Κι όμως υπήρξε μια εποχή που λάτρευα να παίρνω γράμματα.
Θυμάμαι πως ένα από τα άγνωστα κορίτσια που αλληλογραφούσα το έλεγαν Χριστίνα.
Θυμάμαι μάλιστα πως η Χριστίνα μου έμαθε να φτιάνω φάκελλα από σελίδες περιοδικών. Οι σελίδες αυτές ήταν από ακριβά περιοδικά που είχαν περισσότερο πάχος και είχαν τυπωμένες εικόνες από εξωτικά τοπία. Τις διπλώναμε με ένα συγκεκριμμένο τρόπο, γράφαμε διεύθυνση παραλήπτη και αποστολέα και στο ταχυδρομείο αγοράζαμε και κολλούσαμε τα γραμματόσημα.
Τα γράμματα έκαναν μέρες να φτάσουν, η απάντηση πολλές φορές αργούσε, όμως η αναμονή ήταν γλυκιά.
*
Βέβαια, τα γράμματα ψυχής δεν τα έλαβα ποτέ μέσω του ταχυδρομείου αλλά χέρι με χέρι.
Γράμματα που μου έχουν αφήσει καλή ανάμνηση αλλά και κακή ανάμνηση. Κάποια τα έχω κρατήσει κι ανεβαίνουν οι παλμοί μου κάθε που τα βλέπω κλειστά μέσα στο συρτάρι μου.
*
Δεν θυμάμαι τί εποχή ήταν, υποθέτω κοντά στη γιορτή μου όταν είχα βρει στο γραμματοκιβώτιο μου μια ευχετήρια κάρτα. Δεν είχε επάνω ούτε σφραγίδα ούτε γραμματόσημα άρα κάποιος την είχε αφήσει εκεί. Κάποιος που έκανε πολύ ωραία, καλλιγραφικά, πλάγια γράμματα.
Πολλά, πάρα πολλά χρόνια μετά κατάλαβα ποιός ήταν.
*
Τα γράμματα, χρειάζονται δύο, ο ένας να έχει την επιθυμία να γράψει, ο άλλος να διαβάσει και να απαντήσει..
Όμορφες, υπέροχες οι εποχές της αλληλογραφίας Στέλλα μου. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Αν μάλιστα ταξιδέψουμε σε παλιούς αιώνες τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι μεγάλοι έρωτες έζησαν και άφησαν εποχή μέσω επιστολών με τεράστια απόσταση. Πραγματικά εντυπωσιακό.
ReplyDeleteΈχουμε, ειδικά εμείς, της γενιάς μας, να θυμόμαστε όλη αυτή τη χρυσή εποχή της φυσικής αλληλογραφίας. Εποχή ρομαντική, υπέροχη. Πόσες αναμνήσεις και βιώματα. Πόσα καρτέρια, πόση αγωνία. Είναι συγκλονιστικό.
Τι μου θύμισες τώρα.
Καλησπέρα καλή μου φίλη.
Μα βέβαια!
DeleteΠολλές οι αναμνήσεις Γιάννη, πώς αλλιώς;
καλό βράδυ
σε φιλώ
Έτσι ήταν τότε...μια φορά κι έναν καιρό. Πως αλλιώς να φανερώσεις τα ανείπωτα, παρά μόνο με την αλληλογραφία, πως αλλιώς να εκφραστεί η αγάπη, να γεμίσει η μοναξιά σου. Γράμματα με χιλιοειπωμένα λόγια, όνειρα απατηλά και καμιά φορά ανεκπλήρωτα.
ReplyDeleteΣτέλλα καλό βράδυ!
Μα βέβαια αφού ήταν μια εποχή και μια ηλικία που δεν θα μπορούσαμε παρά να έχουμε πολλά όνειρα :) Και αγάπη που κάπως θα έπρεπε να βρει αποδέκτη.
Deleteκαλό βράδυ Αννίκα μου
σε φιλώ
Καλησπέρα Fish eye,
ReplyDeleteΕπιστολές, λοιπόν. Ναι. Κι εγώ. Τις αγάπησα πολύ. Έστειλα και έλαβα.
Καλό ξημέρωμα :)
Χμ ναι, κάτι μας έχεις φανερώσει στο blog σου :)
Deleteκαλό βράδυ aeipote
τι μου θύμησες...αλληλογραφία!!! πόσο ωραίο ήταν, κάπου στο γυμνάσιο ηλικιακά..όμως έβρισκα τα γράμματα μου πάντα ανοιχτά, όπως και τα ημερολόγια μου με ανοιχτή κλειδαριά..οπότε ημερολόγια και αλληλογραφίες τα σταμάτησα απο το γυμνάσιο, όπως και το να γράφω που πολύ μου άρεσε...ξανάγραψα όταν έκανα blog
ReplyDeleteκαι το λέω λίγο με λύπη γιατί ήταν μέσο έκφρασης στην δύσκολη εφηβία που πέρασα...
DeleteΧριστίνα αποκλείεται να έζησες χειρότερη χειραγώγηση από εμένα.
