η Λίτσα κι ο Μήτσος

Η Λίτσα κι ο Μήτσος.Επτά χρόνια σε γάμο,κι άλλα τρία σε σχέση..ωραίο ζευγάρι,ταιριαστό.Όλη μέρα μαζί..στη δουλειά..στο σπίτι..στις χαρές,στις λύπες.
-Άχ Μήτσο μου..αυτή..!!
-Ναι Λίτσα μου..προλάβαινε αυτός..!!

Ο Μήτσος ήταν ωραίος άντρας..ίσιο καλοκουρεμένο μαλί,προσεγμένο ντύσιμο,διαφορετικό πουκάμισο με την αλλαγή της μέρας..πάντα καλά ταιριασμένο με ασορτί γραβάτα.Είχε μια συλλογή από κομπολόγια στο σπίτι,πέτρες φερμένες από τα πέρατα του κόσμου.Άνοιγε λοιπόν κάθε πρωί το βιτρινάκι στο σαλόνι,έφερνε μπροστά τη γραβάτα που είχε ήδη φορέσει κι έβαζε επάνω μια μια τις χρωματιστές τις χάντρες.Αυτές που του ταίριαζαν πιο πολύ..τις έπαιζε όλη μέρα ανάμεσα στα δάχτυλά του.΄Εβαζε μπόλικο άρωμα που μύριζε απο μακριά και ξεκινούσε την μέρα του..
Ο Μήτσος είχε δυό αδυναμίες.
Η μία ήταν η δουλειά του..οικογενειακή επιχείρηση..εξαρτήματα φορτηγών..την παίδεψε και τον παίδεψε για χρόνια μέχρι να την φτάσει εκεί που ήθελε.Αντιμετώπισε ανταγωνιστές,ήρθε σε συμφωνία με εταιρείες και τράπεζες,εξάντλησε τρόπους και τόπους,εκμεταλεύτηκε οτιδήποτε θα μπορούσε να του φέρει κέρδος και τα κατάφερε.Μέχρι και αυτοί που κάποτε ήταν ανταγωνιστές του,σήμερα δούλευαν για αυτόν.Πωλητές,οδηγοί,δέκα άτομα έμπιστο προσωπικό μαζί με το Λιτσάκι που ήταν από νωρίς το πρωί ως αργά το βράδυ να έχει το πάνω χέρι στα τηλέφωνα,τις παραγγελίες και τις παραδόσεις.
Ο Μήτσος κοινωνικός και δουλευταράς,παρ΄όλο το προσωπικό που διέθετε,κάθε πρωί διεκπεραίωνε όλες τις υποχρεώσεις που αφορούσαν τράπεζες,επιταγές,σύντομες επισκέψεις σε πελάτες..αυτοπροσώπως.
Και μια φορά την εβδομάδα,κατά προτίμηση τις Δευτέρες,που τα επαγγελματικά ραντεβού ήταν λιγοστά,έβρισκε πάντα τον τρόπο να κάνει την καθιερωμένη του επίσκεψη,πιό σαπουνισμένος,πιό καλοντυμένοςκαι πιό μυρωδάτος από ποτέ,στο σπίτι με την καφετιά ξύλινη πόρτα και το κόκκινο φως στην κορυφή,μέσα στο στενό,απέναντι από τον κινηματογράφο “ΕΣΠΕΡΟΣ”.
Γιατί καλό ήταν το Λιτσάκι,παράπονο δεν είχε,αλλά,άντρας αυτός..ανατολίτης..μία αδυναμία είχε..να γεύεται την πληρωμένη ηδονή.Άλλωστε ήταν κύριος,έβαζε την αξιοπρέπεια του σπιτικού του πάνω απ΄όλα.Βουλγάρες,Ρουμάνες,Ρωσίδες και Αλβανίδες ήταν πρόθυμες να υποταχθούν στα γούστα του..χωρίς ίχνος δέσμευσης,χωρίς κανένα δέσιμο,καμία υποχρέωση πέρα από τα ελάχιστα ευρώ που που πλήρωνε πάντα πριν από οποιαδήποτε επαφή.

