφα.
ReplyDeleteεπίσης Γιάννη
Deleteκαλησπέρα :)
Μικρό λουλουδάκι, σε μια στιγμή υπέρβασης, σκάλωσε θαρρείς εξεπίτηδες σαν νάθελε τον αέρα να ρουφήξει στερνή φορά, σημάδι άρνησης πριν το απομονώσει ο χρόνος κι η θλίψη.
ReplyDeleteΑλλού ο νους κι αλλού η καρδιά. Οι δρόμοι που περπατήσαμε οδηγούσαν σε μια θύμηση ντυμένη στα μωβ.
Σαν στίχος από λυρικό ποίημα οι σκέψεις σου!
Καλό απόγευμα Στέλλα!
Αυτό το αλλού ο νους κι αλλού η καρδιά προσωπικά εγώ και μόνο εγώ πρέπει να το προσέξω. Με ευλάβεια!
Delete:-)))
τί ωραία και ποιητικά που μου σχολιάζεις Αννίκα μου!!!
Απλή μα τόσο όμορφη εικόνα ..σαν να σκαρφάλωσε μέχρι εκεί πάνω το μοβ λουλουδάκι να βγει στο έξω να πάρει τον αέρα του ..σαν να μην μπορεί την κλεισούρα πια.. και θέλει να αντικρίσει την ζωή...κάπως έτσι ένιωσα μόλις το είδα ...
ReplyDeleteΝα είσαι καλα Στέλλα μου να περνάς όμορφα ότι και να κάνεις.. καλο σου ξημερωμα... 🌙