Wednesday, March 19, 2008

μία βόλτα


Koίταξε να δεις τι της ήρθε 11.30 η ώρα το πρωί, να κλειδώσει το μαγαζί, ας είναι καλά η απεργία της ΔΕΗ, τι να καθόταν να κάνει στο μισοσκόταδο, και να φύγει, να ξεφύγει δηλαδή για μια βόλτα στο ποιος ξέρει που άραγε;..μιά βόλτα στο πουθενά.

Τελευταία της κίνηση, να του μιλήσει στο τηλέφωνο, φεύγω του είπε έχουμε βουτηχτεί στο σκοτάδι εδώ πέρα, να τον ρωτήσει κι αν ήθελε να την ακολουθήσει, για να πάρει την κλασσική απάντηση..
-Έχω να πάω την μάνα μου στο γιατρό.
Ούτε που τον ρώτησε το τι και το πώς, μέχρι εδώ ήταν το ενδιαφέρον, περπατούσε στο δρόμο με τα καινούργια πορτοκαλί της μποτάκια κι ένας ήλιος λαμπερός της ζέσταινε τα μάγουλα, κι ένα λεπτό, αεράκι της τα δρόσιζε τόσο παράξενος ο καιρός.

Έφτασε μέχρι την Μαρτίου, κι από εκεί έστριψε δεξιά όπου ήταν μαζεμένα τα πιο ενδιαφέροντα μαγαζιά της περιοχής.
Χάζεψε τα ανοιξιάτικα κίτρινα, τα σιέλ τζην, μα οι βιτρίνες των ρούχων ήταν για χαβαλέ, το πραγματικό ενδιαφέρον βρισκόταν πάντα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.
Πως της ήρθε κι αγόρασε το ‘’μυστικό’’, γέλασε ο βιβλιοπώλης, δικαιολογήθηκε αυτή, τάχα μου πως ήθελε να έχει την προσωπική της άποψη.

Το κουβαλούσε στην τσάντα της, κι αυτό, και το πράσινο σαν από δέρμα σουέτ σημειωματάριο, και το άλλο το καινούργιο, ένα πολύ μικρό και όμορφο, σαν ανατολίτικο με λαχούρια που κολλούσε μέσα φωτογραφίες κομμένες με προσοχή από τα διάφορα περιοδικά, πως ξέφυγαν τα πόδια της, και βγήκαν στην παραλία, μια θάλασσα ανταριασμένη, άλλος θεός εδώ, μαυροφορεμένη με ανταύγειες μπλε, κι ένας αέρας να σηκώνει καράβια στο βουνό.

Μπερδεύτηκαν τα χέρια της με τα μαλλιά της, κι αλμύρα, και ρόδες ποδηλάτων και κατάρτια καραβιών, στην προβλήτα ενός λιμανιού νεκρού εδώ και χρόνια, φυτεμένου λες κι από λάθος, και περπατησιές πολλές και βλέμματα ερευνητικά κι απορημένα.

Έπιασε ένα παγκάκι, το πιο χωμένο ανάμεσα σε θάμνους, ξύλο κατακόκκινο και πληγιασμένο από δεκάδες λέξεις και αρχικά, άνοιξε την τσάντα, φιλομέτρησε για λίγο το βιβλίο, έλεγξε την οθόνη του κινητού, κι έπιασε να γράφει στο πράσινο σουέτ σημειωματάριο, όλες κι όλες δέκα σειρές, δεν είχε παραπάνω, θέλει να την περπατήσεις βαθιά την γραφή, κι αυτή σφιγμένη τούτη τη στιγμη, μόνο απ έξω μπορούσε να κοιτάξει.

Μάζευε τα μαλλιά της που έφευγαν, έπιασε τα φύκια με τα δάχτυλα της, ανακάτεμα όλα μαζί, κι ένας σκύλος να λιάζεται σ ένα κομμάτι ήλιου, τόσο μοναδικό, όσο κι ολοστρόγγυλο.
Παρ όλη την αλμύρα, μια γεύση γλυκιά στο στόμα της, κι ο άνεμος κοπάδι από μέλισσες την άνοιξη, βουητό στ αυτιά της.

Μετά έπιασε ένα ερωτηματικό..τι να κάνουν τώρα στο σπίτι..άντε να πηγαίνω σιγά σιγά..
Τα μάζεψε όλα κι έφυγε, στυλούς, βιβλία, τετράδια, φύκια κι αλμύρα και βουητό, κι εκείνους τους ανθισμένους λοφίσκους στο μαύρο της θάλασσας, όλα, ακόμα και τα μπαμπακωτά σύνεφα που έπαιζαν τρίλιζα στον ουρανό..

Για να ξαναγυρίσει..
υ.γ. στην παρέα που μου ζήτησε να περιγράψω μία βόλτα μου, η οποία έγινε γιά τον συγκεκριμένο σκοπό.

18 comments:

  1. "Το μυστικό" είναι το γνωστό..."Μυστικό"; Το "The sεcret" που λέμε;

    Όταν το διαβάσεις γράψε τις εντυπώσεις σου...

