επί δύο

 

Ένας από τους πιο γλυκούς μήνες,  έφτασε στο τέλος του.  Ένας μήνας που περιείχε λίγο από όλα,  λίγο καλοκαίρι,  λίγο φθινόπωρο,  λίγους στοχασμούς και πλάνα,  λίγο αγωνία και άγχος,  λίγο αισιοδοξία και χαρά.  Μ'αρέσει που νυχτώνει νωρίτερα,  με ξεκουράζει αυτό.  Μου άρεσε και σήμερα που 6.45 το πρωί, ήταν ένα μαλακό σχεδόνσκοτάδι.  Πολλές φορές νιώθω πως οι μέρες,  περνούν για να περάσουν.  Κάπου διάβασα πως μόνοι μας γεννιόμαστε και μόνοι μας πεθαίνουμε και με ό,τι συναντάμε στο ενδιάμεσο είναι πρόσκαιρο,  δεν φταίμε εμείς για αυτό.  Δλδ δε σημαίνει πως σε κάτι είμαστε ανεπαρκείς όταν οι άνθρωποι φεύγουν από δίπλα μας,  απλά όλα κάνουν τον κύκλο τους,  κι ότι ήταν να μας δώσουν μας το έδωσαν.  Αυτό θα πρέπει να το ήξεραν πάρα πολύ καλά οι άνθρωποι παλιότερα,  γιατί θυμάμαι πως είχαν μια ανεκτικότητα,  καρτερικότητα,  κι εγώ αυτή την στωικότητα την έβλεπα σαν απάθεια και σαν αδυναμία να εντοπίσουν τις ανάγκες τους και να ψάξουν να τις καλύψουν αυτές.  Πάρε τα πράγματα όπως έρχονται λένε και πάρε αυτό που έχουν να σου δώσουν,  αλλά κι αυτό το πάρε και πάρε πολύ ζητιανιά βρε παιδί μου.  Μετά,  θυμήθηκα και τη Βασιλική που μου έλεγε ''μη δένεσαι μαζί μου''  κι εγώ σκεφτόμουν πως δεν ήταν ο σκοπός μου να δεθώ αλλά να της χαρίσω ένα κάποιο ενδιαφέρον,  σαν αντίτιμο.  Κάποιος άλλος μπορεί να έφτιαχνε ένα ωραίο πακετάκι με διάφορα μικροπραγματάκια και να της το έστελνε.  Εγώ δεν είμαι καθόλου καλή στο να διαλέγω δώρα.  Τηγάνησα πατάτες και τις ανακάτεψα με δύο αβγά.  Έσκασα,  είναι το αγαπημένο μου!  Κι άλλη μία,  δλδ επί δύο!

κουβέντες

 

Η ουσία είναι να κουβεντιάζεις με τον εαυτό σου,  πολύ,  και να τα βρίσκεις μαζί του,  επίσης πολύ!

 

άλλοι άνθρωποι

 

Πράγματα που εγώ δεν θα έκανα ποτέ,  αλλά πάλι ''ποτέ μη λες ποτέ''.

α)  να αγοράσω φαγητό και κουλούρι από το μάρκετ και να στρώσω να φάω μόνη μου στο παγκάκι του πάρκου

β)  να είχα ξεχάσει χθες να φάω,  μεσημεριανό,  πρωινό κλπ

σοφό

 

Έχουμε τα θέματα μας κι εμείς,  που κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος!!!

επιθυμία

Νομίζω πως αν με ρωτούσαν τί περιμένω,  αυθόρμητα θα περιέγραφα εσένα.  Είσαι η επιθυμία μου,  το μεγάλο θέλω μου,  είσαι αυτό στο οποίο δεν μπορώ να αντισταθώ.  Πολλές φορές φοβάμαι τα όρια μου,  φοβάμαι μην χειριστώ, χρησιμοποιώντας υπόγειους δρόμους,  αγαπημένους ανθρώπους για να σε αποκτήσω. 

