Τελευταία μέρα μιας χρονιάς που θα ήταν ψέμματα αν έλεγα πως δεν στάθηκε ευνοική απέναντι μου. Επιβίωσα, βελτιώθηκα, διάβασα, δημιούργησα, έβαλα καινούργιους ανθρώπους στην ζωή μου.
Συστήθηκα με τον εαυτό μου, τον γνώρισα (εντάξει όχι εντελώς εντελώς), του είπα πως σκοπεύω σε κάποια χρονική στιγμή να τον αποδεχτώ (απολύτως) και σε κάποια άλλη χρονική στιγμή να τον αγαπήσω (τόσο που πιο πολύ να μη γίνεται).
Είναι πολλά αυτά που ονειρεύομαι καθημερινά, είναι τόσο πολλά που χρειάζομαι πάνω από 100 ακόμη ζωές για να τα πραγματοποιήσω. Για αυτό, αφήνω τα πράγματα να έρθουν όπως έρθουν. Τα όνειρα είναι όνειρα και πάντα έχουν ένα λόγο να γίνονται. Αλλά και η καθημερινότητα είναι η δική μου καθημερινότητα και βρίσκω χίλιους δυό λόγους που την κάνουν να είναι απολαυστική.
Θα μπορούσα να βρω κι άλλους χίλιους δυό λόγους να την απορρίψω, αλλά δεν το κάνω. Γιατί απλά δε με συμφέρει αυτή η πλευρά του δρόμου κατάλαβες; Γιατί αν θέλεις, δεν έχω άλλη λύση. Ή επειδή το ''καλό'' μπορεί να είναι ''υπέροχο'' αν εγώ θέλω να είναι έτσι.
Εύχομαι για την νέα χρονιά μόνο ΥΓΕΙΑ, όλα τα υπόλοιπα αν έχουμε ανοιχτή καρδιά γίνονται!
Χωρίς την υγεία δεν υπάρχει τίποτ' άλλο. Αυτό είναι αλήθεια. Κι εγώ υγεία θα ευχηθώ Φεγγαρένια, αλλά κάθε είδους. Όχι μόνο τη σωματική. Και πνευματική και ψυχική γιατί νιώθω πως ό,τι ζούμε έχει επηρεάσει πολύ τη σκέψη μας και το συναίσθημά μας.
ReplyDeleteΝομίζω melian πως με το που θα ηρεμήσουμε από αυτή την κατάσταση, τότε θα το συνειδητοποιήσουμε περισσότερο. Το πόσο μας έχει αλλάξει. Θα δούμε πολλές αναλύσεις επί του θέματος μπροστά μας. Ακόμη, τις αλλαγές μας, της σκέψης και των συναισθημάτων δεν τα αποδίδουμε εκεί. Λέμε πχ πως μας φταίει αυτό, μας φταίει εκείνο, μα όχι ο κορονοιός έτσι λέω, γιατί (λέω εγώ πάλι) πως στο νου μας έχουμε περισσότερο το να επιβιώσουμε. Αν σκεφτώ ότι εδώ και δύο χρόνια καθημερινό άκουσμα είναι τα κρούσματα, οι διασωληνωμένοι και οι θάνατοι, που θα βγει αυτό ακόμη κι αν επιβιώσουμε; Δεν είναι σαν να μας έχουν βουτήξει το κεφάλι σε κουβά με αρνητική ενέργεια;
DeleteΦυσικά ο καθένας μας βρίσκει τον τρόπο του, αλλά το μυαλό μας έχει σαλέψει. Είμαστε πια τρομαγμένοι άνθρωποι γιατί γνωρίζουμε τον κίνδυνο αλλά κι επειδή κανένας δεν θα μας πείσει ποτέ ότι τον έχουμε αποφύγει. Κι αυτό, το λιγότερο φέρνει διαταραχές άγχους.
σ ευχαριστώ melian