Η Λίτσα από την άλλη είχε μία αδυναμία κι ένα μαράζι!
Μεγάλη αδυναμία ήταν το σπιτικό της που πήγαινε πακέτο με τον Μήτσο της.Δεν ήταν τόσο η καθαριότητα που την αποροφούσε,όσο οι ρομαντικές λεπτομέρειες του σπιτιού,τα σχέδια στα δαντελένια και μεταξωτά κουρτινάκια ,τα πεντακάθαρα στρωμένα πετσετάκια ,τα κάθε λογής κρυστάλινα βαζάκια..πάντα γεμάτα με φρέσκα τριαντάφυλλα,τα ερωτευμένα σεντονάκια,τα ροζ λουλουδιασμένα δισκάκια,τα μελένια φλυτζανάκια,τα ασημένια κουταλάκια..κι όλες οι βεραμάν,σχελ και παλ κίτρινες κορδελίτσες που έδενε σε περίτεχνους φιόγκους και κολούσε παντού..μα παντού.Κι έπειτα τις λίγες ώρες που ήταν στο σπίτι..και τα Σαββατοκύριακα μαζί..να ευχαριστήσει τον Μήτσο της με κάθε τρόπο,να πλύνει το σπανάκι για το σπανακόρυζο που του άρεσε,να μαγειρέψει το στιφάδο που λάτρευε,να του ψήσει καφέ από τα χέρια της Ελληνικό βαρύ γλυκό με μπόλικο κα’ι’μάκι..να χαλαρώσει.
Πίστευε πως ήταν ευτυχισμένη,άλλωστε δε ζητούσε και πολλά.Μερικές φορές μόνο,τα βράδια κυρίως,είχε την επιθυμία να κλάψει,ένιωθε μια σκιά να καλύπτει τα μάτια της,κάτι αδιόρατο την ενοχλούσε αλλά σα να μην μπορούσε να προσδιορίσει την αιτία.Η αγκαλιά του Μήτσου της της φαινόταν λίγη τότε,τα χάδια του ψυχρά κι ανύπαρκτα,σα με το που την αγκάλιαζε να ήθελε να τελειώσει,αλλά το έδιωχνε,όλα τα ζευγάρια έτσι είναι σκεφτόταν, συλογιζόταν με το νου όλα τα καλούδια που τη συνέπαιρναν και ξεχνούσε.
Η Λίτσα κι ο Μήτσος είναι πολύ όμορφο ζευγάρι,ψιθύριζαν στη γειτονιά.
Ταιριαστό ζευγάρι ψιθύριζαν γνωστοί και άγνωστοι.
Κρίμα να μην έχουν παιδιά έκλαιγαν τιτιβίζοντας τα πουλιά.

Αυτό ήταν το μαράζι της Λίτσας.Επισκέφτηκε γιατρούς,τους καλύτερους γυναικολόγους,οι ελπίδες πολλές, η αναμονή πληγή..η μη εκπλήρωση του στόχου..απελπισία!Απλά ξεχνιόταν,για μικρό διάστημα,κι έπειτα πάλι η ίδια διαδικασία,η ίδια απελπισία.Ώσπου κουράστηκε..το άφησε..και την άφησε!Δεν έδειχνε τον πόνο της όμως,δε με νοιάζει έλεγε κιούτε μεταξύ τους το συζητούσαν πιά!

Μια Δεκεμβριάτικη μέρα ,με τον ήλιο να λάμπει ψηλά,το κρύο να χα’ι’δεύει τα μάγουλα,τα πουλιά να έχουν ταξιδέψει σε ανοιξιάτικες εποχές,ανάμεσα σε μια επίσκεψη σε πελάτη και σε ένα πληρωμένο αιδοίο σκαλωμένο στα όμορφα πόδια μιάς τριαντάρας Ρουμάνας ,ο Μήτσος υπέγραψε τα συμβόλαια για ένα περίπτερο εικοσιοκτώ τετραγωνικών στην κλαδική έκθεση αυτοκινήτου.