''βιβλίο''

 

Εμείς τη γυρίζουμε τη σελίδα του ιδιωτικού μας ''βιβλίου''.  Τα δικά μας δάχτυλα το κάνουν κι ας λέμε οι συνθήκες,  οι ηλικίες,  τούτο και το άλλο.  Είμαστε προγραμματισμένοι να αφήνουμε πίσω μας γεγονότα και καταστάσεις,  έτσι ώστε να έρθει στο χώρο μας αυτό το αλλιώτικο που θα κουμπώσει με μας, στην τωρινή μας περίοδο και για όσο.  Κι αυτό με επανάληψη,  στην επόμενη και στην μεθεπόμενη σελίδα,  έως ότου το ''βιβλίο'' μας,  άλλοτε πικρά κι άλλοτε γλυκά,  φτάσει στο τέλος του.

της παρασκευής

 

α

π

ο

γ

ο

ή

τ

ε

υ

σ

η

!

με στάλες αισιοδοξίας κι ελπίδας.

[Τα μικρά πάρκα που ασφυκτιούν ανάμεσα  στα πελώρια οικοδομήματα,  είναι μια ανάσα στο κοίταγμα μου και μ' αρέσουν πολύ.  Τα ψηλά,  πολλών ετών δέντρα,  το πεύκο,  η φλαμουριά,  κι εκείνο με τα μωβ μπλε άνθη που μοιάζουν με τριαντάφυλλα.  Το χορτάρι,  η πέτρα,  η καλημέρα με το αγόρι που έχει αναλάβει την καθαριότητα του χώρου το τελευταίο διάστημα.  Το σκυλί μου που φέτος κλείνει τα 11.  Στην λαική της γειτονιάς μου,  τις παρασκευές,  ψάχνω για τα φρούτα και τις σαλάτες του σαββατοκύριακου.  Αγαπώ τους πωλητές έναν προς έναν,  τον καθένα για διαφορετικό λόγο.  Η βόλτα στην ευρύτερη γειτονιά μου,  είναι πάντοτε επικοδομιτική και αρκετά εκτονωτική,  περπάτημα,  χάζι στα μαγαζιά,  λατρεύω τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.  Δεν έχω πιεί καφέ και να η ευκαιρία ν αγοράσω έναν από το 4all.  Δεν έχω μετοχές,  δεν θα πληρωθώ για την διαφήμιση αλλά είναι ο καλύτερος καφές ever.  Το χάρτινο καλαμάκι με χαλάει,  αν και σήμερα ήταν διαφορετική η κατασκευή του,  λίγο πιο λεπτό από συνήθως,  όμως η γεύση του χαρτιού στο στόμα παραμένει.  Επιστρέφω στο σπίτι και δεν έχω καμμία διάθεση να μαγειρέψω,  δυό φέτες ψωμί ολικής ψημμένο στην τοστιέρα,  λάδι,  αλάτι,  ρίγανη,  μια ντομάτα ζουμερή,  κατακόκκινη και ψιλοκομμένη από πάνω,  μια πλάκα τυρί που την τρίβω με τα δάχτυλα μου.  Κόλαση!!!  Μια ταινία στο netflix τόσο χαζή που δεν άντεξα να την παρακολουθήσω ως το τέλος.  Μια διάθεση για μεσημεριάτικο ύπνο που δεν ευόδωσε.  Οι μικρές μεν,  κουραστικές για τον οργανισμό δε,  χειρουργικές επεμβάσεις αντανακλούν στο πρόσωπο την εσωτερική κούραση.  Ο ύπνος είναι γιατριά αλλά δεν έρχεται.  Μια πολύ συμπαθητική σειρά στις 5.45 έρχεται και γλυκαίνει τη διάθεση μου,  στο πρώτο διάλειμμα αποφασίζω να κάνω συγχρόνως ακόμη μια δουλειά,  βάζω νερό να βράσει,  τρία τέταρτα μετά έχει σωθεί και ο χώρος της κουζίνας γεμάτος καπνό και μυρωδιές,  ευτυχώς χωρίς καμμία ζημιά.]-

''μέλι''

 

 