    φιλί;))

    ReplyDelete
  2. "Θέλει να την περπατήσεις βαθιά τη γραφή.."

    Τι όμορφο...

    Ναι, μόνο έτσι θα σου δείξει τ' απόκρυφά της...

    Φιλιά...

    ReplyDelete
  3. Τι όμορφα που ξεδιπλώνεις την ψυχή σου, ιπτάμενο χαλί και το ανέβηκα. Ήρθα εκεί.Ναι, θέλει να την περπατήσεις βαθιά τη γραφή, όμως πρέπει να υπάρχουν καιεκείνοι που θα σπάσουν το κουκούτσι της και θα δουν τι έχει μέσα.
    Τι ωραία σύμπτωση! Έχουμε διαβάσει κοινά βιβλία.Το μυστικό το τελείωσα μόλις χθες(αν μπορεί να το τελειώσει κανείς). Κι εγώ όταν πήγα να το αγοράσω, ο βιβλιοπώλης- που με ξέρει- με απέτρεψε.Κι εγώ δικαιολογήθηκα. Στην αρχή δε μου άρεσε. Πολύ αμερικανιά και επανάληψη. Στην πορεία άλλαξα γνώμη. Αν είσαι ανοιχτός μπορεί να σου κάνει καλό. Εξαρτάται από εσένα. Του Θέμελη τα έχω διαβάσει όλα μέχρι τώρα. Ανυπομονώ για το επόμενό του.
    Φιλιά. Καλό βράδυ.

    ReplyDelete
  4. @..ψυχη μου..το μυστικο ειναι το γνωστο μυστικο,το ''secret''το οποιο το αγορασα με μεγαλη επιφυλαξη,γιατι καλα λογια ακουσα απο ενα και μοναδικο ατομο..
    εχω φτασει στη μεση, το διαβαζω χαλαρα, και μολις το τελειωσω υποσχομαι να πω την αποψη μου..υποκειμενικη βεβαιως..

    προς το παρον μ αρεσει..

    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  5. @..νεραιδα..μου..
    θελει να σε υπνωτισει πρωτα,να δεις με τα ματια σου τις εικονες,να περπατησεις μεσα..
    να το ζησεις..

    ξερεις εσυ..

    φιλια πολλααα

    ReplyDelete
  6. @..κοκκινη ομπρελλα μου..(τι υπεροχο νικ θα ξαναπω,κι ας ειχαμε μια τοση δα βροχουλα τωρα :)))

    θα εκφρασω ολοκληρωμενη αποψη για το μυστικο,μολις το τελειωσω..

    ο θεμελης;μ αρεσε πολυ στα πρωτα του βιβλια..το τελευταιο δεν το διαβασα ακομη..αλλα πιστευω πως θα ειναι το αμεσως επομενο..

    καλο βραδυ και σε σενα
    φιλια

    ReplyDelete
  7. Καλησπέρα
    είναι αληθινή, δικιά σου ιστορία αυτή; Δε μπορώ να φανταστώ πιό αποκαλυπτική κατάθεση ψυχής.
    Στενοχωρήθηκα πάντως...
    Φιλιά!

    ReplyDelete
  8. Nα πεις και σε μας... (για) "το μυστικό"!

    Καλησπέρα :)

    ReplyDelete
  9. @..stiliano..στενοχωρεθηκες γιατι;;
    μια βολτα ηταν κι η περιγραφη της..τιποτα περισσοτερο..

    σε φιλω
    καληνυχτα

    ReplyDelete
  10. @..αμαλθεια..μολις το τελειωσω,κι αν δεν προκειται για μεγαλη κουκουλα..πολυ πολυ ευχαριστως..

    φιλια πολλα

    ReplyDelete
  11. Το μυστικο δεν το ξερω τη βολτα ομως τη φχαριστηθηκα :):)

    ReplyDelete
  12. ...εσύ την βόλτα σου...
    ...εμάς μας ταξίδεψες με την γραφή σου!...
    Σ' ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  13. Ωραια μποτάκια, με γειά σου. Και οι βόλτες σου έχουν κάτι από σένα το ονειρικό το ταξιδιάρικο. Το "μυστικό" ενδιαφέρον βιβλίο ακούγεται. Φιλιά φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  14. @..dee dee ..κι εγω διπλα..χε χε..

    ReplyDelete
  15. @..seagull..πολυ χαιρομαι..φιλια..

    ReplyDelete
  16. @..βασιλη..σ ευχαριστω..οι βολτες μου ειναι παντα ταξιδιαρικες,ακομη και σημερα το ψιλοβροχο,αν και ενοχλητικο το απολαυσα..
    καθε φορα.αν και περπατω στους ιδιους και στους ιδιους δρομους,ειναι ολα τοσο διαφορετικα!!

    φιλι ζεστο

    ReplyDelete
  17. Καλημέρα

    Μια βόλτα στο πουθενά
    Είναι της εποχής

    Καλό πρωινό
    με προορισμό

    ReplyDelete
  18. @..sailor..καλημερα καπετανιε μου..φιλια ζεστα πρωινα

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...