DeleteΌλα μου παραβιάζονταν, ακόμη κι οι κουμπαράδες μου, δε βαριέσαι, τόσο νου και λογική είχαν.
Σκέφτηκα τώρα πως αν δεν φοβόμουν να γράψω, γιατί ήξερα από ένα σημείο και μετά πως διαβάζονταν κι από άλλους, θα είχα γεμίσει σελίδες.
Το blog μου όσοι δικοί μου άνθρωποι το γνωρίζουν το σεβάστηκαν. Αν και υπάρχει τρόπος να βγουν απωθημένα και κακίες.. άμα έχουν θέμα οι άνθρωποι λες οκ, πάμε παρακάτω..
σε φιλώ
Αλληλογραφία. Ήταν ένας τρόπος έκφρασης. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή κάναμε και συλλογή από επιστολόχαρτα.
ReplyDeleteΤην καλημέρα μου!
Ω ναι! Θυμάμαι πως είχα φοβερά επιστολόχαρτα τα οποία φυλλούσα σα τα μάτια μου τόσο πολύ μου άρεσαν. Ρομαντική εποχή! Κλειστή όμως και περιορισμένη σε σχέση με το σήμερα..
Deleteκαλό βράδυ Ελένη
Αλληλογραφία!
ReplyDeleteΕίχαμε με τον κολλητό μου, που απεβίωσε.
Λόγω των ναυτικών μιλίων που μας χώριζαν. Ζούσε στα Χανιά.
Μια φορά την εβδομάδα πηγαινοέρχονταν τα γράμματα.
Όχι ότι δεν μιλάγαμε κάθε μέρα στο τηλέφωνο.
Αλλά να, στα γράμματα βάζαμε τις βαθύτερες μας σκέψεις.
Τα γράμματα τώρα πια δεμένα με σμαραγδί φαρδιά κορδέλα διπλής όψεως. Από την καλή.
Μετά από αυτό ούτε αλληλογραφίες θέλω ούτε τίποτα...
Φιλάκι.
Άμα είσαι φίλος είσαι και στην ανταλλαγή γραμμάτων, άμα ταιριάζεις κλπ αυτό σκέφτηκα. Πολύ λυπάμαι κάθε φορά που μου μιλάς για αυτόν τον φίλο σου Αρτίστα μου όμως χαίρομαι για όσα ζήσατε μαζί.
DeleteΗ αλήθεια είναι πως είναι πολύ σημαντικός ο δικός σου λόγος ώστε να μη θέλεις όπως λες τίποτα όμως νομίζω όλοι μας μια ευκαιρία κι ένα λόγο τον έχουμε βρει.
Έχουν αλλάξει οι καιροί αρτιστούλα μου, τώρα απολαμβάνουμε με άλλο τρόπο φιλίες, επικοινωνίες κλπ
σε φιλώ
Δεν την πρόλαβα την αλληλογραφία στα ντουζένια της. Μικρή είχα τρέλα με τα χαρτιά αλληλογραφίας και τα έκανα συλλογή. Από ένα σημείο και μετά δεν τα πολυέβρισκα οπότε σταμάτησα!
ReplyDeleteΗ μόνη φορά που έστειλα γράμμα ήταν στα πλαίσια ενός σχολικού project!
Τι ωραία ανάμνηση μου έφερες στο νου!
Φιλί γλυκό!
Πάλι καλά που πρόλαβες τα χαρτιά αλληλογραφίας Μαρίνα.
DeleteΉταν γενικότερα ωραίες αυτές οι συλλογές, τα έχεις ακόμη;
Γράμματα πολλά, από την θεία στην Αυστραλία, από την νονά μου στην Ν.Ζηλανδία, από άγνωστη φίλη την Σουζάτα στην Ινδία, από την παιδική φίλη την Astrid στην Γερμανία.
Βάζαμε τότε και αγγελίες σε περιοδικά ότι ζητάμε αλληλογραφία. Εκεί να έβλεπες τί χαμός γινόταν και πώς ερχόταν στο σπίτι οι πάκοι με τα γράμματα.
Λίγο μεγαλύτερη αλλά στο σχολείο ακόμη είχα και post restant. Αμέ!!!
σε φιλώ
καλή εβδομάδα
Τα φυλάω σ'ένα κουτί παπουτσιών στο πατάρι της ντουλάπας μου. Την τελευταία φορά - πριν χρόνια- που μπήκα στον πειρασμό να τα ξαναδιαβάσω, στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Τα άφησα λοιπόν στην ησυχία τους.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Ψαροματάκι μου!
Σε φιλώ γλυκά.
Εγώ δεν έχω κρατήσει πολλά, αν κρατούσα τότε όλα όσα ήθελα δεν θα χωρούσε πουθενά η τωρινή μου ζωή χχχ
DeleteΤο καταλαβαίνω που στενοχωρήθηκες. Είναι φυσικό. Καλά έκανες και το ξανα έκλεισες το κουτί, αυτά τα αντικείμενα είναι ησυχασμένα μόνο στο πατάρι.
καλή εβδομάδα Μαρία μου..