Παλιότερα,  πίστευα ότι κάπου υπάρχει το ''μέλι'' κι εγώ απλά πρέπει να ψάξω να το βρω,  την σημερινή εποχή δεν νιώθω να υπάρχει πουθενά ''μέλι'',  ούτε κρυμμένο,  ούτε φανερό,  παρά μόνο στο βάζο, στο γωνιακό ντουλάπι της κουζίνας μου, αγορασμένο πρόσφατα από το σούπερ μάρκετ.  Λέω ψέμματα,  πράγμα που δεν συνηθίζω,  παρά μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης και μεγάλης ανάγκης.  Φοβάμαι!  Πως κάτι θα συμβεί,  κάτι θα πάει στραβά,  κάτι θα παρεξηγηθεί και θα χάσω την αγάπη και το ενδιαφέρον των ανθρώπων.  Έχει μια τόση δα μικρή βάση αυτό, αλλά ανήκει σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.  Χαζεύω τα μαγαζιά καθώς κάνω βόλτα στο κέντρο,  θυμάμαι πως κάποτε,  κάπου στο 1995 χρονολογικά,  είχα άγνοια κινδύνου.  Καμμία επαφή με οικονομικά!  Σήμερα και να με πλήρωναν δεν θα έφτιαχνα μαγαζί εκτός κι αν είχε σχέση με φαγητό και βρισκόταν στην αγορά αλλά και πάλι δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κουβαλήσω όλο αυτό το άγχος και το καθημερινό βάρος,  παλεύοντας μέσα από τρεις τοίχους και μια βιτρίνα,  με τα γούστα και τη νοοτροπία του κάθε τυχόντα.

 

της μοναχικής μου Τετάρτης

 

Ο καιρός άλλαξε,  έχει ψύχρα,  βλέπω τα πρωινά κυρίως, ανθρώπους μεγάλης ηλικίας με μπουφανάκι,  αρχίζει να γίνεται πιο χουχουλιαστός.  Ξέρεις,  αυτό που αρχίζεις και σκέφτεσαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα ανοίξεις το πακέτο με τα χειμωνιάτικα.  Για τη μέρα που θα έρθει και θα χρειαστούμε θέρμανση ούτε σκέψη,  ούτε λόγος.  Ας είμαστε αισιόδοξοι έτσι κι αλλιώς τόσα και τόσα περάσαμε και επιβιώσαμε.  Κι ας επιδιώξουμε να χαιρόμαστε ότι έρχεται.  Τα μικρά,  τα απρόοπτα,  αυτά που δεν τα σχεδιάσαμε έτσι ώστε να ανησυχούμε αν θα μας κάτσουν ή αν θα τα χάσουμε μέσα από τα χέρια μας.  Αλήθεια είναι πως τίποτα δεν είναι δικό μας και τίποτα δεν είναι ποτέ όπως ξεκίνησε.  Καμμιά φορά βέβαια στην πορεία γίνεται καλύτερο αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει σ'αυτή την κουβέντα.  Ας ακολουθήσουμε για λίγο και το τυχαίο,  ποιός ξέρει,  μπορεί κι αυτό να αποδειχθεί μια καλή εμπειρία.  Έτσι απλά και χωρίς ιδιαίτερα συναισθήματα.  Δίχως να μετράμε βάθος ή ύψος,  δίχως συγκρίσεις και δίχως φόβο.  Το τυχαίο του πεντάλεπτου ή ακόμη και του δευτερόλεπτου,  αυτό που την άλλη μέρα κανείς δεν θα το βρει στο ίδιο μέρος,  με τον ίδιο τρόπο,  παρά θα βρει ένα άλλο τυχαίο εξίσου ενδιαφέρον και όμορφο.  Δίχως να χρειάζεται να ξοδευτούμε ή να αναρωτηθούμε αν δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό.  Δίχως στιγμή πλήξης και βαρεμάρας,  ταιριάζω δεν ταιριάζω,  μα τί λέει αυτός κλπ κλπ

Αλήθεια,  θα ήθελα να πλέξω κάτι,  ας πούμε για το λαιμό!