Τέσσερις μήνες μετά ,τον Απρίλιο, έστησαν το περίπτερο,τοποθέτησαν σε περίοπτες γωνιές το εμπόρευμα,το στόλισαν με δύο τεράστιες γλάστρες,παρήγγειλαν σνακς και γλυκά,αναψυκτικά και μπουκάλια με ουίσκυ.Παρούσα η Λίτσα περιποιημένη και ντυμένη με τα καλύτερα,πελάτες πήγαιναν κι έρχονταν,ακόμη και επαγγελματίες που είχαν να δουν χρόνια.Τα περίπτερα της έκθεσης πολλά,οι ανταγωνιστές ακόμη περισσότεροι,κι ας ήταν ανάξιοι λόγου.Ανάξιοι λόγου επαγγελματικά όχι όμως κι ανθρώπινα..εύκολα έπιασαν παρτίδες με τους γείτονες.Ησαν από άλλη πόλη.Το αφεντικό όμορφος άντρας ..λεβέντης .πρόσωπο σκληρό, ζωγραφισμένο με τους Χειμώνες και τα Καλοκαίρια του!Του άρεσε η Λίτσα.Δεν έπαψε να την κοιτάει στιγμή..Σε σημείο να ενοχληθεί ο Μήτσος αλλα έλα που είχε πελάτες εκείνη την ώρα και ξεχάστηκε γρήγορα.
Η ημέρα πέρασε γρήγορα κι ήρθε η επόμενη..μια από τα ίδια..μόνο που το βλέμμα της Λίτσας διασταυρωνόταν πιο συχνά με του γείτονα.Μέσα στην παραζάλη της δουλειάς ο Μήτσος της ζήτησε να φέρει ένα φάκελο με χαρτιά από το αυτοκίνητο..
Φόρεσε το σακάκι της και βγήκε.Τον βρήκε έξω,σε μια σκοτεινή γωνιά του πάρκινγκ.Δεν της είπε τίποτα.Την πήρε στην αγκαλιά του.Με μάτια αναμμένα κάρβουνα,την σήκωσε ψηλά και την ακούμπησε στον τοίχο.Την χάιδεψε με χέρια αχόρταγαΞεκούμπωσε το παντελόνι,ανέβασε τη φούστα της.Κι εκεί ανάμεσα στον κίνδυνο και την ασφάλεια, του δόθηκε χωρις να πει κουβέντα.Μόνο την κρίσιμη στιγμή ένα “αχ”βγήκε από το στόμα της μαζί με ένα κομμάτι της ψυχής της.Την έκλεισε στην αγκαλιά του,φύλαξε τη μυρωδιά της μέσα του.
Δεν τον ξαναείδε,δεν τον νοστάλγησε ποτέ.
Η έκθεση πήγε πάρα πολύ καλά,οι πωλήσεις ανέβηκαν κατά 20% καμάρωνε ο Μήτσος.
Ένα μήνα μετά,η Λίτσα είχε καθυστέρηση.Απόρησε..μπαα έκανε κι έδιωξε τη σκέψη.Γρήγορα όμως αγόρασε ένα τεστ εγκυμοσύνης από το φαρμακείο.Ηταν θετικό.Ένα χαμόγελο ικανοποίησης διαγράφηκε στα χείλη της.Το μόνο πρόβλημα πως το παιδί δεν ήταν άντρα της.Θυμήθηκε εκείνη τη νύχτα.
-Παιδί του έρωτα είπε και χάιδεψε την κοιλιά της.

Την αλήθεια δε θα τη μάθαινε ποτέ κανείς.Θα ήταν το δικό της μυστικό,αυτή και ο εαυτός της,αυτή και το παιδί.
Ενάμιση χρόνο μετά ,κατακαλόκαιρο,έκαναν την Κυριακάτικη βόλτα τους στην παραλία.
Άχ τι όμορφο και ταιριαστό ζευγάρι έλεγαν φίλοι και γνωστοί.Και το μωροοό φτου φτου..ίδιο ο μπαμπας καλε….!!
Και καμάρωνε ο Μήτσος…..