το δαχτυλιδι

Γλύστρισε απαλά μέσα από τα σεντόνια..τον άφησε κουρασμένο να κοιμάται δίπλα της.
Με ελαφριές πατημασιές βρέθηκε να ετοιμάζει ένα ζεστό.Πήρε την κούπα στις χούφτες της και άνοιξε το παράθυρο..όποτε δεν είχε ύπνο..καθόταν με τις ώρες και χάζευε το σκούρο μπλέ της θάλασσας.Αποζητούσε το κρύο,δημιουργούσε μια διάφανη μεμβράνη που κάλυπτε το δέρμα της και τακτοποιούσε τις σκέψεις της..
Ανακάλεσε τις στιγμές..
Είχαν περάσει ακόμη ένα τυπικό βράδυ..με μια μικρή διαφορά…
Φαινομενικά τουλάχιστον.
Είχε έρθει και σήμερα αργά..με ένα μπουκέτο λουλούδια..αυτή έκλεινε τα 38..να κρύβουν το ίδιο αδιάβαστο βλέμμα των τελευταίων μηνών..
Την φίλησε με την ίδια υποκριτική ευγένεια.Κτύπησε το κινητό και το έκλεισε αμέσως με τις ίδιες κινήσεις,γεμάτες ενοχές.
Γευμάτισαν μαζί στο γιορτινά στρωμένο τραπέζι.Με το πρώτο σήκωμα,βάλσαμο,του ποτηριού,της πρόσφερε ένα λευκό βελούδινο κουτί.Απόρησε.Ένα χρυσό δαχτυλίδι άστραψε στα μάτια της.
Μόλις δέκα μέρες πριν της μιλούσε για διαζύγιο.Της πρότεινε χρήματα..μηνιαίο ποσό 1500-2000 ευ. γι αυτήν και το παιδί.
Και τώρα?Τι ζητούσε μ’ αυτή του την κίνηση??
Τυλιγμένη σε σύννεφα καπνού..άκουγε το ψιθύρισμα της θάλασσας..χάραζε στο βάθος του ορίζοντα.
Απέφυγε τις ερωτήσεις της,αόριστες οι απαντήσεις του..μια φευγαλέα υποψία πως όλα μπορούν να διορθωθούν.Έτσι απλά,δίχως καν ένα άγγιγμά του,δίχως το χάδι της να βρίσκει τα δάχτυλά του,τις μπούκλες των μαλλιών του,δίχως εκείνο το φιλί του που μέσα στην παραζάλη του,έχανε την αίσθηση του χρόνου.
Πόσες φορές ακόμη θα τα άκουγε??κι άλλες πόσες ακόμη θα τον πίστευε??
Βίωνε καθημερινά ξανά και ξανά την απόριψή του,τον ψυχικό εξευτελισμό..τη συναισθηματική στέρηση.
Έκλεισε το παράθυρο..
Έβγαλε μια μικρή βαλίτσα από την αποθήκη..πράσινη,ταξιδιάρικη..
Έμεινε να την κοιτάζει ώρα πολύ..
Τον ένιωθε στο κρεββάτι τους,μόνο..κουρασμένο..να πιπιλάει τα όνειρά του..σα μωρό,ένα μωρό που κάποτε ήταν δικό της,κάποτε ήταν το παν γι αυτήν.
Άκουγε την ανάσα του,ένιωθε την μυρωδιά του..τα μόνα που της είχαν απομείνει..αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα..δικά της τις νύχτες.
Άρχισε να γεμίζει τη βαλίτσα…