σωστό

 

συμβάν + αντίδραση = έκβαση

με τον απογευματινό καφέ

 

Άρχισα να κόβω πάλι τρίγωνα για να γίνουν δεντράκια.  Χρώματα φθινοπωρινά,  πράσινα,  αλλά και κόκκινα,  μπορντώ.  Σήμερα η συνάντηση με την ομάδα πήγε θαυμάσια.  Μια φωτογραφία στο viber,  αποκαλύπτει πόσο το σκυλί μας είναι ευτυχισμένο στη φύση και ανάμεσα σε νέους ανθρώπους.  Το φως της ημέρας άλλαξε,  έφυγε η καλοκαιρινή ζέστη,  δρόσισε,  φυσάει.  Βγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάζω Βόρεια.  Έχει ένα μυστήριο ο τόπος εκεί.  Καλώ μια φίλη για καφέ,  ο καφές γίνεται ένα ποτήρι κρασί,  και το ποτήρι κρασί,  τσάι ροδάκινο.  Βαραίνει το σώμα μου,  κρύβω τα παπούτσια μου κάτω από το τραπέζι όπως το σκυλί μου όταν φοβάται τους κεραυνούς,  δεν ξέρω που να βάλω τα χέρια μου,  το μυαλό μου κατεβάζει τα στόρια,  κανείς προφανής λόγος,  ίσως να ήταν όλα καλύτερα αν έπερνα κρασί.  Μερικά πράγματα ή τα έχεις ή δεν τα έχεις είχε πει κάποτε ο μακαρίτης Μ.  και αποδείχτηκε σοφία. 

ταύτιση

 

''Η Λίντα,  θυμάμαι,  ήταν νευρική και μετατοπιζόταν από το ένα πόδι στο άλλο και κοιτούσε πάνω από τα κεφάλια τους,  με το πρόσωπο να έχει βαρύνει σαν πουτίγκα.''

από το βιβλίο ''Ο Σινεφίλ'' - Γουόκερ Πέρσυ - σελ.156

αποδοχή

 

Όλοι αυτό το γούτσου γούτσου χρειαζόμαστε και την αγάπη,  πολλές φορές με μεγάλο κόστος αποδοχής!

μια θέση

,

 

Σε κάθε σχέση,  έχεις μια θέση.  Εκεί που τοποθετείς εσύ τον εαυτό σου ανάλογα με το τι χρειάζεσαι και το τι μπορείς να δώσεις,  ανάλογα δηλαδή με τα όρια σου,  συμπεριλαμβανομένων και των ορίων των άλλων και τις ανάγκες τους.   Σκέφτομαι πχ ότι ένα άτομο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια,  κλειστό,  δυσκολοεπικοινωνιακό κλπ εκτιμάτε διαφορετικά από ένα άτομο μοναχικό που έχει ανάγκη την συντροφικότητα,  ενώ πιθανόν να απορριφθεί από ένα άλλο άτομο καλυμμένο στον συγκεκριμένο τομέα.

Και το ταίριαγμα;  Υφίσταται ή είναι μύθος!

Εξελίσσονται οι σχέσεις;  Κατά την άποψη μου οι άνθρωποι κουμπώνουν αν είναι να κουμπώσουν, από την αρχή.  Αλλά σε ποιά θέση κουμπώνουν;  Ψηλά στο λαιμό;  Στις μανσέτες;  Ακόμη κι αυτά τα έρμα τα κουμπιά άλλα είναι μεγάλα,  άλλα τόσο σα μικρά κι άλλα από φίλντισι κι άλλα πλαστικά.  Και οι κουμπότρυπες σε διάφορα μεγέθη.  Άσε που υπάρχουν και τα φερμουάρ,  αυτό πού το πας;

Όπως το κουμπί με την κουμπότρυπα δεν θα αλλάξει ποτέ θέση στο ρούχο έτσι είναι και οι άνθρωποι αναμεταξύ τους.  Το πολύ πολύ,  κάποια στιγμή να φθαρεί και να αλλαχθεί αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.

ηρεμία

 

Από το να μ'αγαπούν,  προτιμώ την ηρεμία μου!

λογική

 

Τώρα που έχω φτάσει τη δική σου λογική,  εσύ είσαι απών!

