Όταν αισθάνομαι όλο και φτωχότερη ως προς τα βασικά υλικά και πνευματικά, θυμάμαι αυτό που μου έλεγε η Α. για τα άτομα που έχουν προσδοκίες, μεγάλες ή μικρές δεν έχει σημασία, που αρέσκονται να σκορπιούνται καιαπό εδω κι από εκει δοκιμάζοντας και ελπίζοντας και προσδοκώντας την επιτυχία χωρίς πάντα το αποτέλεσμα να είναι το ανάλογο για τον απλούστατο λόγο πως ''μέχρι εκεί'' φτάνει ο κάθε άνθρωπος. Το ''μέχρι εκεί'' του καθενός ποικίλει σε σχέση με του άλλου. Συμπέρασμα, αν θέλεις να ανήκεις κάπου οπωσδήποτε, μπορεί να είσαι και ο τελευταίος των ικανοτήτων του συνόλου στη λίστα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, March 29, 2022
ο τελευταίος
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment