έμπνευση

 

Έμπνευση,  είναι να διαβάζεις ή να ακούς διάφορα πράγματα,  ιστορίες ζωής φίλων είτε αγνώστων και στο μυαλό σου τα τόσα να πολλαπλασιάζονται και να γίνονται άλλα τόσα.  Έμπνευση είναι να μαζεύονται μέσα σου βουνά ολόκληρα από σκέψεις και να ξεχύνονται σας χείμμαρος με την μορφή των λέξεων πέρα από τη δική σου θέληση. 

Χαλαρή διάθεση,  καθαρό μυαλό και ξέγνοιαστο,  να μη σε νοιάζει το αποτέλεσμα παρά μόνο το να είναι απολαυστική η διαδρομή.  Είναι εφικτό αυτό σήμερα;

Νομίζω έτσι όπως γίνεται μέρα με τη μέρα ο κόσμος μας είναι δύσκολο να υπάρξει κάτι που να μας εμπνεύσει..  ναι ξέρω,  θα μου πείτε πως να ζούμε τη στιγμή και πως να νιώθουμε την ασφάλεια του παρόντος χρόνου και να μην αγωνιούμε για το μέλλον,  αλλά μπορώ να πω με σιγουριά πως η τράπουλα του δικού μου εσωτερικού κόσμου έχει ανακατευτεί πολλές φορές και κάθε φορά το παιχνίδι υπήρξε διαφορετικό το αποτέλεσμα όμως το ίδιο.  Επιβίωση!  

Αρκεί όμως αυτό σήμερα για την έμπνευση;  Δεν ξέρω,  ίσως τελικά να αρκεί,  ίσως όλα να αλλάζουν μορφή,  τρόπο,  στυλ,  διάρκεια κλπ ίσως και η ποιότητα ζωής,  ίσως και η έμπνευση να βρίσκονται σε μια φάση αλλαγής κι εμείς να στροβιλιζόμαστε κάπου εκεί ώσπου (ελπίζω) κάποια στιγμή να σταθούμε στα πόδια μας πατώντας ξανά στα πουπουλένια και μαλακά που ως τώρα γνωρίζαμε.  

Και ίσως τότε,  όταν θα κατασταλάξουν τα συναισθήματα μας να μπορούμε να γράψουμε για αυτή την εποχή της ζωής μας με δέος και με πραγματική,  καθαρή και πηγαία έμπνευση.

αισιοδοξία

 

Να φέρεις στα μέτρα σου μια κατάσταση που ίσως σε αποσυντονίζει.  Πώς;  Με ποιό τρόπο;   Πού να την βρεις την άκρη;  Θα την βρεις σου είπα.  Εδώ θα είμαστε και θα έχουμε να λέμε.  Πιστεύω σε εσένα και πιστεύω και στη ζωή.  Όλα γίνονται στον χρόνο τους!

πρωινές σκέψεις

 

Ίσως κάποτε σε βρω αέρινη να απολαμβάνεις τη δροσιά της φύσης.  Με ένα καφέ,  καθισμένη σε μια μεταλική καρέκλα πλάι σε ένα τραπεζάκι,  ή ξαπλωμένη με το φόρεμα σου να αφήνει ελεύθερα τα γόνατα κι ένα ψάθινο καπέλλο να σε προστατεύει από τον ήλιο.  Θα σου φέρω ένα βιβλίο,  από εκείνα που προτιμάς,  λίγο ψυχολογία,  πολύ μυστήριο και πολλές σελίδες για να χορτάσεις από σασπένς,  περιγραφές και ιστορία.  Οι ιστορίες μυστηρίου κάνουν τις σκέψεις να φεύγουν από την καλοκαιρινή τεμπελιά που φέρνει η ζέστη. 

όμως παραμένουν όλα ίδια

 

Είναι πολύ δύσκολο να σπάσω το περίβλημα μου!  Είμαι δεμένη στη μέση μου με ένα σκοινί,  δυό μέτρα έξω,  δυό μέτρα μέσα,  ως εκεί.  Αλλάζουν τα πράγματα λέω όμως παραμένουν ίδια.  Οι δισταγμοί του να περιγράψω.  Ακόμη κι αν έχω κερδίσει! 

χώρος

 

 Ώσπου μια μέρα,  σταμάτησες να είσαι ο χαρακτήρας που νόμιζαν πως ήξεραν.  Σταμάτησες να είσαι δεδομένος.  Σταμάτησες να τους δίνεις την απόλαυση του ότι κάποιος σε νοιάζεται,  κάποιος ρωτάει για σένα.  Κάποιος που σου δείχνει τη χαρά του όταν θα έρθεις ή κάποιος που θα σου πει -πού είστε εσείς,  άντε πάμε για ένα καφεδάκι-.   Και;  Κανένα κοσμογονικό γεγονός δεν συνέβη,  κανείς δεν σε ρώτησε -γιατί-  κανείς δεν σου είπε -έλα να το συζητήσουμε- κανείς δεν τηλεφώνησε να μάθει νέα σου.  Έδωσες λοιπόν στον εαυτό σου το δικαίωμα  να μείνεις μόνος,  να ανασυγκροτηθείς,  να αδειάσεις από συναισθήματα.  Και δημιούργησες χώρο για νέα πράγματα,  νέους ανθρώπους,  νέα συναισθήματα.  Με μια εμπειρία πίσω σου αυτή τη φορά.  Με διαφορετικές επιλογές και διαφορετικές προσμονές.  Με ένα φως γύρω σου και μια ευγένεια που φωνάζει -δεν μπορείς παρά να μου φερθείς καλά-

**κάτι έχει αλλάξει και δεν μπορώ να απαντήσω στα σχόλια σας,  ελπίζω να διορθωθεί

καρπουζάκι

 

Δεν μου πολυαρέσει το καρπούζι,  δεν το πολυκυνηγάω, ωστόσο για κάποιο λόγο η πρώτη πρώτη φέτα του καλοκαιριού είναι πολλά level ανώτερη από τις τυχόν επόμενες.  Ζάχαρη,  μέλι,  δροσιά,  χυμοί,  ολόκληρη η εποχή συμπυκνωμένη σε ένα φρούτο.

η τριανταφυλλένια κυρία Τίνα

 

Δεν είπαμε η μια στην άλλη για τις φορές που η τύχη έφερε να συναντηθούμε σε διάφορα σημεία της πόλης και που κοιταχτήκαμε έχοντας πάντα εκείνη την γλυκιά ανάμνηση..

Εγώ σκεφτόμουν:  η κοπέλλα που αγόραζε τα τριαντάφυλλα

Αυτή σκεφτόταν:  το κορίτσι που είχε εκείνο το μαγαζί

Σήμερα,  είχαν περάσει 21 χρόνια,  τα περιγράψαμε.

Σκέφτηκα:  κάποιοι άνθρωποι με ελκύουν με ένα ιδιαίτερο τρόπο,  θα μπορούσε να είναι η μαμά μου!

Μου είπε:  κάποιοι άνθρωποι,  μας ελκύουν περισσότερο από τους άλλους,  ίσως είναι καρμικό,  ίσως σε κάποια άλλη ζωή να ήσουν παιδί μου