αποκαλόκαιρο

 

Αγαπημένε μου Στέφανε

Δεν έχω κάποιο παιδί,  εδώ και χρόνια,  που να πηγαίνει ακόμη στο σχολείο.  Η σημερινή μέρα μου αφήνει ένα τόσο δα θλιμμένο ερωτηματικό για το -πώς θα ήταν άν-.  Άτονο μεν,  υπαρκτό δε!   Όλο αυτό όμως περιέχει μια ελευθερία.  Το να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις υποχρεώσεις.  Ντύσου,  φάε,  πάρε την τσάντα σου,  είσαι διαβασμένος;  Πλύνε το πρόσωπο σου,  βούρτσισε τα δόντια σου.  Συνέβησαν άραγε ποτέ όλα αυτά;  Είναι τόσο μακρινό το παρελθόν που γεμίζει με ομίχλη το βάθος του μυαλού μου.  Ακούω Cohen και ετοιμάζω το μεσημεριανό μου γεύμα.  Ο γείτονας απέναντι,  μια μαύρη κουκίδα στο μπαλκόνι που επέστρεψε εχθές μετά από ένα ολόκληρο καλοκαίρι.  Μ'αρέσει όταν τα πρωινά βλέπω το παράθυρο του ανοιχτό και το πουπουλένιο μαξιλάρι του τοποθετημένο επιμελώς στο περβάζι να  φουσκώνει στον ήλιο.  Θα ήθελα να του στείλω μια καλημέρα μα δεν έχω πια έναν αξιοπρεπή και μη παρεξηγήσιμο τρόπο.   Όχι Στέφανε,  με ρωτάς αν είναι όμορφος,  όχι δεν είναι.  Αν όμως με ρωτάς αν έχω διάθεση να φλερτάρω θα σου πως ναι, κάπως έτσι είναι τα πράγματα.  Είναι πρησμένο το δεξί μου μάγουλο.  Ελαφριά!  Τηλεφώνησα εχθές στον Γιώργο,  φαντάζομαι βρισκόταν μεταξύ κυριακάτικου τυριού και αχλαδιού όταν σήκωσε το τηλέφωνο,  με καθησύχασε,  μου είπε πως θα περάσει,  το εύχομαι.  Μου μιλάει με ένα πληθυντικό που μου σπάει τα τύμπανα ο Γιώργος και δεν είναι λόγω διαφοράς της ηλικίας ή επειδή θέλει να συμπεριφερθεί ως ένας ευγενικός νέος με καλή ανατροφή,  είναι επειδή θέλει να αποδείξει πως είναι σωστός επαγγελματίας.  Είναι μεγάλος ρουφιάνος το facebook Στέφανε.  Χθες,  σκότωσα τις ώρες μου ψάχνοντας για ανθρώπους από ένα μακρινό παρελθόν.  Πώς γίνεται δυό παιδιά,  μεγάλα σε ηλικία πια,  ο πατέρας τους να μην τα μιλάει.  Θα σου πω εγώ το γιατί,  επειδή έτυχε να γίνουν πιστά αντίγραφα του,  εξωτερικά και εσωτερικά.  Επαναστατικές προσωπικότητες με ιδιαιτερότητες στο φούλ.  Για να αποδεχτείς αυτά τα παιδιά θα πρέπει να έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου.  Αυτός ήμουν,  έτσι έκανα,  μου βγήκε ή δεν μου βγήκε.  Είναι πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό Στέφανε,  ελλείψει αυτογνωσίας και με πρωταγωνιστικό ρόλο το -εγώ-.  Κακοί σύμβουλοι και τα δύο!  Ωστόσο τα παιδιά έχουν πάντα δυο γονείς.  Από δυό μεριές γονίδια.  Στέφανε,  πρέπει να δεσμευτώ σε κάτι αλλά δυσκολεύομαι ακόμη και για την αρχή.  Δεν έχουν ενδιαφέρον οι μη δεσμεύσεις.  Όσο περνούν οι μέρες κουράζουν.  Το ξέρω πως έρχεται ένα γλυκό φθινόπωρο και όλα θα αλλάξουν,  το ίδιο και η διάθεση.  Είναι αλλιώς όταν δροσίζει ο καιρός,  όταν βγαίνεις έξω και σε χτυπάει δροσερός αέρας στο πρόσωπο.  Ακόμη κι ο τρόπος που ανασαίνεις αλλάζει.  Ναι συμφωνώ μαζί σου,  όλα χρειάζονται.  Όμως άλλο να κλείνουν τα μεσημέρια τα βλέφαρα σου από τη ζέστη και τις νύχτες να μη σε πιάνει ύπνος.

