Πόσο χαίρομαι όταν παίρνω καφεδάκι στο χέρι και στρώνομαι να διαβάσω αναρτήσεις από bloggers που γράφουν πια σπάνια. Ίσως επειδή γυρίζω πίσω σε άλλες εποχές, σαν μικρό παιδί.
Νομίζω πως αν έπρεπε να σκαλίσω, να σκάψω, να φυτέψω σπόρους μέσα μου, θα έπρεπε να είναι αυτού του μικρού παιδιού. Της νιότης, της αθωότητας, της ξεγνοιασιάς! Της χαράς!!!
Μακάρι να μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν!
ReplyDeleteΜακάρι να υπήρχαν τέτοιοι σπόροι!
Επιστροφή στο παρελθόν προσπάθησα κι εγώ στην σημερινή μου ανάρτηση.
Είναι ωραίο να διαβάζουμε σχόλια, αλλά δυστυχώς αραίωσαν πολύ οι επισκέψεις.
Να είσαι καλά και πολλά φιλιά.
Υπάρχει αμεσότητα και ταχύτητα σε άλλα μέρη όσον αφορά τα blogs. Είμαστε παρωχημένοι εδώ και χρόνια :) Ωραία η ανάρτηση σου, κάποτε υπήρχαν ένα ραδιόφωνο και ένα κανάλι στην τηλεόραση. Και οι γείτονες, οι φίλοι, το συγγενολόι. Σήμερα twitter και facebook και netflix. Σίγουρα και για τα νέα παιδιά της σημερινής εποχής, είναι ωραία τα χρόνια.
DeleteΚαλησπέρα Ρένα