Κάποιες φορές, έχω μια πολύ περίεργη επιθυμία, να μου τηλεφωνούσαν λέει κάθε πέντε λεπτά φίλοι μου και να μου έλεγαν πως θέλουν να μου προσφέρουν τον χρόνο τους. Κι εγώ, να αδυνατώ να το διαχειριστώ όλο αυτό και να λέω όχι τώρα δεν μπορώ είμαι ήδη με την τάδε ή τον τάδε, ίσως αύριο ή μεθαύριο.
Έχει όλος ο κόσμος τέτοιες εμμονές ή μόνο εγώ είμαι αυτή που πιστεύω πως αυτή η κατάσταση θα με γέμιζε και θα μου έκλεινε κενά και χαραμάδες;
Ή έστω να τους τηλεφωνούσα εγώ, όπως τότε που ήμουν είκοσι, τριάντα χρονών, τότε που είχα ακόμη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους και πίστευα πως ακόμη κι ένα τηλεφώνημα λειτουργούσε σαν γιατρικό!
No comments:
Post a Comment