Ήμουν πολύ νέα όταν κάποιοι άνθρωποι ανέφεραν την λέξη ''μοναξιά'' & εγώ σκεφτόμουν πως το ανόητο το μυαλό τους κι η φτωχική τους νοοτροπία ήταν η αιτία, έτσι έλεγα γιατί ήμουν είκοσι χρονών και στα είκοσι έχεις ακόμη όλη τη ζωή μπροστά σου και πολύ δύναμη στα μπράτσα και στα πόδια για να τρέξεις όσο χρειάζεται και να φτάσεις εκεί που θέλεις, κι αν μη τι άλλο στα είκοσι αν έχεις βιαστεί να φτιάξεις οικογένεια τελεί υπό ανάπτυξη, κι έχεις και μια προσωπικότητα που χρειάζεται κι αυτή να την αναπτύξεις, φίλος γίνεσαι ακόμη και με τον πρώτο τυχόντα - αν πετύχει, οπότε μόνο ''μόνος΄'' δεν αισθάνεσαι πόσο μάλλον να νιώσεις αυτό που φορτίζει και βαραίνει τον όποιο άλλον. Ου γαρ έρχεται μονάχο του, και συνήθως σε λούζει με ότι κατηγόρησες ή έστω με ότι εκλογίκευες πιστεύοντας πως αυτό ήταν η πιο σωστή και η πιο έξυπνη κίνηση..
Αυτό Στέλλα μου, το "σε λούζει με ότι κατηγόρησες".... πόσες φορές έχω σταματήσει τον εαυτό μου: Σκάσε Καλλίτσα γιατί θα το λουστείς...
ReplyDeleteναι, πόσα πράγματα τα βλέπεις διαφορετικά όταν είσαι είκοσι-σχεδόν αμείλικτα απέναντι σε ότι δεν είναι όμορφο, γρήγορο, πολύ, εύκολο, παθιασμένο, δυνατό-έπρεπε να χορηγούν δωρεάν αυτοκόλλητα "Προσοχή, ακολουθεί απότομη προσγείωση!!"
Βέβαια, στη δική μας γενιά αυτά. Χωρίς παρεξήγηση για όποιον νεότερο το διαβάσει, αλλά βλέπω τις δύο και πάνω μετά από μας γενιές να σέρνονται και να μεμψιμοιρούν και πιθανότατα να φταίει η δική μας γενιά γι αυτό, αλλά μεγάλη συζήτηση, αστην....
Καλό βράδυ!!