Στέφανε σε χαιρετώ

μαζί με ένα ευχαριστώ που διαβάζεις τα γράμματα μου

στέλλα

αιώνιοι μαθητές

 

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της ώθησης,  της νέας αρχής,  ο μήνας που αφήνει πίσω μας την ραστώνη του καλοκαιριού και εμένα τουλάχιστον με φέρνει αντιμέτωπη με στόχους,  με θέλω,  με προσπάθειες,  με αλλαγές.  Νιώθω αιώνια πλέον λόγω ηλικίας μαθήτρια.  Μ' αρέσουν τα καινούργια πράγματα,  με εξιτάρουν πολλές φορές,  αν και έχει επίσης ενδιαφέρον το να βάζω κάτω και να χρησιμοποιώ τα δεδομένα μου.  Ο μικρός της εξαιρετικής ζωγραφιάς αντί για μαθηματικά,  στον μαυροπίνακα,  με κιμωλία,  ζωγραφίζει καραβάκια.  Κανέναν δεν βοήθησε η πίεση,  πολλές φορές μάλιστα μας φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα,  εκ πείρας αυτό.  Το να ονειρευόμαστε,  να ταξιδεύουμε,  να ξεφεύγουμε είναι το παν.  Καλή σχολική χρονιά σε όλους εμάς τους αιώνιους μαθητές λοιπόν,  καλημέρα..

κήποι

 

Ειναι γεγονός πως τα σπίτια με μεγάλους κήπους και δέντρα,  χρειάζονται πάρα πολύ δουλειά.  Προσωπική και επαγγελματική.  Εμείς ως άνθρωποι πιο χαλαροί αρκούμαστε σε ένα καφεδάκι κάπου στη φύση.  Αναλογιζόμουν πόσο αυτό μας ηρεμεί και πόσο δεν θέλουμε να φύγουμε εύκολα από εκεί.  Και δεν μετράνε καθόλου τα απλοικά έως άσχημα τραπεζοκαθίσματα ούτε το είδος του λιγοστού κόσμου που επισκέπτεται αυτό το στέκι.  Δροσίστηκε η ανάσα μου και η καρδιά μου και ήταν τόσο όμορφη εικόνα το γυάλινο σπιτάκι ανάμεσα στα δέντρα.  Φαντάστηκα να κάθομαι μέσα,  χειμώνα,  με ένα ζεστό καφέ,  κι έξω να χιονίζει,  όχι να έχει στρώσει το χιόνι,  απλά να πέφτουν τριγύρω απαλά χοντρές νιφάδες. 

επιθυμίες

 

Δεν υπάρχουν επιθυμίες για σήμερα,  όλες έχουν υλοποιηθεί!

αισιοδοξία

 

Αυτό το -όλα θα πάνε καλά-  δεν είναι τυχαίο,  η αισιοδοξία είναι η καλύτερη άμυνα !

''όχι''

 

Μερικές φορές,  είναι τόσο δύσκολο να πάρεις μια απόφαση,  κι ακόμη πιο δύσκολο να την ανακοινώσεις,  όταν έχει να κάνει με ένα ''όχι''  που κάνει κρότο.  Νιώθεις ότι πρέπει να απολογηθείς σε πέντε ζευγάρια μάτια που σε κοιτούν και να αγκαλιάσεις σφιχτά αυτόν τον έναν άνθρωπο στον οποίο απευθύνεσαι.

γεγονός

 

 Όταν νιώθεις μπερδεμένος,  βοηθάει το να κάνεις πίσω,  ένα βήμα,  δέκα,  όσα χρειάζονται τέλος πάντων.  Επεξεργάζεσαι τα δικά σου συναισθήματα κι αποκαλύπτονται των άλλων..

σκέψεις

 

Αν είσαι άνθρωπος που γκρινιάζεις θα συνεχίσεις να το κάνεις ακόμη κι αν αλλάξεις τις συνθήκες.  Θα βρεις άλλα για να γκρινιάξεις.  

