Νομίζω πως αυτό ακριβώς συνέβει, με πήρες να κάνουμε μαζί μια βόλτα, μια βόλτα όσο ένα τσιγάρο δρόμος κι ας είμασταν και οι δύο άκαπνοι, ένα τσιγάρο, δέκα όλες κι όλες βαθιές ρουφηξιές που περιείχαν τον κόσμο όλο. Γη και πλανήτες κι ότι ακολουθεί αυτούς, όλα δικά μας!
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment