Friday, May 22, 2009

κόκκινο

Όταν το χρώμα ξεχύνεται από την ψηφιακή και τρυπώνει παντού.

Σαν τους δικούς σου ψίθυρους..

υ.γ. η φωτό από τα κεράσια που έκρυψα σήμερα το πρωί στο ψυγείο μου..

10 comments:

  1. Πω πω κοίτα που μου άνοιξες την όρεξη τώρα :)))

    Υπέροχα τα κεράσια όπως οι ψίθυροι από φωνή αγαπημένη!!

    Καλό σ/κ φεγγαρένια μου

    ReplyDelete
  2. Γράφεις υπέροχα!
    Κια η φωτό...

    ReplyDelete
  3. φοβερή η ηδονή της ...όρασης όταν το αντικείμενο είναι αισθησιακά κόκκινο και σκορπικά θελκτικό!

    ReplyDelete
  4. Τέλεια... αν είναι δική σου... είναι υπέροχο το πάντρεμα της εσωτερικής με την εξωτερική ματιά ...

    Εξελίζεσαι επικύνδινα...

    ReplyDelete
  5. μμμ...απολαυστικότατη!
    έχω συνδέσει το κόκκινο με τις φράουλες,τα κεράσια πάντα τα συνδέω με πιο άλικο,πιο σκουρο,πιο βαθύ...αυτό που λέμε κερασοκκόκινο! =P

    ReplyDelete
  6. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  7. κόκκινα κεράσια σε κόκκινα χείλη, θέε μου τι πειρασμός!
    Καλό σου απόγεμα

    ReplyDelete
  8. Εγώ έφαγα πριν μισή ώρα!!!
    Τα φρούτα του καλοκαιριού,φεγγαρένια μου,άλλη γλύκα έχουν!ε;...:))

    ReplyDelete
  9. σκετο ποιημα η φωτο!

    ReplyDelete
  10. Σκοπός φωτογραφίας επετελέσθη! Τα λιμπιστίκαμε τ -αλλόίμονο ψηφιακά- τα κόκκινα κεράσια!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...