Έχουμε κι εμείς όπως το φεγγάρι, τις δυό μας όψεις, και μ' αυτές κουτσά στραβά πορευόμαστε. Το θετικό είναι πως υπάρχουν ακόμη πράγματα που μας συγκινούν. Για αυτό και μόνο το ταξείδι αξίζει..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Το αίσθημα του ανικανοποίητου. Και καλά να μας πηγαίνουν τα πράγματα, εμείς πάντα θα ψάχνουμε για .....το άλλο. Αξίζει να κρατήσουμε ότι μας ανανεώνει και μας ευχαριστεί, τα υπόλοιπα μπορούν να μείνουν στην άκρη. Το σημαντικό έχει σημασία, όποιο κι αν είναι.
ReplyDeleteΚαλημέρααα! Καλό Σαββατοκύριακο!
καλημέρα Αννίκα μου, αχ αυτό το αίσθημα του ανικανοποίητου μερικοί ζούμε παρέα μ΄αυτό, μια ολόκληρη ζωή και συνεχίζουμε λίγο πιο βελτιωμένοι αλλά με το ανικανοποίητο αγκαλιά. Ότι μας ευχαριστεί αλλά που καμμιά φορά δε μας ευχαριστεί τίποτα. Του αι γιάννη του κλείδωνα σήμερα, κάποτε την παραμονή ανάβαμε φωτιές και καίγαμε τα βιβλία μας! Σε φιλώ
DeleteΑπλά για καλησπερα...😊🤗😉
ReplyDelete