Αν είσαι άνθρωπος που εστιάζει στη λύση και όχι στο πρόβλημα ανεξαρτήτως συνθηκών αυτό θα κάνεις..

αστερίσκοι

 

Μάζευε και ένωνε,  λέξεις από δω και σκέψεις από κει.  Στα μαθήματα δημιουργικής γραφής έτσι του είπαν πως φτιάχνονται τα ποιήματα.   Παγωμένα,  ξύλινα,  νεκρικά!

 -

 *ζεστή νύχτα και δροσερό πρωινό

*αναζήτηση στο google -τί να κάνω όταν το σκυλί μου φοβάται τη βροχή και τους κεραυνούς-

*απάντηση -λίγα πράγματα-

*δραπέτευσα όμως

*δοκίμασα να μην πιω γάλα και είμαι καλά 

*καλή εβδομάδα να έχουμε

της πόλης

 

Όλως περιέργως μ' αρέσει πολύ που λιγοστεύει η μέρα και που σουρουπώνει πιο νωρίς.  Ξεκουράζονται τα μάτια μου.  Αγαπημένη μου στιγμή μόλις πέσει ο ήλιος και μετά, που η ατμόσφαιρα αποκτά μια ελαφριά γκριζάδα  και η θάλασσα αρχίζει να μην ξεχωρίζει από τον ουρανό.  Μ'αρέσει εκείνη τη στιγμή να βρίσκομαι στην παραλία και να περπατώ από το μέγαρο μουσικής προς το κέντρο,  όπου έχω μια πανοραμική θέα της πόλης μου στο πιάτο.  Μ'αρέσει πολύ όταν δηλώνουν την παρουσία τους αχνά, τα πρώτα φώτα πέρα μακριά, κοντά στο λιμάνι.  Λογής λογής κόσμος σε μια πόλη πολιτισμική.  Εκρήξεις χαράς,  ζωντάνιας,  κεφιού.  Η πιο όμορφη στιγμή,  η πιο καλή εικόνα σε μια παραμελημένη Θεσσαλονίκη που με κάθε ειλικρίνεια ασθενεί πληγμένη από όλων των ειδών τις αρρώστειες.

παρελθόν

 

Η αναδρομή στο παρελθόν,  ένα παλιό τραγούδι,  κάποιες σκέψεις γραμμένες σε παλιά κι αγαπημένα blogs,  μια μνήμη που έρχεται στο μυαλό μου ξαφνικά, μου θυμίζει πόσο ίδια είμαι και συγχρόνως πόσο εκπληκτικά έχω αλλάξει.  Θαυμάζω τον εαυτό μου για αυτό!

πόλος έλξης

 

Νομίζω πως όλοι έχουν κάτι που μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης για τους άλλους.  Κάποιοι επιτηδευμένα,  κάποια άλλοι ανεπιτήδευτα.  

πώς;

 

Να σπας το σκληρό περίβλημα και να βρίσκεις από μέσα το τρυφερό,  το απαλό,  το χαδένιο!

ομορφιά

 

Δεν ξέρω τί είναι αυτό που κάποιες φορές κάνει τον κόσμο να δείχνει τόσο όμορφος!!!

βαρύ φορτίο

 

Ήρθε κι κάθισε δίπλα μου.  Είμασταν σε εξωτερικό χώρο.  Καθόμασταν σε κάτι σαν παγκάκι.  Ήταν με σκούρα μαλλιά,  αρκετά δυναμωμένο σώμα,  κάπως ψηλός.  Ήταν κάποιος από τους γνωστούς μου αλλά δεν μπορώ να προσδιορίσω ποιός.  Του είπα - θα ήθελα να σε έχω αδερφό μου - και του έδωσα τον αντίχειρα του αριστερού μου χεριού να τον κοιτάξει,  πονούσα.  - Θα ήθελα να έχω κάποιον να με προσέχει -  του είπα.  Εκείνος δεν μίλησε,  οι άντρες στα όνειρα δεν μιλάνε.  Ίσως να σκεφτόταν -βαρύ το φορτίο - ίσως πάλι να είχε τα δικά του,  ίσως απλά εγώ να εκμεταλευόμουν έναν άνθρωπο που στάθηκε για λίγο να ξεκουραστεί.